به گزارش نصر، این مسافرت طولانی بین نیویورک تا سیدنی به‌گونه‌ای صورت گرفت که کمپانی مذکور هواپیمای «بوئینگ 9-787» را به یک آزمایشگاه پرنده تبدیل کرد تا تمامی شرایط روحی و جسمی مسافران و خدمه پرواز و همچنین شرایط فنی و فناوری‌های هواپیما لحظه به لحظه مورد بررسی قرار گیرد.
یک پرواز هوشمندانه
در این پرواز 49 مسافر با هواپیمای «بوئینگ 9-787 دریم‌لاینر» سفر 10 هزار و 66 مایلی را از شهر نیویورک در امریکا تا شهر سیدنی در استرالیا در فاصله زمانی 19 ساعت و 16 دقیقه پشت سر گذاشتند. «آلان جویس»، مدیر گروه شرکت‌های هوایی کانتاس در این خصوص گفت: «این نخستین، طولانی‌ترین و جالب‌ترین پرواز به این شکل است. امیدوارم این پرواز به شکل تجاری در اختیار همه مردم قرار گیرد تا سرعت رفت و آمد آنها در دورترین نقاط جهان به حداقل برسد.»
در این پرواز تعدادی از خبرنگاران، محققان و دانشمندان حضور داشتند تا هر آنچه را که بر سرنشینان طولانی‌ترین مسافرت هوایی جهان می‌گذرد، رصد کنند و بر این اساس از تحلیل امواج مغزی خلبانان گرفته تا آزمایش ادرار و تست ملاتونین و همچنین میزان اضطراب سرنشینان تحلیل شود. هم‌اکنون که یک هفته از این پرواز می‌گذرد، جزئیات این تحقیقات منتشر شده است.
طولانی‌ترین پرواز بدون توقف
شرکت کانتاس وابسته به دولت استرالیا که از بزرگ‌ترین خطوط هوایی جهان محسوب می‌شود طولانی‌ترین پرواز بدون توقف تاریخ به‌طول 19 ساعت و 16 دقیقه را به‌صورت آزمایشی انجام داد و هم‌اکنون پیش‌بینی شده است نوامبر امسال پرواز دیگری را بین شهرهای لندن و سیدنی انجام دهد و تا پایان سال‌جاری میلادی یک پرواز آزمایشی دیگر بین نیویورک و سیدنی نیز به انجام برسد. کانتاس امیدوار است این پرواز طولانی از سه شهر سیدنی، ملبورن و بریسبِین در استرالیا به نیویورک و لندن در سال‌های 2022 و 2023 میلادی به‌صورت تجاری انجام شود.
کاپیتان «سین گلدینگ» خلبان این پرواز گفت: «ما در مجموع بسیار خوشحالیم که توانستیم طولانی‌ترین پرواز مسافربری تاریخ را با موفقیت به انجام برسانیم. آزمایش‌های انجام شده در این پرواز اطلاعاتی را در اختیار ما قرار داده است که مبتنی بر آنها می‌توانیم سفرهای طولانی بعدی را بهتر مدیریت کنیم.»
برای این سفر هوایی که حدود یک روز به‌طول انجامید محققان «مرکز چارلز پرکینز» وابسته به دانشگاه سیدنی با همکاری کارشناسانی از «دانشگاه موناش» و «مرکز تحقیقات ایمنی و بهره‌وری هوشیاری» برنامه‌ریزی‌های دقیق و گسترده‌ای انجام دادند. مرکز تحقیقات ایمنی یکی از آژانس‌های وابسته به دولت استرالیا محسوب می‌شود که وظیفه اصلی آن تحلیل و بررسی حالات روحی و جسمی سرنشینان در پروازهای طولانی است.
در این پرواز برای افرادی که در کابین مسافران قرار گرفتند از دستگاه‌های ویژه و هوشمند برای مانیتور کردن شرایط روحی آنها استفاده شد و محققان «چارلز پرکینز» با این ابزارها سعی کردند سطح سلامت، آسایش و تغییر ساعت بدن برحسب ساعت شبانه روز را تحلیل کنند. این عوامل توسط مجموعه‌ای از متغیرها شامل نحوه روشنایی کابین مسافران، غذا و نوشیدنی، حرکات فیزیکی، تکان‌های هواپیما، الگوهای خواب و استفاده از ابزارهای سرگرمی در طول پرواز سنجیده شد. دستگاهی که برای تحلیل این عوامل مورد استفاده قرار گرفت به فناوری هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی مجهز شد تا رفتار هر یک از سرنشینان به‌طور مجزا بررسی و تحلیل شود.
کارشناسان اعلام کردند، تا دو هفته پس از پرواز نیز تمامی متغیرهای مهم در بدن این افراد را مورد تحلیل قرار می‌دهند تا عکس‌العمل بدن آنها به دقت تحلیل و مشخص شود این افراد چه احساسی دارند و تغییر زمانی بواسطه پرواز طولانی چگونه روی بدن آنها تأثیر گذاشته است.
در این میان نحوه خواب خلبانان و خدمه پرواز با الگوهای مشخص مورد تحلیل قرار گرفت. برای بررسی دقیق‌تر کارشناسان دوربین‌های هوشمند را در کابین خلبان نصب کردند و سپس به کمک هدست‌های مجهز به فناوری هوش مصنوعی فرکانس‌های منتشر شده از سوی مغز خلبانان و میزان هوشیاری آنها به‌صورت لحظه‌به‌لحظه تحلیل شد.
پروفسور «استیون سیمپسون» مدیر مرکز «چارلز پرکینز» در دانشگاه سیدنی گفت: «زمانی که قرار است رفتارهای بدن انسان در پروازهای طولانی و تغییر زمان‌های زیاد مورد تحلیل قرار گیرد، بدن افراد عکس العمل‌های متفاوتی را نشان می‌دهد. ما باید تحقیقات بیشتری در مورد پدیده «جِت‌لَگ» یا همان خستگی شدید و دیگر اثرات جسمی ناشی از پروازهای طولانی با تغییر زمان زیاد را انجام دهیم. این بررسی‌ها باعث می‌شود در آینده مسافران با آسودگی بیشتر در پروازهای طولانی حضور داشته باشند. برای درک این مسأله مسیر طولانی پیش‌رو داریم تا دریابیم که طیف گسترده متغیرها از جمله تغذیه، اکسیژن، نور، فعالیت بدنی، خواب و... چگونه می‌توانند روی مسافران تأثیر بگذارند.»
دانشمندان دانشگاه ماناش هم در این پرواز سعی کردند روی خدمه پرواز و خلبانان تمرکز داشته باشند. این محققان هر‌چهار ساعت یکبار در طول سفر و البته قبل و بعد از آن، از خدمه آزمایش ادرار گرفتند تا سطح ملاتونین در بدن آنها بررسی شود. علاوه بر این، محققان دانشگاه ماناش دستگاه‌های الکتروآنسفالوگرام برای تحلیل داده‌های مغزی خدمه پرواز را مورد استفاده قرار دادند. این دستگاه به‌صورت لحظه به لحظه حالات روحی خلبانان و هشت خدمه دیگر را بررسی کرد و نتایج حاصل از آن به دقت تحلیل شد.
«سازمان ایمنی هواپیمایی استرالیا» اطلاعات به‌دست آمده از این بررسی‌ها را امروز به‌صورت عمومی منتشر کرد و توضیح داد برای آنکه خدمه و مسافران در پرواز طولانی به این شکل حضور داشته باشند، باید مطالعات بیشتری انجام شود.
لازم به ذکر است عملکرد هواپیماها در سال‌های اخیر تغییرات زیادی کرده است و شرکت‌های فعال در این حوزه محدودیت‌ها و استانداردهای فراوان برای پروازهای طولانی در نظر گرفته‌اند. خطوط هوایی «سنگاپور ایرلاینز» سال گذشته رکورد طولانی‌ترین پرواز بین شهرهای نیویورک تا سنگاپور را به طول 18 ساعت و 30 دقیقه به نام خود ثبت کرد. شرکت کانتاس نیز در سال 2018 میلادی از شهر پِرث در غرب استرالیا تا لندن پرواز بیش از 17 ساعته را با موفقیت به انجام رساند.
«قطر ایروِیز» نیز در کارنامه خود پرواز حدود 17 ساعت بین دوحه و اوکلند را ثبت کرده است و این اتفاقات نشان می‌دهد که شرکت‌های هوایی این روزها بر پروازهای بدون توقف طولانی تمرکز بیشتری دارند تا بتوانند رضایت بیشتر مشتریان خود را جلب کنند.
هم‌اکنون تنها دو مدل هواپیما ساخت شرکت‌های بوئینگ و ایرباس امکان پرواز بدون توقف بین شهرهای نیویورک تا سیدنی را دارند و خطوط هوایی کانتاس اعلام کرده است که تا ماه آینده تصمیم می‌گیرد کدام یک از این هواپیماها در سال 2022 میلادی به‌صورت تجاری با حداکثر ظرفیت مسافران را بین دو شهر مذکور جابه‌جا کنند.
میثم لطفی
انتهای پیام/