کوتاهی نابخشودنی نمایندگان تبریز در مجلس شورای اسلامی!

به حکم ادب و وظیفه لازم می دانم از برادارنم آقایان دکتر مجید خدابخش ( استاندار محترم سابق استان ) ، دکتر علیرضا نوین ( شهردار محترم سابق تبریز ) ، دکتر جواد رحمتی ( معاون محترم عمرانی استاندار ) ، دکتر علیار راستگو ( معاون محترم سیاسی - امنیتی استاندار ) ، مهندس کریم صادقزاده ( عضو محترم شورای اسلامی کلانشهر تبریز ) و خواهرانم مهندس سونیا اندیش ( عضو محترم شورای اسلامی کلانشهر تبریز ) و دکتر زهرا ساعی ( نماینده محترم مردم تبریز در مجلس شورای اسلامی ) که به صورت تلفنی یا با ارسال پیام و یا با انجام مصاحبه نسبت به این موضوع مهم و حیاتی شهرمان واکنش نشان دادند ، تقدیر و تشکر جانانه ای داشته باشم و توفیقات روزافزون آنها را از درگاه ایزد منان خواستارم.

طرف سخن و گلایه تلخ و آزاردهنده بنده با آقایان پزشکیان ، فرهنگی ، سعیدی ، بیمقدار و بیگی هست. بدون تردید نامه اول بنده را خوانده اند و شاید نسبت به این غفلت بزرگ و نابخشودنی احساس گناهی هم کرده باشند و شاید عذاب وجدانی هم گرفته باشند ، چرا که فقط خدا می داند که در طی این سالها چند هزار نفر به دلیل کمبود شدید این دستگاه در شهر و استان مان و تأخیر زمانی در درمان ، جان خود را از دست داده اند.
جای بسی تعجب و تاثّر شدید هست که نمایندگان ما که اتفاقاً خود را نمایندگانی مؤمن ، دلسوز ، مردمی و دردآشنا می دانند نسبت به این موضوع به این مهمی و حیاتی شهرمان هیچ واکنشی نشان نمی دهند و هیچ اهمیتی نمی دهند.
به خداوند بزرگ قسم می خورم که درد من ، درد شخصی نیست و شخصاً هیچ نگرانی از دردهای جانکاه و مرگ هم ندارم. دردِ من ، درد کودکان معصوم ، دردِ دختران و پسرانِ جوان نگران و مضطرب و دردِ پیرزنان و پیرمردان خسته و رنجوری هست که به امید درمان از روستاها و شهرهای استان های آذربایجانشرقی ، اردبیل و کشور آذربایجان به تبریز می آیند و باید ماه ها در نوبت باشند و بعد از کلی انتظار ، بخواهند با دستگاه های کهنه و قدیمی درمان شوند. در نامه قبلی هم عرض کر‌دم که هیچ کس نمی تواند ادعا کند که خود و خانواده اش ، مصون از این بیماری سخت و خطرناک هست و از طرفی فراموش نکنیم که در چند سال آینده با سونامی سرطان مواجه خواهیم شد.
پس باید تک تک ما از همین امروز مطالبه کنیم و از مدیران استانی ، رئیس دانشگاه علوم پزشکی و  نمایندگان مجلس به صورت جدی و مصرّانه بخواهیم که هر چه سریعتر دستگاه های جدید ( به هر شکل ممکن ) به تعداد کافی خریداری شده و راه اندازی شوند.

مردم شریف و فرهیخته تبریز حق دارند از نمایندگان خود بپرسند ، چرا این همه کوتاهی ؟ چرا این همه غفلت ؟ و از همه مهمتر چرا این همه بی تفاوتی ؟ و از آنها بپرسند برای جبران این خسارت بزرگ چه کرده اند و یا اصلاً چه خواهند کرد ؟

در پایان از تک تک همشهریان عاجزانه تقاضا دارم ، بیائیم لطفی به نمایندگان فعلی بکنیم و فارغ از هرگونه تعلق خاطر و به دور از هرگونه جناح بازی ، با تجدید نظر اساسی و راهبردی در انتخابات مجلس آینده به آنها اجازه دهیم تا دوران بازنشستگی ، پیری ، سالخوردگی و از همه مهمتر بی تفاوتی و بی خیالی شان را بیشتر در کنار خانواده و نوه هایشان باشند و
از همه مهمتر زمینه را برای ورود نیروهای انقلابی تر ( به معنای واقعی ) ، جوان تر ، باانگیزه تر و از همه مهم تر پاسخگوتر و دغدغه مندتر به مطالبات و نیازهای مردم ، به مجلس فراهم کنیم.

جواد راستی - پژوهشگر ارشد اقتصاد سیاسی توسعه

انتهای پیام/