نقد کتاب «هوپبانا» در پنجشنبه های داستان‌خوانی کافه یازی

به گزارش نصر، این جلسه جهت نقد و تحلیل مجموعه داستان «هوپبانا» نوشته «داوود دوستار» برگزار شد. «بیتا دباغی» نویسنده تبریزی در خصوص نقد ادبی گفت: نقد ادبی امروز به شکل جدید ساختار گرایانه است بنابراین هر داستانی طبق ساختار خود، معنایی دارد و در جهت های مختلف می‌توان متن را بررسی کرد. زبان ترکی کتاب «هوپبانا» از این حیث که درب ادبیات ما را بر کلمات کمتر مکتوبی که بار معنایی زیادی با خود حمل می‌کنند، می‌گشاید بسیار مهم است. 
وی در ادامه به پنج داستان این کتاب اشاره کرد و اظهار داشت: تصویرسازی های بسیار زیبای داستان اول «مورالمیش شمعدانلار» و سخن گفتن از دیوانگان مشهور خیابان های تبریز با شیرینی اصطلاحات عامیانه ترکی در داستان دوم «دلی دولی» از امتیازات این کتاب است. «هوپبانا نغلی»، «سیریستو» و «نس آدامین قیدیغی گلمز» روایاتی در دل تبریز اند که با گفتمان واقعی مردمان ما هماهنگ است.
 

مترجم کتاب لیلی و مجنون حکیم فضولی، از تفاوت قواعد نوشتاری و گفتاری در زبان ترکی گفت: قواعد نوشتاری زبان ترکی بهتر است از اصول ادبی آذربایجان تبعیت کند و با گفتمان محاوره ای جلو نرود.
همچنین شهین هوشی راد، نویسنده داستان های ترکی افزود: باید با در نظر گرفتن قواعد دستور زبان و معیاری که برای ما تعیین شده، از قواعد محاوره ای استفاده کنیم.
در ادامه مجید راستی، دیگر نویسنده تبریزی اذعان داشت: هرچه زبان ترکی را سخت بگیریم، تنوع در آن کم شده و در هم خواهد شکست. با غلط های قواعد زبانی نباید یک داستان را قضاوت کرد، چرا که چندین نویسنده بزرگ داریم که می‌توان از آنها هم در این زمینه ایراد گرفت. در روایات این کتاب با استفاده از کلمات دقیق سعی شده بار معنایی به آنها بخشیده شود تا مخاطب را به فکر فرو برد. در قضاوت یک کتاب اصل بر این است که آیا این کار، چیزی به ادبیات ما افزوده یا نه که به نظرم داستان «سیریستو» در حد تدریس شدن ارزشمند است.
داوود دوستار، نویسنده کتاب هم یادآور شد: من قبل از چاپ، داستان ها را به زبان لاتین می‌نویسم، چون به این صورت لحن کلمات آشکار می‌شود. در نوشته های ترکی اکثرا گفتمان های اصلی ترک زبانان به کار نمی‌رود و متن ها پاک شده ارائه می‌شوند. حال اینکه در تبریز، منطقه به منطقه گفتمان ها و لحن ها متفاوت است. نادیده گرفتن این تنوع در متن های ترکی و استفاده از کلمات روتین به قصد تمیز و اخلاقی نوشتن، سلیقه من نیست. گفتمانی که من به کار برده ام شاید غیر محافظه کارانه باشد. 
وی در ادامه تشریح کرد: نویسنده باید مخاطبینش را بشناسد و در این راستا شاید لازم شد جهت انتقال حس، کلمه ای به کار ببرد که در دستور زبان ترکی نگنجد! به شخصه از لفظ قلم سخن راندن در داستان خوشم نمی آید. داستان های این کتاب به توالی زمان از سال ۷۵ نوشته شده و کتاب در سال ۹۵ منتشر شده است.این داستان ها روایاتی از زندگی ما هستند که در هر داستانی می‌توان قهرمان را درک کرد. 
گزارش نصر حاکی است، در پنجشنبه های داستانی کافه مطبوعات «یازی»کتاب های مختلف معرفی و توسط اساتید نقد و تحلیل می‌شوند و هماهنگی جهت شرکت در این جلسات به صورت رایگان در صفحه اینستاگرامی yazi.group@ برای علاقه‌مندان قابل پیگیری است.
انتهای پیام/