شيخ صفي الدين اسحاق اردبیلی؛ بانی دودمان صفویه

شیخ صفي الدين اسحاق اردبیلی در سال 650 قمری در شهر اردبیل در یک خانواده متمول و معتقد در آذربایجان پا به عرصه وجود گذاشت.
صفي الدين در ایام کودکی از پدر يتيم شد و تحصيلات ابتدایی خود را از دوستان دینی پدرش فرا گرفت. او براساس علوم دینی دست یافت و غیر از زبان ترکی به زبان های  فارسی، عربی، گیلانی و مغول آشنایی کامل داشت. او در بیست سالگی برای ادامه تحصیلاتش به شیراز رفت و در آن جا از مدرسین مشهور الهيات ركن الدين بيضوی، امیرعبداله و سایر اساتید درس گرفت.
وی یکی از دراويش مشہور طریقت صوفيه و و بانی دودمان صفویه می باشد. فعاليت طريقت صوفی گری در ایران بخصوص آذربایجان به خلافت قیزیل باش ها منجر گردید.
شیخ صفی الدین از لحاظ مادی تأمین بود و گرچه او در دوران اول طریقت زمین کوچکی داشته ليكن در اواخر عمرش به جهت بخشش فئودال های مختلف بیش از بيست قريه در مالکیت او قرار داشت. 
صفي الدين در سال 735 هجری قمری در اردبیل فوت نموده و در آن جا مدفون گردیده است. روی مزارش بقعه ای ساختند و در اطراف آن مساجد، مدرسه ها، کاروانسراها و خانه ها بنا نمودند و به مرکز مدنیت خلق درآمد.
مقبره شیخ صفي الدين و مسجد او در اردبیل یکی از آثار معماران سلطنتی آذربایجان به شمار می رود و کارهای دستی و زینتی به این بنا جلوه خاصی بخشیده است.
انتهای پیام/