پادگان بازرگانی

از خواب پریدم، عرق سردی تو پیشونیم جمع شده بود. انگار تو خواب باهاش حرفم شده بود. اینارو عیالم بهم گفت. بیچاره فکر می کرد حاج رحیم، صاحباخانه مون هست که به خاطر اجاره های مونده اش بهم تشر زده. خیلی ناراحت شد، دلم واسش سوخت ولی از بخت خوب من این حاج رحیم اون حاج رحیم نبود. حاجی تو خواب وقتی داشت اون حرفاور می زند من یکم ترسیدم ولی بعدش فکر که کردم دیدم حتما حکمتی تو کار هست که حاجی منو انتخاب کرده، خوشحال شدم که سفیر حاجی ام.
از وقتی اتاق افتاده دست گروه 2020 و رقیب کنار رفته، یکم نسبت به قبل هارت و پورت ها زیاد شده ولی گروه رقیب هم دل پرخونی پیدا کرده.
زمون احمدی نژاد، یه بار اتفاقی همایش صادرات غیرنفتی اون سال افتاده بود روز 13 آبان و بیرون اتاق راهپیمایی کننده ها شعار مرگ بر آمریکا سر می دادند، خیابانارو بسته بودن. ماشین های مهمون ها هم تو راه مونده بود. حاج رحیم تو سالن داد می زد: اینا چی از جون آمریکا می خوان؟ الان همه چیز دنیا دست اونه، ما هم از ترس می گفتیم "هایلادی".
وقتی ازش پرسیدم همایش رو چرا این روز انداختین؟ گفت: "اوغلوم سن اوشاخسان وقتینده بیلرسن." 
بعدها فهمیدیم حاجی سالی دوبار برای فاتحه خونی سر قبر مرحومه هایده می رفت.
این دوره هم انگار ماجرای امضای برجام 2 آقایون زمامدار اتاق رو منتظر گذاشته تا ببینند بالاخره اوضاع روابط خارجی چی میشه؟! اما مدیریتشون جالبه، تا الان دوتا دبیر داخلی منصوب کردند که اولی همزمان کارمند شهرداری بود و دومی بازنشسته دولت. اینی که بازنشسته است داره از اتاق ماهی بالای سی میلیون تومن حقوق می گیره، پولی که باید حق شش تا کارمند جوون این شهر باشه. به قول زنجانیلار "پیشمیش طویوغ دیله گلر" حالا همین آقای بازنشسته که باید بره ویلاش استراحت کنه به همه ایراد میگیره و درس روابط بین الملل میده، حتی واسه هیات نمایندگان که بالاترین رکن اتاق محسوب می شوند تره هم خرد نمی کنه و خودش رو سرلشکر آیرم رئیس شهربانی دوره رضاشاه فرض کرده.
شاید حاج رحیم به خاطر این موضوع تو خواب من اومده بود که اتاق شده پادگان، وگرنه خود حاجی تو دوران زمامداری اش کم یلی نبود. به هر حال من وظیفه مو انجام دادم تا ببینم حاجی تو خواب بعدی "منه داهی ندیه جاخ."

علی داداشی
انتهای پیام/