به گزارش نصر به نقل ازایسنا، مشکلاتی چون کم بودن درآمد، نداشتن شرکت تعاونی مسکن، ناکافی بودن مزایای بیمه تکمیلی، نامناسب بودن وضعیت جاده هایی که طی می‌کنند و نگرانی بابت کمی حق بازنشستگی از جمله مواردی است که رانندگان اتوبوس را در برخی شهرها از جمله تبریز با نگرانی ها و دغدغه هایی روبرو کرده است.
اصغر پیرایش اهل تبریز از جمله رانندگان اتوبوسی است که بیش از ۴۰ سال است جاده های این کشور را به خصوص در مسیر تبریز به مازندران طی می کند و با وجود مشکلات زیادی که در این راه بر دوشش سنگینی میکند اما همه فکر و ذهنش این است که مسافران خود را صحیح و سالم به مقصد برساند.
با بیان اینکه از سال ۵۷ تاکنون به عنوان راننده اتوبوس مسیر تبریز و مازندران را طی می کند، اظهار کرد: در حال حاضر از ترمینال اتوبوس رانی نوشهر به تبریز مسافران این شهر و چند شهر مسیر را به صورت هر روزه و رفت و برگشت جابجا می کند.
وی با اشاره به اینکه هر روز به مدت ۱۳ تا ۱۴ طول می کشد تا این مسیر طی شود، افزود: رانندگی یکی از مشاغل بسیار سخت است که اگر علاقه نباشد این روزها و ساعتها به سختی خواهد گذشت.
این راننده برون شهری تبریز با ابراز گلایه از کم توجهی برخی مسئولان دولتی به رانندگان اتوبوس، گفت: با اینکه از سال ۵۷ مشغول رانندگی هستم اما تنها از سال ۷۲ مشمول بیمه شدم و ناچارم چندسال دیگر هم رانندگی کنم تا بازنشسته شوم زیرا تا قبل از آن به بیمه شدن رانندگان وسایل نقلیه سنگین توجه آنچنانی نمی شد.
این راننده اتوبوس- تبریز مازندران با اشاره به اینکه تنها هشت سال از این مدت را اتوبوس رانی پول بیمه را پرداخت کرد و مابقی توسط خود ما رانندگان پرداخت می شود، تصریح کرد: بعد از بازنشستگی، حقوقی که دریافت خواهیم کرد خیلی کم است یعنی با درآمد زیر دو میلیون تومانی که قرار است چندسال بعد به ما پرداخت شود به هیچ عنوان نمی توان با این وضعیت گرانی و تورم زندگی کرد.
پیرایش میزان حقوق دریافتی از صاحبان اتوبوس را نیز ناکافی دانست و عنوان کرد: هر راننده با توجه به توافقی که با مالک اتوبوس انجام می دهد حقوق دریافت میکند که چندان زیاد نیست و اگر اعتراضی هم صورت گیرد، صاحب خودرو عذر راننده را می‌خواهد و راننده دیگری را به کار می گیرد و دولت و سازمان حمل و نقل نیز از رانندگان حمایت آنچنانی نمی‌کند.
وی با بیان اینکه این میزان حقوق بازنشستگی کفاف زندگی حتی دو نفر را نمی‌دهد، یادآور شد: همه صنف ها دارای انجمن و شرکت تعاونی هستند که می‌توانند با قیمت مناسب مسکن و زمینی را خریداری کنند، اما ما رانندگان از این موقعیت بی بهره هستیم.
وی در خصوص دیگر مشکلات رانندگی ابراز کرد: نامناسب بودن کیفیت آسفالت برخی از نقاط و جاده های کشور یکی دیگر از مشکلات است زیرا وجود دست اندازه ها و چاله های فراوان موجب خستگی راننده می شود.
علی جباری دیگر راننده اتوبوس تبریز به شیراز که مدت 15 سال است در این مسیر رانندگی می کند.
وی با بیان اینکه همه رانندگان خودورهای سنگین وسایر صنوف دارای دفتر صنفی هستند اما رانندگان اتوبوس هیچ دفتر و شرکتی ندارند، افزود: روزی چهاردستگاه اتوبوس در مسیر تبریز وشیراز تردد دارد که هر کدام دارای سه راننده هستند و در مجموع 12 راننده می شود با اینکه مسیر و کارکرد همه اتوبوس ها و رانندگان یکی است اما میزان حقوق دریافتی هرکدام از این رانندگان باهم متفاوت است و هر مالک اتوبوسی بنا بر توافقی که با راننده دارد حقوق پرداخت می کند.
جباری ادامه داد: هزینه و خرج زندگی بسیار سنگین است و با این حقوق ها هزینه اجاره و خانواده تامین نمی شود.
وی با اشاره به اینکه اگر راننده ای با این شرایط نتواند کنار بیاید رانندگان دیگری جای وی را خواهند گرفت، تاکید کرد: باید سازمان و ارگانی باشد که ما رانندگان بتوانیم درد خود را به آنجا انتقال دهیم.
این راننده اضافه کرد: هزینه پرداختی حق بیمه ما بسیار زیاد است و اگر در این زمان بازنشسته شویم با حقوقی که می‌گیریم به هیچ عنوان نمی‌توان زندگی کرد و ما هم جز رانندگی کار دیگری را بلد نیستیم که بعد از اینهمه سال به دنبال آن برویم.
جباری با بیان اینکه هزینه دفترچه رانندگی، کارت سلامت و کارت هوشمند به سایر هزینه های راننده اضافه می‌شود، تصریح کرد: به اتفاق چند تن از رانندگان به راه و ترابری مراجعه کردیم، مسئولین حمل و نقل به ما گفتند به اتفاق سایر رانندگان در این ترمینال اتاقی تشکیل دهید و یک نفر نماینده شود و مشکلات را مطرح و پیگیر باشد، اما متاسفانه برخی از رانندگان همکاری نکردند.
وی با بیان اینکه تعداد 33 شرکت در این ترمینال فعال است، افزود: به علت هزینه زیاد زندگی قادر نیستم یک خودروی سواری معمولی برای خود تهیه کنم.
جباری گفت: باید به لحاظ فکری و زندگی دارای آرامش باشیم تا بتوانیم با خیال راحت رانندگی کنیم اما همواره نگرانی ما بابت پاس شدن چک و خرج و مخارج زندگی است و به همین خاطر راننده دچار خستگی می شود.
علی اکبر مردانی دیگر راننده اتوبوس خط تبریز شیراز با سابقه بیش از 25 سال است.
وی گفت: دولت و مالکان خودرو آنگونه که باید و شاید از رانندگان حمایت نمی کنند.
مردانی با اشاره به اینکه سازمانی نیست که روی حقوق ما نظارتی داشته باشد، افزود: طبق توافق با مالک اتوبوس حق و حقوق دریافت می شود.
اقداماتی برای بیمه تکمیلی رانندگان انجام شده است
محمد قوی دل مسئول واحد حمل و نقل ترمینال تبریز نیز در گفت وگو با ایسنا، با بیان اینکه یک سری خدمات از قبیل کارت هوشمند به همه رانندگان وسایل نقلیه سنگین از جمله اتوبوس داده می شود که مشخصات کامل راننده، بیمه، مدرک تحصیلی و سابقه کار راننده بر روی آن حک شده است، اظهار کرد: هر راننده ای که بخواهد به سمت مقصدی برود از طریق کارت هوشمند صورت وضعیت و حساب برای وی صادر می شود و اگر راننده ای این کارت را نداشته باشد نمی تواند حرکت کند.
وی گفت: در داخل خودرو از جمله اتوبوس دستگاهی هست که کارت هوشمند راننده داخل آن قرار می گیرد که می تواند با پلیس نیز ارتباط برقرار کند.
قوی دل ادامه داد: در این ترمینال تعداد 33 شرکت و 350 دستگاه اتوبوس است که شامل حدود 600 راننده می شود.
وی تصریح کرد: با توجه به کارکرد هر اتوبوس لاستیک به نرخ دولتی به اتوبوس ها داده می شود.
جباری تاکید کرد: اقداماتی نیز از سوی معاونت حمل و نقل جاده ای استان برای بیمه تکمیلی همه رانندگان از جمله رانندگان اتوبوس این ترمینال انجام شده است.
ما نمی‌توانیم دخالت کنیم
کاظم تیمورنژاد معاون حمل و نقل جاده ای استان آذربایجان شرقی نیز در گفت وگویی اظهار کرد: در تمام طول مسیر رانندگی اتوبوس و وسایل نقلیه سنگین کنترل نامحسوس صورت می گیرد و با کسانی که سرعت غیر مجاز و قوانین را رعایت نکنند برخورد خواهد شد.
وی در خصوص مشکل حقوق رانندگان گفت: مقدار حقوقی که دریافت می کنند بستگی به توافق با صاحب اتوبوس دارد و ما نمی توانیم دخالت کنیم.
تیمور نژاد ادامه داد: اگر راننده ای از شرایط گله مند است باید به ما اطلاع دهد و ما نیز شرکت مربوطه را زیر سوال می بریم زیرا رانندگان با شرکت طرف هستند.
وی با بیان اینکه سیستم 141 شهر راه برای رسیدگی به مشکلات است، افزود: اگر راننده ای احساس می کند حق وی تضییع شده است، طی تماس با 141 می تواند مشخصات بدهد و این موضوع در صورتی که تخلفی صورت گرفته باشد در کمیسیون مورد رسیدگی قرار می گیرد.
چنین به نظر می‌رسد که ارگان خاصی به رفع مشکلات معیشتی و مشکلات مربوط به شرکت‌های طرف قرارداد با رانندگان رسیدگی نمی‌کند، ولی با توجه به اینکه رانندگان با حفظ جان انسان‌ها سرکار و دارند امیدواریم مسئولان آنها را فراموش نکنند.
انتهای پیام /