یادداشت/
نصر: ما همدیگر را دوست داریم و از حضور هم خرسندیم به شرطی که فقط چند ساعت در روز و احتمالا از بعدازظهرها تا هنگام خواب و حداکثر آخر هفته ها باهم باشیم... ما کم‌کم داریم به ناتوانی های خود و مهارتهای ارتباطی که نداریم آگاه می شویم. بیشترمان زود عصبی می شویم؛ در تقسیم کار خانه مشارکت و درباره آن گفت‌‌‌وگو نداریم... .