نمی توانم تماشاگر نابودی نظام باشم/رفیق نیمه راه مردم نیستم/ تا آخر پای کار مردم و انقلاب هستم

به گزارش نصر، محمود احمدی نژاد در متنی که در اختیار رسانه ها قرار گرفته آورده است:
امروز به معنای واقعی، اوضاع کشور خراب است.
وضعیت اقتصادی، فاجعه بار و وضعیت اجتماعی، در آستانه فروپاشی و شرایط فرهنگی، به لحاظ از هم گسیختگی، غیرقابل وصف است.
وضعیت امنیتی نیز به گونه ای است که جریان نفوذ در اعماق کشور ضربات سنگین وارد می کند. هم ضعف هست و هم خیانت.
امروز اگر مشارکت پایین باشد که با وضع فعلی قطعی است، آثار داخلی و بین المللی گسترده درپی دارد، به طوری که زمین خواهیم خورد و دیگر نمی شود دوباره بلند شد.
چرا باید مرا رد کنند؟ چنین حقی را هیچ کس ندارد ومن این عمل ناحق را هرگز نه تایید و نه در برابر آن سکوت می کنم.
وضع کشور همه جوره بد است و البته هیچ وقت اینقدر بد نبوده است. با ادامه این روند، وضع با سرعت زیاد، خیلی بدتر می شود.
دشمن به این نتیجه رسیده است که شرایط برای گرفتن امتیازات سنگین از نظام کاملا فراهم شده است.
از کلام و رفتار آنها کاملا پیداست که بسیار امیدوار شده اند و باور کرده اند که نظام به زودی تسلیم می شود.
فکر می کنم قبل از انتخابات، توطئه جدیدشان در مذاکره شکل بگیرد.
آنها منتظرند که نظام در این مرحله عقب نشینی بکند، بعد به طور سنگین روی حقوق بشر و مسائل نظامی فشار خواهند آورد.
اصل مردم هستند، چرا این واقعیت را نمی  بینند.
با فاصله گرفتن از مردم نمی توان آنها را دور زد.
اگر هستیم با مردم هستیم وگرنه نمی توانیم بمانیم. در این هیچ تردیدی نیست.
کمک و نصرت الهی هم وقتی خواهد بود که با مردم باشیم.
مردم از من انتظار ندارند که ظلم را بپذیرم و سکوت کنم.
چطور می توانم تماشاگر نابودی انقلاب و نظام باشم و سکوت کنم؟
چرا باید خودم را در این سیاست ها و در مسیر فروپاشی شریک کنم؟
من طاقت عذاب چنین گناه عظیمی را ندارم.
چطور می توانم این ها را ببینم و سکوت کنم و تازه از من می خواهند با آنها همراهی هم بکنم!
من نمی توانم بدبختی مردم را ببینم و سکوت کنم. مردم مسائلی را به بنده می گویند که آدم شرم می کند! جامعه در حد انفجار است.
برای اولین بار در تاریخ انقلاب و حتی قبل از انقلاب است که مردم به انحاء مختلف از یک نفر (این خادم ملت) به طور گسترده خواسته اند تا در انتخابات ورود کنم.
مردم هر روز مقابل خانه بنده حضور پیدا می کنند، طومار می نویسند، تلفن می زنند، نامه می دهند، پیام می فرستند، نذر و دعا می کنند و مرا به مقدسات قسم می دهند و اصرار می کنند که در انتخابات شرکت کنم.
مرا به خاطر اینکه شاید کنار بروم تهدید به لعن می کنند و مرتبا می گویند اگر ما را دوست داری باید به میدان بیایی و تا آخر بمانی!
می گویند اگر نظام را دوست داری بازهم باید در میدان بمانی، چون اگر کناره بگیری ، ما در انتخابات شرکت نمی کنیم.
انتخابات فقط حق مردم است و هیچکس در این مساله ، جز به عنوان عضوی از مردم، حقی اضافه ندارد و نمی تواند برای مردم تعیین تکلیف نماید!
نادیده گرفتن حق مردم گناه بسیار بزرگ و نابخشودنی است.
عقوبتش هم سخت است. خیلی زود هم در همین دنیا و هم در روز قیامت.
من چرا باید رد شوم؟ به چه گناهی؟ آیا به سزای ایستادگی پای ارزش ها و آرمانهای انقلاب؟!
آیا به سزای تلاش برای نشان دادن کارامدی شعارهای انقلاب، خدمت به مردم و به سزای سر دست گرفتن شعائر؟!
کسانی که می خواهند مرا رد کنند، خودشان جواب ملت را بدهند.
آیا از من انتظار دارند به خاطر رد صلاحیت خودم، برای آنها هورا بکشم؟
همانطور که در صحبت های روز ثبت نام گفتم، برای اجابت خواست میلیونی مردم آمدم.
هیچ انگیزه شخصی نداشته و ندارم اما نمی توانستم به این همه محبت مردم ناسپاسی کنم، نمی توانستم در وقت کمک طلبیدن مردم، دست رد به سینه آنها بزنم، نمی توانستم به هشدارها، تذکرات و اخطارهای آنها از وضع مملکت بی اعتنا باشم.
من آمدم تا به عهدی که با خدا، پیامبر(ص)، امام زمان(ع)، انقلاب و مردم دارم وفا کنم.
بنده رفیق نیمه راه مردم نیستم که در میانه راه عهد خودم را بشکنم.
اگر نمی آمدم خلاف مردانگی بود ولی حالا برگشتن از میانه راه، یک ناجوانمردی آشکار و بزرگ است.
این از احمدی نژاد به دور است که مردم را در میانه راه تنها بگذارد.
همانطور که در صحبت های روز ثبت نام گفتم، تا آخر پای کار مردم و انقلاب هستم و ذره ای از آن کوتاه نخواهم آمد و همانطور که به آنها قول دادم، در صورت رد صلاحیت از هیچ نامزدی حمایت نخواهم کرد و تا پای جان خواهم ایستاد و دلیل رد صلاحیت و مسئولیت عواقب آن را از عوامل رد صلاحیت، آشکارا و علنی مطالبه خواهم کرد.
من همانطور که روز ثبت نام گفتم تجمعات و حرکت های اعتراضی را به خاطر رد صلاحیت تایید نمی کنم.
بارها پس از آن سخنرانی نیز این مطلب را صراحتا گفته ام و بازهم خواهم گفت.
اما عاملان رد صلاحیت بدانند که این نحوه برخورد با مردم، عاقبتی جز مقابله مردم با آنان نخواهد داشت.
چنانکه با نگرانی روز افزون، خطر خیزش گرسنگان را هر روز بیش از دیروز حس می کنم و دلم می سوزد که نظام و انقلاب که خون صدها هزار نفر به پایش ریخته شده، به آسانی و به این ارزانی به خاطر جهالت و یا بی مسئولیتی برخی، از دست برود.
بنده چگونه می توانم شاهد این صحنه دلخراش باشم و بی تفاوت بمانم!
چگونه می توانم شاهد بدبختی ملتی باشم که به امام(ره)، اعتماد کرد، فرمانش را شنید و پای انقلاب و نظام ایستاد و حالا ناامید و خسته، متحیر رفتار مسئولان شده است.
آیا می توان تمسخر کوتوله های سیاسی شرق و غرب و ریشخند حکمرانان حقیر دست نشانده قدرت های بزرگ را نسبت به مردم، نظام و انقلاب مشاهده و آن را تحمل کرد؟!
من همواره به سوگندهای خود، وفادار و به حفظ کیان اسلام، انقلاب، نظام، مردم و کشور عزیزم همواره پایبند و متعهد بوده و خواهم ماند.
بنده برای نجات کشور و تغییر وضع زندگی مردم آمده ام.
اینجانب با علم به وضعیت دشواری که در ابعاد مختلف شکل گرفته، معتقدم که ظرفیت های زیادی در کشور برای برون رفت از این وضعیت وجود دارد و عمیقا باور دارم که می توان با انجام برخی برنامه های اصلاحی و اجرای چند طرح مهم اقتصادی، امید را در جان مردم زنده کرد و فضای کشور را از احساس سیر قهقرایی به سوی پیشرفت و تعالی تغییر داد.
با مجموعه ای از سیاست های منسجم و همه جانبه، هم در بعد داخلی و هم در بعد خارجی، می توان حرکت سریع به سوی پیشرفت و جلب رضایت مردم از نظام و انقلاب را عملی کرد.
قدرت الهی را که پشتوانه اصلی انقلاب و نظام است، باید در متن مردم جست و جو کرد. مردم عیال خدا هستند. اقیانوس زلال مردم هر ناپاکی را پاک می کند.
قدرت ملی ایران کم نظیر است. به پشتوانه آراء، اراده و حمایت مردم ، می توان کشور و انقلاب را از دهان قدرت های طمعکار جهانی رهانید.
فقط با مشت ملت می توان بر دهان زیاده خواهان کوبید و فقط با فریاد رسای ملت می توان دهان یاوه گویان را بست.
باید یک بار دیگر در بازگشت به ملت، شعارهای انقلاب را زنده کرد و یک بار دیگر مردم را به آینده کشور و نظام امیدوار ساخت.
انتهای پیام/