مسائل تربیتی و روان شناسی ضرورت سیستم آموزشی

مدت هاست به معلمان عزیز توصیه می گردد که شغل پدر پرسیده نشود.
مبادا دل کودکی بلرزد .
مبادا روح لطیف نوجوانی مکدر شود .
مبادا غرور جوانی خدشه دار شود.
اما به نظر من غیر از نپرسیدن شغل پدر مسائل دیگری هم وجود دارد که باید به آنها توجه کرد.
در تمام آموزش های امروز ما سعی بر آن است تا تصویری از خانواده ای مطلوب اعم از پدر و مادر و فرزندان در کنار هم  ارایه گردد؛ اما به این نکته مطلقا توجه نمی گردد که با توجه به آمار بالای طلاق در کشور فرزندان بسیاری به صورت تک والدی زندگی میکنند .

در چنین شرایطی گرفتن اطلاعات در هنگام ثبت نام دانش آموزان یک ضرورت به نظر می رسد تا معلم کلاس از وضعیت دانش آموزان کلاسش مطلع باشد و ناخودآگاه با تصویر سازی خانواده های منسجم و مطلوب دل کسی نرنجد.

آن دانش آموز هیچ نقشی در شرایط به وجود آمده ندارد و هیچ خطایی مرتکب نشده است.
حتی پدر و مادرش نیز مقصر نیستند.
عدم سازش در کنار هم و رشد فرزند در شرایط متشنج خانوادگی به مراتب بدتر از طلاق و جدایی و آرامش نسبی است.

هدف تلاش برای مقبول نمودن طلاق نیست بلکه هدف آن است تا دانش آموزانی که والدینشان به هر دلیلی از هم جدا شده اند احساس شرم یا تقصیر نکنند بلکه به آنها دانش لازم داده شود که طلاق در شرایطی که زندگی مشترک توام با تشنج و نا آرامیست راهکاری منطقی است و پدر و مادر هر  دو همواره در کنار فرزندشان هستند و جدایی مکانی آنها حس پدری و مادریشان را خدشه دار نخواهد کرد.

کاش سیستم آموزشی ما در کنار آموزش توجه بیشتری را معطوف مشاوره های تربیتی و روان شناسی پیش و در طول سال تحصیلی نماید و با برقراری ارتباط امن و سالم با دانش آموزان زمینه بهداشت روحی نسلهای آتی را فراهم آورد.
مریم اکبری نوشاد - پژوهشگر

انتهای پیام/