به گزارش نصر، گالری استاد میر علی تبریزی به مدیریت «کبری رادپور» که به خاطر تعمیرات مدتی راکد بود، این هفته میزبان سه هنرمند خوش ذوق هنر کالیگرافی و خوشنویسی است.
در گالری اول، «لعیا احمدزاده» هنرمند خوشنویس تبریزی که این حرفه را از سال ۱۳۸۰ با آموزش اساتید فاخر این حوزه چون استاد رسول جدیدالاسلام و استاد یونس نصیری آموخته، ۲۵ قاب خوشنویسی را با عنوان «بر هندسه رقص کلک شکسته» به نمایش گذاشته بود.
شاخصه جالب توجه این آثار علاوه بر زیبایی بصری خطوط نستعلیق شکسته، دوَران هندسی سطور، گرد هم بود که در قاب ها خاصیت بصری تازه ای به چشم می‌آمد. این هنرمند فوق ممتاز در انجمن خوشنویسان تبریز، ایده تلفیق خط و رسم را در خانه نشینی دوران کرونا و با توجه به جذابیت آثار نقاشیخط(کالیگرافی)، ابداع کرده و متون کتاب هایی را برگزیده که به نظرش، نوشتن آنها زیبا به نظر می آید. کتبی چون محمد خاتم پیامبران، سحیفه سجادیه،کویر و اشعار حافظ و شهریار و ...
این هنرمند خط را جلای روح می خواند و می گوید:
باید به این حرفه عشق داشت که بر تمرین های آن مداومت ورزید و خودکار و انواع قلم ها در دنگ های مختلف را استفاده کرد تا یک اثر هنری خلق کرد. به نظرم خط طرفدار دارد و مردم به واسطه ارتباطشان با خط، از آن استقبال می کنند.
در گالری دوم، آثار کالیگرافی هنرمند جوان، «رضا میکائیلی» در قاب ها و بوم های بزرگ به نمایش گذاشته شده بود. گفتگویمان از آنجا شروع شد که این هنرمند داشت در خصوص ارجحیت زیبایی بصری بر مفهوم آثار کالیگرافی با یکی از بازدید کنندگان صحبت می کرد. توجهم به زیبایی خاص آثار وی جلب شد که با استفاده از رنگ های تند زمینه و استفاده از ورق های طلا و نقره و مس، متونی که به ادعای وی بداهه نویسی شده بودند را بسیار جذابیت بخشیده بود. در برخی آثار او تکنیک کلاژ هم با کالیگرافی ترکیب شده بود که باز جذابیت بصری اثر را بالا می برد و وقفه مخاطبین پای تابلو ها بر این مطلب صحه می گذاشت.
این هنرمند جوان که سبک کالیگرافی را بیشتر به صورت خودآموخته و تجربی یاد گرفته، استفاده جسورانه از رنگ ها و ورق ها در کنار بهره گیری از ماژیک های کالیگرافی، رنگ و مرکب را علاقه شخصی خود خوانده و می گوید: با کاربرد این رنگ ها در زمینه ای که به شیوه آبستره نقاشی شده، سعی کردم انرژی مطلوب خود را به مخاطب منتقل کنم. زمان تقریبی کار هر تابلو ۵-۶ روز است و بیشتر وقت من بر نقاشی زمینه آثار و ایده پردازی ها می گذرد. برخی آثارم را به واسطه حسی که در لحظه نقاشی آنها داشتم، بیشتر دوست دارم.
وی در خصوص شرایط فرهنگی هنری تبریز می گوید: در درجه اول مردم باید از تاثیر اثر هنری بر روح خود آگاه شوند تا با آن ارتباط بگیرند و برای این کار، ابتدا باید به تعدد گالری های هنری در تبریز مبادرت ورزید. ما گالری کم داریم. من تا کنون ۴ بار نمایشگاه داشتم که هربار در این گالری بوده چرا که فضای مناسب نمایشگاهی نداریم!
در پایان به گالری سوم رفتیم و با تنوع آثاری که به هنر کالیگرافی مزین شده بودند، مواجه شدیم. «طناز صدرائی طباطبایی» هنرمندی بود که ظروف و مجسمه های سرامیکی و سفالی دستساز خود را در کنار بوم آثار کالیگرافی اش به نمایش گذاشته بود و همه این هنر ورزی ها را مدیون استاد خود، «محمد نوریان» که آشنایی شان به هنرستان بر می گشت،می داند. هدایت در مسیر علاقه هایم را مدیون استادم هستم. در جامعه ای که هیچ حمایتی از هنرمندان صورت نمی گیرد، استاد ما را به سمت علاقه مندی هایمان هدایت و تشویق می کنند و در این راه بسیار به ما می آموزند.
به گفته او تمامی اثار در لحظه به او الهام شده و روی بوم با ترکیب رنگ و متریال مختلف از جمله آکریلیک و مرکب منتقل شده است. او می گوید رنگ ها را از پیش آماده نمی کنم و خطوط بداهه پردازی شده اند. من از مرکب روی اکرلیک استفاده می کنم تا چالش هایی در بافت اثر ایجاد کنم.
این هنرمند در خصوص فضای هنری زندگی اش معتقد است که هنر او و تمام آسیب های زندگی اش را درمان کرده است و همچنان در مسیر تعادل او در مقابله با تمامی فشار های اجتماع، هنر است که به داد می رسد.
می گوید از پرنده ققنوس الهام گرفته ام و مجسمه ها را ساخته ام. سرخ و سیاه و آتشین بودن فرم دوار آن را دوست دارم و اشکال منحنی را کلا در آثارم به کار می برم.
وی در پایان ضمن اشاره به مدیریت ضعیف در حوزه هنرهای تجسمی، به فرهنگ بازاری پسند مردم پرداخت. او معتقد است اگر مردم با هنر آشنا شوند و هنر را برای هنر بخواهند، فشار های جامعه برایشان قابل تحمل تر خواهد شد.
انتهای پیام/