به گزارش نصر، اهالی روستای «موسی درق» در نامه ای به حجت الاسلام ابراهیم رییسی، رییس قوه قضاییه خواهان رسیدگی عاجل به بحران زیست محیطی کارخانه کاوه سودا در مراغه شدند.
متن کامل این نامه به شرح زیر است:
«بنام خداوند بخشنده و مهربان
حضرت آیت الله رییسی
ریاست محترم قوه قضاییه جمهوری اسلامی ایران
سلام علیکم
احتراما ضمن آرزوی توفیق روز افزون حضرتعالی در مسئولیت خطیری که به عهده گرفته اید، پیرو طومارها و نامه های ارسالی به محضر آن مقام محترم و نا امیدی از پیگیری های چندین ساله در احقاق حقوق مان به استحضار عالی میرساند:
مردم عزیز و بزرگوار استان نجیب و نخبه پرور آذربایجان شرقی چندیست که مطالبات به حق خود را از طریق رسانه ها پیگیری می کنند، حقیقتاً نمیدانیم که آیا شکواییه های اهالی آذربایجان شرقی خصوصا ساکنین جنوب استان که بیش از بیست سال در معرض خطرناکترین تهدیدات زیست محیطی، بواسطه ی فعالیت غیر قانونی کارخانه کاوه سودا مراغه قرار داشته و همچنان نیز قرار دارند بدست شما رسیده یا خیر، اما رونوشت آنها را برای مسئولان قضایی استان نیز ارسال کرده ایم اما متاسفانه تا این تاریخ هیچ اقدام موجهی را نه تنها شاهد نبوده ایم حتی برای احقاق حقوق عامه، متهم نیز شده و می شویم.
برای ما جای سئوال است که چرا در مورد معضلات زیست محیطی ای که استان را در معرض شدیدترین تهدیدها قرار داده است، کسانی که برای پیگیری مطالبات مردم کمپین می زنند و یا کانون و انجمن و سمن و غیره راه می اندازند در این موارد خاص که مهمترین معضل دو دهه این استان است ساکتند؟ و یا اگر ورودی پیدا می کنند به دنبال مطامع خود از همه رنگ و نوع می باشند؟
آیا موضوعات خطرات زیست محیطی استان و مطالبات هزاران نفر از شهروندان و روستائیان که یک وظیفه عمومی بر اساس اصل پنجاهم قانون اساسی است قابلیت پیگیری ندارد؟ افرادی که شعار حمایت از مردم سر داده و به واسطه همین مردم و اعتماد آنها به دفتر و دستکی رسیده اند، چرا در این خصوص هیچ گونه تحرّکی ندارند؟ پس لطفا بگویند که این ها طرفدار کدام مردم هستند؟ و پیگیر کدام مطالبه می باشند؟ یا فقط پیگیر مطالبات شخصی، گروهی و جناحی اند پس در این صورت چرا مردم مردم می کنند؟ آیا ما جزئی از مردم این مملکت نیستیم؟
نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی استان آذربایجان شرقی که در این خصوص اظهار نظر و مصاحبه نموده اند چرا پیگیری خود را فقط در قالب یک مصاحبه خلاصه کرده و از پیگیری موضوع در صحن مجلس باز مانده اند؟ مشکل کار کجاست؟ بیش از دهها بار مراجعه و تماس تلفنی بمنظور دسترسی به ایشان ناکام مانده است!
طبیعی است که انگ و تهمت و افترا زدن به کسانی که در راستای احقاق حقوق عامه ی مردم حرکتی را شروع کنند حربه ی حرفه ای کارسازِ فرصت طلبان ناراضی تراش است، اما وظیفه شرعی و عرفی و انقلابی کجاست؟ آیا شرعاً میتوان حق را فدای باطل کرد؟ آیا این مرام سرور شیعیان عالم امیر مومنان علی ابن ابیطالب (ع) بود؟
چرا مجموعه ی مدیران استانی بجای رسیدگی عاجل به موضوعات مطروحه در خصوص کارخانه های پتروشیمی تبریز، پالایشگاه تبریز، تصفیه خانه چرمشهر و معدن طلای اندریان (آستراگان) و کاوه سودای مراغه (که به سلطان آلایندگی مشهور شده است)، مس سونگون، دریاچه اورمیه که کاملا تحت تیول سلطان آلایندگی کشور قرار گرفته و... به حاشیه تراشی و پیچیدن باطل با ردای حق مشغولند؟
مسئولیت این همه تضییع حقوق عامّه با کیست؟ به چه دلیل مسئولین از حقوق عمومی مردم چشم پوشی می نمایند؟ استمرار این خسارت های غیر قابل جبران با مجوز چه کسانی است؟ چرا با این همه تخلفات و قانون گریزی و اقدامات من غیر حق برخورد قانونی و جدّی نمی شود؟
بیش از سه ماه سازمان های تحت نظارت ریاست قوه قضاییه از سیر تا پیاز این پیگیری ها با خبرند، اما تا کنون شاهد حتی یک اقدام عینی کوچک از سوی آنها نشده ایم و همچنان منتظر ورود قاطعانه و بدون ملاحظه ی آنها بر اساس قوانین محکم و مصرح می باشیم.
سخنرانی مبسوط آن مقام محترم در مراسم تودیع و معارفه و اشاره صریح شما به مباحث زیست محیطی نور امیدی در دلمان روشن کرده است، ولی متاسفانه پیام شما در این استان حداقل بگوش مسئولان استانی هنوز نرسیده است!
چگونه است که در نظام مقدّس جمهوری اسلامی جای شاکی و متشاکی عوض می گردد و به جای شنیدن اظهارات شاکیان، همه در پشت متشاکی سنگر گرفته حتی یک جلسه با آنها برگزار نمی شود و یا اگر جلسه ای برگزار می شود با تهدید
و ارعاب شاکیان را متهم می کنند ولی برای بازدید از کارخانه مذکور مسئولان ازهر سه قوه صف بسته اند؟ ما می گوییم زراعت باغداری و دامداری و سلامت ما از بین رفته است ولی بجای بازدید از مزارع و وضعیت ما، جلسات پشت درهای بسته در محل این کارخانه ها برگزار می گردد؟
ما شهروندان و جمع کثیری از اهالی روستاهای مجاور کارخانه کاوه سودا (سلطان آلایندگی کشور) خصوصا روستای موسی درق که با اشتغال زایی ۸۰۰ نفر توسط این کارخانه از حدود ۲۰۰ هزار نفرساکنین منطقه جنوب استان اشتغال زدایی شده است و دقیقا با دست آویز قرار دادن ایجاد اشتغال این کارخانه معیشت، سلامت و اقتصادمان به باد فنا رفته است فریاد تظلم خواهی خود را به استحضار حضرتعالی می رسانیم.
استدعای روشن و شفاف ما از حضور آن مقام محترم اینست که به خاطر تحمل بیش از بیست سال خسارت و ضرر و زیان همه جانبه، بزرگواری نموده عاجلاً دستور رسیدگی به فریاد تظلم خواهی ما صادر فرموده و هیاتی را برای رسیدگی تعیین فرمایند تا اسناد و مدارک متقن و غیر قابل انکار خود را که بیش از صدها برگ می باشد در اختیار اعضای محترم هیات رسیدگی کننده قرار دهیم .
امیدواریم که خداوند پشت و پناه شما در مبارزه با جریان نفوذ، فرصت طلبان خناس و ناراضی تراشان متظاهر باشد.
«آمین یا رب العالمین»
انتهای پیام/