برای استعدادهای تئاتری شهرم افسوس خوردم

به گزارش نصر، «حسین اصل عبداللهی» که با نمایش پژوهشی «پرانتز باز، انسان، پرانتز بسته» برای اولین بار چنین اجرایی را به روی صحنه تئاتر برد و با استقبال مخاطبین روبرو شد، این بار در ازمیر، ایده‌اش را مطرح کرده است. نمایش «پرانتز باز انسان پرانتز بسته» بر اساس نظریۀ مرگ مؤلف رولان بارت شکل گرفت و پس از پژوهش‌ در حوزه‌های مختلف تئاتر مدرن و پست مدرن، با حضور و همکاری دانشجویان هنر دانشگاه الف به صورت کارگاهی به اجرا در آمد. پس از اجرا، طبق نظرسنجی‌های انجام شده از اکثر مخاطبان، این تئاتر آوانگارد مورد استقبال چشمگیری قرار گرفت.
 «حسین اصل عبداللهی» کارگردان تئاتر و استاد دانشگاه علمی کاربردی الف که سال گذشته با این نمایش، هنر و خلاقیتش در فضای پست مدرن را به نمایش در آورد، این‌بار با هماهنگی سلدا کوللوک، استاد طراحی صحنه از طرف دانشگاه ۹ایلول ازمیر دعوت و در روز جهانی تئاتر به سخنرانی پرداخت.
این هنرمند در این خصوص می‌گوید: به مناسبت 28 مارس در روز جهانی تئاتر در این دانشگاه کنفرانسی با موضوع «تئاتر پژوهشی در محیط‌های دانشگاهی» ترتیب داده شده بود که بنده به واسطه تجربه تئاتر «پرانتز باز، انسان، پرانتز بسته» برای سخنرانی دعوت شدم. 
وی تجربه حضور در جمع آکادمیک و علاقه‌مند را به شیرینی توصیف کرد و افزود: بعد از نزدیک ۳۰ سال فعالیت تئاتری این اولین روز جهانی تئاتری بود که احساسی دست‌نیافتنی را با تمام وجود لمس کردم. در مراسم روز جهانی تئاتر که توسط دانشگاه ایلول ازمیر ترتیب داده شده بود، یک مراسم شکیل و آکادمیک را شاهد بودیم. این مراسم بیش از اینکه محل ابراز فضل سخنرانان و صحبت‌های کسل‌کننده باشد، شامل اجرای کوتاه تئاتر بود که با همکاری همدلانه اساتید و دانشجویان دانشگاه شکل گرفته بود. در هفتۀ تئاتر در ازمیر در مناطق مختلف شهری نمایش‌های متعددی به مدت کوتاه چند روزه به شکل متوالی قرار بود روی صحنه بروند که ما توانستیم به دعوت پولاد اینان گول از این سری نمایش‌ها، «شاه می‌میرد» یونسکو را به کارگردانی اونور اردوغان در یک سالن تئاتر حرفه‌ای شهرداری محله برنوا تماشا کنیم. 
این کارگردان تئاتر، تجربه مواجهه با فضای هنری این شهر را پربار خواند و تشریح کرد: شهر ازمیر، محله به محله  مراکز فرهنگی هنری متعددی دارد که سالن‌های بزرگ و مجهز آن‌ها متعلق به شهرداری‌های محلات و سالن‌های کوچک متعلق به انجمن‌های مردم نهاد هستند. وجود این تعداد از سالن و آمفی‌تئاتر برای ما که برای اجرای نمایش یک سال در نوبت انتظار می‌مانیم، شاید چیزی در حد رؤیا بود. سالن‌ها امکانات بسیار بالا و کاربرد چند منظوره داشتند با این همه در کمال تعجب اساتیدی بودند که از نداشتن ساختمان اختصاصی تئاتر در این شهر گله‌مند بودند و آن را برای ازمیر، خواهرخوانده تبریز، ناشایست می‌دانستند!

 

عبداللهی از روز جهانی تئاتر می‌گوید که به مبارکی عید قلمداد می شد و دانشجویان دانشگاه به یکدیگر عید مبارک می‌گفتند. این موضوع وقتی جلب توجه می‌کند که می‌بینیم در تبریز برای روز جهانی تئاتر، جز مهمانی خودمانی، هیچ اقدام فرهنگی هنری اتفاق نیفتاد.
در حالی که به گفته حسین اصل عبداللهی وقتی ناخودآگاه آثار نمایشی تبریز را با آثار نمایشی ترکیه مقایسه می‌کنیم از نظر کیفی و محتوایی، از نظر سواد تئاتری و از نظر نرم‌افزاری، تئاتری‌های تبریز چند سروگردن از آن‌ها سرتر هستند، اما در تبریز ما در خم اولین کوچه وامانده‌ایم و اداره کل فرهنگ ما برای رایزنی شهرداری به منظور اختصاص سوله برای سالن تئاتر ابراز ناتوانی می‌کند، اما وقتی کار به تخلیه یک دانشگاه هنری می‌رسد، همه با هم بسیج می‌‌شوند. سال هاست هنرمندان برای داشتن امکانات استاندارد مطالبه می‌کنند، ولی هیچ مدیری، چنان اهمیت و ارزشی برای جایگاه این هنر در تبریز قائل نیست که بخواهد برای آن اقدام موثری رقم بزند. 
حسین عبداللهی در پایان می گوید: تئاترهای ما از لحاظ کیفیت کار و سواد آکادمیک با آنها قابل مقایسه نیستند و بسیار بالاترند. دانش تئاتر در تبریز خیلی بیشتر است و علت این کمبود دانش در ازمیر به خاطر کمبود منابع تئاتری آن‌هاست چون کتاب‌هایی که در ایران ترجمه شده‌اند، در ترکیه به این وفور وجود ندارند. کیفیت و دانش و سواد تئاتری ما بالاست ولی چون مسئولان فرهنگی ما تئاتر را کم اهمیت می‌دانند، امکانات محدود سخت‌افزاری، هنر را تحت الشعاع قرار می‌دهد.
انتهای پیام/