همه، خواب بودیم/ روایتی از یک قهرمان در قالب خانواده

به گزارش نصر، «میثم حبیبی» از تماشانه مهر به عنوان محلی جدید برای اجرای نمایش های تئاتر نام برد: قبل از سال ۹۷ این محل بلا استفاده بود و تبدیل به مجموعه فرهنگی هنری نشده بود. با شرایط آن دوران حوزه هنری استان، برنامه‌ریزی به این شکل شد که اینجا با عنوان مجموعه فرهنگی هنری مهر و ماه تاسیس شود که با یک گالری مجموعه آثار تجسمی و تماشاخانه کاربری داشته باشد. بعد از افتتاح تا یکی دو سال با چند نمایش استمرار داشت. در حال حاضر با اختصاص دادن این تماشاخانه به مجموعه کتاب شهر که توسط آقای عابدینی مدیریت می‌شود، این اولین اجرای نمایشی در تماشاخانه کتاب شهر است که از ۲۵ تا ۲۹ بهمن روی صحنه هستیم. در دو سانس این نمایش برای اجرا رفت و با استقبال قابل قبولی مواجه شدیم.

 

وی از تغییر سایت بلیط فروشی نمایش های تئاتر گفت: تمام تلاش من این بود که بلیط فروشی زودتر شروع می‌شد ولی متاسفانه در این حین اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی بر این تصمیم شدند که بلیط فروشی را در سایت  گیشه تئاتر به صورت یکپارچه برگزار کنند و بلیط فروشی نمایش‌های تئاتری در شهرستان‌ها از طریق این سایت به فروش برسند تا آمار درآمدزایی تئاتر هم به نوعی مشخص شود ولی از آنجایی که مخاطبین نمایش‌های ما با ایبلیت، سایتی که توسط عده ای جوان هنردوست اداره می شود، انس گرفته بودند، برای ما سخت شد. البته با پیگیری این جوانان، سایت ایبلیت دوباره فعالیتش را در حوزه تئاتر آغاز کرد.

همه، خواب بودیم...
میثم حبیبی گفت: این نمایش یک کار گروهی از گروه نامیراست. متن نمایش توسط توحید معصومی نگارش شده و با پیشنهاد ایشان، کارگردانی کار را به عهده گرفتم.  وی از داستان این نمایش گفت: همه خواب بودیم در خصوص قهرمان ملت است که سال‌ها برای دین خود و نظام جامعه خود مبارزه کرده. هر قهرمان ملتی یک عقبه دارد و اگر ما بخواهیم قهرمان را در بعد خانوادگی تشریح کنیم، این قهرمان از این مراحل سربلند بیرون آمده که به قهرمان ملت تبدیل شده است. کسی که بتواند بنیان خانواده را مدیریت کند، می‌تواند در جامعه هم به این مدیریت دست بیابد. ما این روایت را بر اساس شخصیت و مقام حاج قاسم سلیمانی پروراندیم و به روی صحنه نمایش بردیم. در این نمایش ما خواستیم به ابعاد شخصیتی و شان خانوادگی این بزرگوار ادای دینی کرده باشیم.
سرپرست گروه نامیرا از فعالیت های این گروه گفت: گروه نامیرا از سال ۸۵ با حضور چند تن از اعضای تئاتر فعالیتش را آغاز کرده و در دو سه سال اخیر که اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی تصمیم به استقرار گروه‌های نمایشی اتخاذ کردند، با اعضای گروه نامیرا این گروه را رسمیت بخشیدیم. می‌توان گفت که این گروه تاکنون نزدیک به ۲۰ نمایش صحنه‌ای و ۵۰ نمایش خیابانی در رزومه حرفه‌ای خود دارد که از میان این نمایش‌ها می‌توان به آشیخ محمد، یک حبه انگور، سحوری، در یک لحظه اتفاق افتاد و زندگی یک رویاست اشاره کرد.

 

وی از تجربه خود در نمایش‌های خیابانی و استقبال مخاطبین گفت: نمایش خیابانی یا نمایش محیطی یک اجرای مردمی است در نتیجه وقتی ما در مسیر مخاطب قرار می‌گیریم، باید بتوانیم بی‌پروا با مخاطب ارتباط بگیریم. ارتباط با مخاطب امروز سخت است چون مردمی که ما با آنها مواجه هستیم، کسانی هستند که قدرت تحلیل و نقد سازنده دارند که باعث می‌شود کار تئاتری ها سخت می‌شود و باید کیفیت و کمیت کار خود را بالا ببرند تا رضایت شهروندی را که به تمامی جریان‌های اجتماعی، سیاسی، فرهنگی واکنش نشان می‌دهد، برآورده سازند.
 وی از کمبود حمایت ها گلایه کرد: تنها مجموعه‌ای که از ما حمایت کرد، بنیاد مکتب حاج قاسم سلیمانی بود و ما از استان حمایت آنچنانی نشدیم. برخی از دوستان کم لطفی کردند در حالی که مجموعه‌های هنری هر استان موظفند که وقتی نمایشی از جمله کارهایی است که در رسالت مجموعه‌ فرهنگی هست، چرا نباید از هنرمندانی که در این شرایط جامعه، چنین کارهایی را تولید می‌کنند حمایت بشود!؟ ما باید از اداره ارشاد اسلامی از نظر مادی و معنوی حمایت می‌دیدیم که این اتفاق نیفتاد. این در حالیست که نمایش ما در یک رویداد بین المللی شرکت کرده بود! کار بعد از ۱۰ جلسه تمرین به مرحله بازبینی رسید و جز نامزدهای بهترین اثر در بخش هویت ملی چهل و دومین جشنواره تئاتر فجر بود و توقع داشتیم که چند رسانه استانی این اتفاق را بازتاب می‌دادند.
 وی در خصوص بخش هویت ملی در جشنواره فجر گفت: احساس می‌کنم این بخش به صورت تحمیلی به این جشنواره اضافه شده بود.

 

آنچنان که باید از طرف جشنواره فجر ادای دینی به این اجراها می‌شد، در اختتامیه ارزشی به این‌ها داده نشد و فقط کاندیداها اعلام شدند و چند تقدیر به عمل آمد. جوایزی داده نشد و توجیهشان اتمام اعتبار مالیشان بود. این مسئله برای ما ناراحت کننده بود چرا که داوران گفتند که در نمایش وقتی همه خواب بودیم هم رتبه و هم تقدیر داشتیم.
به نظرم یک مدیر فرهنگی باید رصد فرهنگی داشته باشد و نیازی نیست که هنرمند جهت حمایت، مطالبه کند. این کارشناس فرهنگی است که باید دنبال کننده اقدامات فرهنگی هنری باشد. ما در جشنواره ای بین المللی شرکت کردیم که ویترین جشنواره‌های این کشور است و اشاعه خبر نمایش ما چیزی نبود که بر گرده ما باشد! چرا باید ۴ کار در جشنواره باشد که با خصومت شخصی گزینشی بازتاب داده شوند. این ناراحت کننده است!
انتهای پیام/