کودکان مان را بیشتر دریابیم

از آن جایی که مراحل مختلف رشد و تکامل یک کودک در ابعاد مختلف جسمی، روحی و روانی از مرحله پیش از تولد، نوزادی، اوان کودکی تا نوجوانی مراحل حساس، پیچیده و پرظرافتی است و برای همین است که والدین و مربیان و آموزگاران تا ۱۲ سالگی یک کودک که پایان سن دبستان و دوره تحولات رشدی و اوج گیری رشد و تکامل در ابعاد مختلف فیزیولوژیکی، تکامل عصبی، شناختی، روانی اجتماعی، اخلاقی، زبانی، نگرشی، رفتاری و شخصیتی است باید نقش بسیار مهم خود را با دقت، حساسیت، ظرافت و درایت خاصی انجام دهند. در این راستا و به بهانه گرامی داشتن ۱۶ مهرماه «روز ملی کودک»، همه متولیان خانه، مدرسه،  جامعه، رسانه و... اعم از پدران و مادران، مربیان و آموزگاران ضمن اعتلای سواد عاطفی و تربیتی خود و دقت و توجه به نکات کاربردی تربیت سالم، متوازن و تمام ساحتی کودکان، سبک زندگی و رفتارهای تربیتی روزمره خویش را تقویت و غنا بخشند...
آموزه های دینی و اعتقادی ما و مخصوصا از لسان و سیره ائمه معصومین علیهم‌السلام نسبت به اهمیت توجه به هر مرحله از کودکی کودکان تاکیدات فراوانی وجود داشته که در سبک زندگی و تربیتی مومنین الگوهای سازنده ای هستند و باید بکار بسته شوند..
برخلاف پیش فرض های ذهنی و عرفی جوامع محلی سنتی که با این باور که «بچه است چیزی نمی فهمد!» و «بزرگ شود خودش یاد می گیرد!» و «بچه را پررو و لوث بار نیار!» و «دوران بچگی دوره خوردن و خوابیدن است و بس!» و «بچه همین جوری هم بزرگ می شود!» و «بچه از یک سنی به بعد نیازمند توجه و تربیت است!» و...که متاسفانه این پیش فرض های غلط همگی توجهات و تکالیف تربیتی را مخصوصا از والدین سلب و ساقط می نماید، در حالی که دوره نوزادی و مراحل اول و دوم کودکی(از تولد تا شش سالگی) دوره حساس راه اندازی و شروع تکامل و آغاز یادگیری و آموختن و زبان آموزی ضمن توجه و کشف محیط و اطراف و شکل گیری نگاه و نگرش اولیه و نسبتا پایدار به جهان اطراف و فونداسیون شخصیت سازی و شخصیت پردازی و تربیت یافتگی است و بسیار مهم است...
نوزادان و کودکان بر گردن والدین حق و حقوقی دارند که از جمله آن ها؛ توجه، نوازش، ارتباط مستمر، صحبت کردن، بازی کردن، سرگرمی و قصه گویی و...که بسیار مهم و تأثیرگذار در دنیای ذهنی و شخصیت و آینده کودک می باشند.
بدون هیچ گونه تعارف و ملاحظه و تقید در خانه با زبان و رفتار کودکانه وارد دنیای کودکانه کودکان شوید و هم بازی و هم صحبت و هم رفتاری و رفیق خوبی برایشان باشید در این مسیر هیچ بهانه ای اعم از نداشتن وقت و فرصت و مهارت و...پذیرفته نیست و همیشه در اولویت قرار دادن امورات شخصی خود و مشغولیت با فضای مجازی و تلویزیون و...و غفلت از کودک اصلا پذیرفته نیست...
اجازه بدهیم و فرصت ایجاد کنیم تا کودکان مان همواره به بهترین شکل و شیوه کودکی کنند تا نگاهشان به دنیای اطراف در حالت طبیعی و واقعی شکل گیرد و مهارت های زندگی را عملا تمرین و کسب نمایند و از بار کردن افکار و خواسته ها و انتظارات و آرمان های خودمان به آنان از کودکی پرهیز کنیم
برخی از مهارت های مهم زندگی فردی و جمعی از جمله مهارت های؛ «جرات نه گفتن»، «مراقبت از خود»، «اعتماد»، «همدلی و نوع دوستی»، «احترام و تکریم»، « تصمیم گیری و انتخاب»، «آداب سخن گفتن» و...از سنین پایین کودکی تمرین و آموخته می شوند که تقویت مثبت چنین رفتارهای از کودکی زمینه ساز تربیت سالم کودک توانمند و مودب است...
امیدواریم در زیست بوم جاری متاثر از شرایط کرونایی و با تسلط بر سواد تربیتی از کودکی کودکان خویش غافل نشده و چالش ها و استرس های روزمره دنیای بزرگسالی را به دنیای کودکی کودکان پمپاژ نکنیم و همواره حقوق کودکان سرزمین مان را پاس بداریم..ان شاالله..

کامیار قهرمانی فرد، دکتری تعلیم و تربیت، معاون آموزش ابتدایی آموزش و پرورش آذربایجان شرقی
انتهای پیام/