نصر؛ محمد سهرابی- شب گذشته زلزله ای تقریبا مهیب خواب از چشمان مردم و مسئولان ربود و شرایط زلزله دردناک سال 91 اهر، هریس و ورزقان را برای مردم آذربایجان تداعی کرد.
در زلزله ورزقان شاهد درد و رنج ملت ایران برای جانباختن صدها نفر از هموطنانمان بودیم، تجربه ای که سال ها و سال های پیش هم برای بم، رودبار، منجیل و... داشتیم، اما چنان که بویش به مشام می رسد قصد نداریم به این تجربه های تلخ پایان دهیم.
زلزله میانه کمتر از 6 ریشتر قدرت داشت، اما این قدرت را داشت که خواب از چشم میلیون ها نفر در شمالغرب ایران که بر روی گسل خطرناکی قرار دارند را برباید. متاسفانه 6 نفر در اثر این زمین لرزه جان خود را از دست دادند و مردم آذربایجان را سوگوار کردند. اما باید خوشحال بود که زمین میانه بیشتر از 6 ریشتر نلرزید.
پس از فاجعه زلزله ورزقان بحث های متعدد و ادامه داری درباره مقام سازی ساختمان ها و خانه ها در روستاها و شهرها انجام شد، طرح های زیادی برای مقام سازی درست و ارزان ارائه شد، اما گویا گذر زمان همه چیز را به باد فراموشی سپرد!
شب گذشته یک تلنگر محکم به مردم و مسئولان بود. زلزله رویدادی طبیعی و غیر قابل پیش بینی است، اما عدم توجه ما به این رویداد و عدم آمادگی برای مقابله با آن چیزی غیر طبیعی است.
روستاها و شهرهای بسیاری در برابر کمترین زمین لرزه ها آسیب پذیر هستند. دولت باید برنامه ای مدون و مستمری را برای نوسازی و مقام سازی درست و ارزان خانه های روستایی آغاز کند و نهاد مجلس شورای اسلامی هم با قانون گذاری و الزام دولت به این روند کمک کند.
این آخرین زمین لرزه نبود؛ با زلزله های آینده ای که در مکان های نامعلومی و با قدرت نامعلومی رخ خواهند داد چکار خواهیم کرد؟
انتهای پیام/