حد انصاف و اخلاق را رعایت کنیم

به گزارش نصر، در این جوابیه آمده است:با عنایت به اظهارت یکی از هنرمندان منتسب به جامعه هنری شهر تبریز در آن خبرگزاری در خصوص برگزاری چهارمین سمپوزیوم مجسمه سازی تبریز، این سازمان بر خود لازم میداند که در این خصوص اطلاع رسانی های لازم را جهت تنویر افکار عمومی و نیز بخشی از جامعه هنری که اطلاعات کافی و وافی در این مورد نداشته اند را بیان دارد.
در ابتدا لازم است تاکید گردد که چهارمین سمپوزیوم مجسمه سازی تبریز از جنس سنگ مرمر و با موضوع کودک به منظور حفظ مکان ویژگی و تعریف کار کرد مناسب برای مجسمه ها و آثار خروجی سمپوزیوم چهارم برگزار میشود با عنایت به اینکه مجموعه ها و پروژه های مرتبط با کودکان در مناطق مختلف شهرداری در حال اجرا می باشند لذا با تعریف موضوعات مرتبط آثار متناسب با کودک و خلاقیت دریافت گردیده و اثر نهایی در محل های مرتبط نصب خواهند گردید.
یکی از اهم مواردی که از جانب هنرمند محترم مورد نقد واقع شده است در مورد استفاده از ظرفیت هنرمندان بومی است که لازم است اشاره گردد که هدف سازمان سیما، منظر و فضای سبز شهرداری تبریز از برگزاری سمپوزیوم مجسمه سازی دستیابی به آثار ارزشمند مرتبط با موضوع و با هدف برقراری تعامل سازنده با هنرمندان سراسر کشور میباشد که بصورت کاملا شفاف و صریح در متن فراخوان قید شده است و لازمه این امر شکل گیری فضای رقابتی است که از طریق آن دستیابی به این امر محقق گردد. 
متاسفانه برخی از هنرمندان این هدف را مغایر با روح سمپوزیوم تلقی کرده و بر این عقیده اند که سیاستگذاران هنر شهری با تخصیص فرصت على حده و خارج از فضای رقابتی نسبت به حمایت از هنرمندان بومی اقدام نمایند. شاید اگر منصفانه و از زاویه صحیح به موضوع نگاه شود سوال مهمی مطرح میشود که پاسخ به آن قضیه را روشن می سازد:
آیا با برخورد انحصاری و اختصاص سهیمه و حق شرکت جداگانه برای هنرمندان بومی در مسیر شکوفایی و اعتلای هنر بومی حرکت خواهیم کرد و یا شکل گیری فضایی که هنرمند را به تکاپو ارتقای مهارت و وسعت بخشیدن به دید و نگرش هنری دعوت کند موثرتر خواهد بود؟
عموما حمایت از هنرمند به این مفهوم است که عرصه هایی مغتنم برای آنها فراهم گردد تا در سایه آن فضایی برای تعامل تبادل مهارتها و بستری برای آموزش شکل گیرد که باعث اعتلای هنر در مفهوم عام آن گردد. همچنین لازم است اشاره گردد برخلاف ادعای هنرمند مبنی بر عدم وجود هنرمند بومی در لیست نهایی دو نفر از هفت هنرمند راه یافته به بخش اصلی از هنرمندان شهر تبریز می باشند.
با توجه به ادعای استفاده از هنرجویان و افراد کم تجربه در ترکیب داوری به استحضار می رساند در انتخاب ترکیب هیات داوری نیز نهایت دقت و وسواس بکار گرفته شد تا نتیجه در خور شان سمپوزیوم مجسمه سازی و نام تبریز باشد. هیات داوری ترکیبی از مجسمه سازان و هنرمندان مطرح کشوری و محلی بودند که بر توان هنری آنها هیچگونه خللی نمی توان وارد دانست آیا میتوان سابقه تخصص و توان هنری استادی چون آقای داود مستوفی زاده از مجسمه سازان با سابقه و مطرح شهرمان که دهه ها در عرصه هنر و فرهنگ زحمت کشیده و شاگردان بسیاری از جمله خود هنرمند معترض را تربیت کرده اند نادیده گرفت و یا آیا می توان ظرفیت هنری امثال حمید شانس و محمدرضا ذبیح الله زاده که سالیان متمادی در دانشگاههای تراز اول این کشور نسبت به تربیت دانشجوی مجسمه ساز همت گماشته اند را نادیده گرفت و یا آیا توان هنری و علمی جناب استاد جعفر نجیبی و دکتر مجید ضیایی استاد دانشگاه هنر اسلامی تبریز محل نقد است؟ بایسته تر بود تا منتقدین حداقل جستجویی کوتاه در مورد رزومه اساتید معظم انجام داده و سپس نسبت به تنظیم متن انتقادی خود اقدام می نمودند.
برهیچکدام از ناقدان پوشیده نیست که این سازمان سابقا در حمایت از همانهایی که امروز کمر همت به تخریب آن بسته اند در سالهای گذشته اقدام به برگزاری دوره های آموزش مجسمه سازی از سنگ نمود که ظرفیت و پتانسیل این شهر را در این بخش از مجسمه سازی ایجاد کند دوستان عزیز چه اتفاقی افتاده که در این ده سالی که از نقطه شروع نخستین تجربیات شما با سنگ میگذرد هنوز هم انتظار ارفاق و اختصاص فرصتی علی حده و جداگانه برای هنرمندان بومی را دارید؟ مگر حمایت چگونه اتفاق می افتد در خصوص نحوه قرارداد آثار هنری سازمان موکدا تاکید میگردد که تمامی آثار اجرایی از طریق فراخوان عمومی و دریافت آثار و داوری آنها صورت میگیرد و شوربختانه این رسم تبدیل به بدعتی نامیمون گردیده است که هر کس که در مسابقات سازمان شرکت کرده و برنده نشده است اقدام به تخریب وجهه سازمان و زیر سوال بردن همکاران و اساتیدشان میکنند آیا زمان آن نرسیده که حد انصاف و اخلاق را رعایت کرده و از زاویه منطق به قضایا بنگریم؟
در پایان لازم است اشاره گردد که این سازمان نه در قامت سیاستگذار در عرصه هنر بلکه در قامت نهادی که بخشی از وظیفه اش مدیریت هنر شهری و هنر عمومی است همواره دغدغه جامعه هنری را داشته و نسبت به وضعیت هنر خصوصا در حوزه شهری حساس بوده و سعی بر تعامل سازنده با هنرمندان فعال در این عرصه را داشته دارد و خواهد داشت.
انتهای پیام/