هنرمند “ خوب “ هنرمند “ مرده “ است

تا جایی که یادم هست، مبنای انتخاب افراد ، سی سال فعالیت تئاتری برای آقایان و بیست سال برای خانم ها در نظر گرفته شده بود که به انتخاب حدود شصت عکس برای نصب و اکران منجر شد.
( البته که ممکن است به دلیل عدم وجود منابع و مستندات مکتوب، یکی دو نفر هم به طور سهوی از قلم افتاده باشند که به راحتی قابل جبران بود).
در کنار این عکس ها، تعداد قابل توجهی از آفیش ها و پوسترهای نوستالژیک، مربوط به نمایش های موفقی که در این مجموعه اجرا شده بودند، جمع آوری، قاب و نصب شدند که در نوع خود، وضعیتی شبه موزه ای به این بخش مجموعه بخشیده بود.
نمایش هایی چون: پروانه، لیلی و مجنون ، ترانه خاکستر ، آلین یازیسی ، حیدربابایه سلام ، کوراوغلو و ….
اخیراً متوجه شدم که مدیریت جدید اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی ، در نهایت شگفتی و به بهانه رنگ آمیزی مجموعه ، تمام عکس ها و پوسترها را جمع آوری کرده و صرفاً عکس هنرمندان متوفی! ( که دیگر ضرری برای دوستان  ندارند ) را بر دیوار مجموعه حفظ نموده اند.
 

به شخصه، نه نیازی به نصب عکس خودم در آنجا دارم و نه عقده ای برای نصب پوستر نمایش های اجرا شده ام، چرا که اقبال و مهربانی مردم هنردوست و نجیب تبریزی، همواره شامل حال ام بوده است و بدان بالیده ام، اما دوستان محترم مسئول! 
آدم ها و نمایش هایی که آن آدم ها در طول سالیان، خلق و اجرا کرده اند، بخش مهمی از تاریخ و فرهنگ یک شهر هستند که در حافظه تاریخی مردم آن شهر نقش بسته اند.
به شما اطمینان می دهم، حذف ظاهری این نشانه ها، هیچ تأثیری بر ارزش و عظمت این آدم ها و آثارشان نخواهد گذاشت و صرفاً شاهدی خواهد بود بر بی سلیقگی و پایین بودن آستانه تحمل شما عزیزان.
به ویژه در این روزها که جشنواره تئاتر منطقه ای در حال برگزاری است و حدود سیصد مهمان تئاتری از کشور به تبریز آمده اند، فرصت غنیمتی بود تا این تاریخ پرفروغ ، بر دیوارهای این بنای قدیمی ، عرض اندام کند! 
کاش به جای حذف آدم ها و آثار ، به داشتن شان مفتخر بودید!

به قلم صدیق جمالی
انتهای پیام/