ناگفته‌هایی از دلایل بروز بحران آب در تبریز از زبان یک استاد دانشگاه

به گزارش نصر، دکتر رضا یگانی در گفت‌وگویی در این خصوص گفت: تبریز با جمعیتی حدود دو میلیون نفر و سرانه بارش 310 میلیمتر که از متوسط بارش سرانه کشور بیشتر است، این روزها حال و روز خوبی نداشته و با مصرف روزانه بیش از 400 هزار متر مکعب آب و تولید روزانه 310 الی 350 هزار متر مکعب فاضلاب شهری، بیلان مناسبی در منابع و مصارف آبی ندارد.
وی با اشاره به سهم بیش از 50 درصدی خط لوله 182 کیلومتری میاندوآب در تامین آب مصرفی تبریز، اظهار کرد: مردم تبریز در روزهای گذشته علاوه بر درگیری با بیماری کرونا و تحمل گرمای طاقت فرسا، قطعی هشت ساعته آب و چهار ساعته برق را نیز تجربه می‌کنند که البته وضعیت فوق در محلات کم برخوردار شهر، به مراتب وخیم و اسفناک‌تر است.
وی اضافه کرد: بنا به ادعای مسئولان، افزایش استفاده از آب به دلیل شیوع بیماری کرونا علت بخشی از افزایش مصرف آب در روزهای گذشته است، اگر این ادعا صحیح هم باشد، آیا جیره بندی راهکار مقابله با کم آبی است؟ آیا عبارت "شهر اولین‌ها" زیبنده وضعیت فعلی مردم شهر تبریز است؟، قطعا اینگونه نیست.

پیش‌بینی بحران کم آبی در تبریز
عضو پژوهشکده محیط زیست دانشگاه تبریز با اشاره به بخشی از دلایل بحران کم آبی این روزهای تبریز، گفت: این بحران قبلا پیش بینی شده و به دفعات به سمع و نظر مسئولان و مدیران استان رسانده شده بود، بنده پس از طی هفت سال تحصیل در مقطع دکتری و گذراندن دوره‌های فوق دکتری در مراکز تحقیقاتی و معتبرترین شرکت‌های تصفیه آب و فاضلاب کشور ژاپن، در سال 87 به ایران برگشتم. در آن روزها خبرهای زیادی از بی آبی دریاچه ارومیه منتشر نمی‌شد، اما اندکی تامل در وضعیت رشد کمی و خطی صنایع استان، قیمت پایین آب و شاخص رشد جمعیت، به راحتی می‌شد پیش بینی کرد که ادامه وضعیت فعلی و بی توجهی به موارد فوق، مشکلات جدی را متوجه استان خواهد کرد.
وی متذکر شد: رشد کمی و خطی یعنی فقط تولید مدنظر بوده و هیچ توجهی به بهره‌وری در استفاده از منابع طبیعی، رعایت حقوق محیط زیست و بازچرخانی و استفاده مجدد از آب نشده است.
وی خاطرنشان کرد: اولین مرکز تحقیقات فناوری غشا به منظور ترویج، آموزش، تحقیق و فناوری روش‌های نوین تصفیه و باز چرخانی آب را در دانشگاه صنعتی سهند با توجه به زمینه تخصصی و فناوری‌های آموخته شده در کشور ژاپن، تاسیس کرده و طی مصاحبه‌ای که با روزنامه شرق خراسان در سال 1392داشتم، یک جمله تاریخی را به عاریت گرفته و گفتم که «جنگ بعدی کشورها بر سر آب خواهد بود و زنگ خطر آن در کشور به صدا درآمده است» و خاطر نشان کردم که توجه به این مقوله بسیار حائز اهمیت بوده و باید فکری به حال آینده استان و کشور کرد.
یگانی با اشاره به تدوین اولین سند اجرایی بازچرخانی و استفاده مجدد از پساب در آذربایجان شرقی در سال 1396، بیان کرد: پس از برگزاری اولین همایش استانی آب و توسعه پایدار با همکاری سازمان پارک‌ها و فضای سبز شهر تبریز و دانشگاه صنعتی سهند، همکاری خود را با شبکه آب و خاک آذربایجان شرقی مستقر در دفتر منطقه ویژه اقتصادی استانداری آغاز کردم و ضمن آشنایی با شبکه‌ای از متخصصان بخش‌های مختلف صنعت، دانشگاه، نهادهای مردمی و فعالان زیست محیطی، اولین سند اجرایی بازچرخانی و استفاده مجدد از پساب در آذربایجان شرقی همزمان با همایش بحران آب در جشنواره ربع رشیدی استان در پاییز 1396 تهیه و تدوین شد.
وی اضافه کرد: این سند با ارزش، عصاره تمام تجربیات و آموخته‌های علمی و عملی بدنه کارشناسی دستگاه‌های اجرایی متولی آب و دانشگاهیان و فعالان زیست محیطی و نهادهای مردمی بود که با صرف بیش از سه هزار و 500 نفر ساعت کار مداوم در طی شش ماه توسط اقای دکتر کلانتری، معاون رئیس جمهور و رئیس سازمان محیط زیست کشور،  آقای دکتر خدابخش، استاندار وقت آذربایجان شرقی و کلیه مدیران دستگاه‌های اجرایی و سیاست گذاری در استان و کشور امضا و مقرر شد کمیته‌ای مرکب از نمایندگان تعریف شده در این سند به ریاست معاون عمرانی استاندار در منطقه ویژه علم و فناوری ربع رشیدی تشکیل شده و نسبت به برنامه ریزی و تهیه ساز و کارهای اجرایی اقدام شود.

دست رد بر سینه اولین سند اجرایی بازچرخانی و استفاده مجدد از پساب در آذربایجان شرقی
وی ادامه داد: مهم‌ترین شعار این جلسات، تهیه و تدوین "مطالبه کارشناسی" توسط نخبگان و خبرگان امور و انتقال آن به لایه‌های تصمیم گیری بالا بود، جالب توجه اینکه تمام افراد دخیل در این پروژه مبتنی بر خرد جمعی، خارج از وقت اداری و بدون حتی دریافت یک ریال با تمام وجود در تدوین این سند کوشیدند، اما در اولین جلسه‌ی اجرایی بعد از امضای سند که با حضور تهیه کنندگان سند تشکیل شده بود، معاون فنی وقت استاندار اعلام کرد که این سند به تشخیص خودشان فاقد ارزش بوده و باید کنار گذاشته شود!
استاد تمام دانشکده مهندسی شیمی دانشگاه صنعتی سهند، گفت: کنار گذاشتن ماه‌ها همفکری و خرد جمعی و به دنبال آن منحل کردن شبکه آب و خاک استان، و حذف اتاق فکر آب یکی از دلایل بی‌برنامگی و غافلگیری مدیران استان در برابر وضعیت امروز آب و برق است.
وی افزود: همزمان طی جلسه‌ای حضوری، مشکل جدی بی آبی در سال‌های آتی را با هماهنگی و مساعدت دکتر بهبودی، رئیس سازمان مدیریت و برنامه ریزی استان، به آقای دکتر خدابخش انتقال داده و شمایی از آینده نابسامان آب استان را طرح و مجددا روش‌های فائق آمدن بر مشکل فوق را نیز معرفی کردیم، این بار نیز با بازنشسته شدن آقای دکتر خدابخش، مجددا همه چیز به فراموشی سپرده شد. 
وی ادامه داد: با همت کلیه دوستان و متخصصان، سوالاتی را برای طرح از مسئولان و مدیران استان آماده کردیم، نظیر اینکه چه میزان آب داریم؟ آب قابل دسترسی ما چقدر است؟پتانسیل آبی استان ما چیست؟ منابع و مصارف ما کدامند؟ اولویت‌های مصرف ما کجا است؟ چه کسی می‌تواند از میزان دقیق مصرف و تولید آب در استان و شهر سخن بگوید؟ در پنج یا 10 سال آتی، آب از کجا باید تامین شود؟ حلقه مفقود تدبیر و برنامه ریزی در مقوله آب چیست؟ چرا ما و به عبارتی دیگر، سیاست گذاران و برنامه ریزان و مدیران کلان شهر و استان، نباید تدابیری برای یافتن پاسخ به این سوالات در سال‌های قبل اتخاذ می‌کردند؟ این موارد طی جلسات مختلف اعم از استانداری، شورای شهر تبریز، جلسات متعدد اتاق گفتمان آب و فعالان زیست محیطی، نشست‌های یک روزه با مسئولان و مدیران بخش آب استان و تمام کسانی که به نوعی با مقوله آب سر و کار داشتند، طرح و به بحث و بررسی گذاشته شد، اما باز اقدامی انجام نشد.

تهیه نقشه راه آب آذربایجان شرقی
عضو پژوهشکده محیط زیست دانشگاه تبریز با اشاره به تهیه نقشه راه آب آذربایجان شرقی، گفت: دغدغه مزبور با هماهنگی برخی همکاران در شرکت آب منطقه‌ای استان، به شخص مهندس غفارزاده، مدیر عامل شرکت انتقال یافت و طی جلسات متعددی، با حضور و حمایت قاطع وی، مقرر شد طی نشستی یک روزه با دعوت از کلیه کارشناسان و خبرگان امر آب، ضمن هم اندیشی، مدیریت کلان استان را به تدوین نقشه راه آب ملزم کنند، که طی این جلسه و با دعوت از کلیه کارشناسان و متخصصان کشور، جلسه‌ای با حضور مجدد مسئولان و مدیران اجرایی و سیاست گذاری استان، نمایندگان مجلس و مدیران ارشد وزارت نیرو، در محل شرکت آب منطقه‌ای استان تشکیل شده و با همفکری کلیه اعضا، شرح خدمات بسیار کامل و جامعی تحت عنوان "نقشه راه آب استان آذربایجان شرقی" تهیه شد.

طرح نقشه راه آب آذربایجان شرقی هم حذف شد
وی افزود: این موضوع با حمایت دلسوزانه و مسئولانه مدیریت سازمان جهاد کشاورزی استان و با محوریت پژوهشکده محیط زیست دانشگاه تبریز به کارگروه آموزش، پژوهش، فناوری و نوآوری سازمان مدیریت و برنامه ریزی استان معرفی شد و این بار با همت مسئولان و کارشناسان کمیته آب در آن سازمان، این طرح نیز حذف شده و بجای آن طرح‌هایی که در اولویت‌های بسیار پایین‌تر و بی‌ارتباط با بحث امنیت آب استان بودند، جایگزین شده و مورد تصویب قرار گرفتند!
وی متذکر شد: مدیران آذربایجان شرقی یقین بدانید سال‌های آتی در همین روزها، بجای قطعی پنج یا شش ساعته، شاهد قطعی چند روزه و چند هفته‌ای آب خواهیم بود. وقتی سازمان برنامه و بودجه آذربایجان شرقی با اصرار و پافشاری برخی معاونان و مدیرانش، اقدام به هدایت و تصویب طرح‌های دو یا سه میلیاردی کرده است که البته منتظر اثربخشی آن‌ها خواهیم ماند، حال سوالمان این است که چرا در خصوص این طرح استانی، به این صورت عمل کرد؟

سند آمایش آذربایجان شرقی نمی‌تواند ماهیت عملیاتی داشته باشد
یگانی خاطرنشان کرد: سند آمایش استان در برخی موارد به عنوان شاخص عملیاتی و اجرایی مطرح شده که لازم است در این خصوص اعلام کنم که این سند در مقیاس 1 به 100 هزار تهیه شده، آب محور نبوده و برای کلیه موارد توسعه‌ای مانند گردشگری، صنایع سنگین و فلزات، صنایع نفت و گاز و پتروشیمی، خودرو، صنایع نوین، صنایع غذایی و ... تدوین شده است و به هیچ وجه نمی‌تواند ماهیت عملیاتی داشته باشد. مهم‌تر از همه، داده‌های بکار رفته در تدوین سند آمایش آذربایجان شرقی، داده‌های مربوط به سال‌های 89 و 90 است که حتی با اصلاح برخی داده‌ها در سال‌های بعدی، همچنان فاقد اطلاعات راهبردی است و صرفا شمایی کلی از وضعیت عمومی استان را می‌تواند به نمایش بگذارد.
وی با بیان اینکه هزینه بالای تهیه و تدوین نقشه راه آب استان، یکی از دلایل رد آن سند عنوان شد، گفت: شرح خدمات این پروژه با حضور بیش از 44 کارشناس و متخصص برای دو سال مبلغی بسیار ناچیز و بی مقدار بود. البته یکی از افراد فعال در کنار گذاشته شدن طرح تدوین نقشه راه آب استان، بخاطر خالی نبودن عریضه، ایرادهای داوری را عنوان کردند، اما نه تنها ایرادهای مورد ادعایشان را هرگز به اینجانب، به عنوان مجری طرح ارسال نکردند، بلکه بخش مضحک این ادعاها زمانی بود که عنوان کردند، تمام افرادی که می‌توانستند داوری طرح را انجام دهند، به نوعی در این طرح حاضر هستند، بنابراین عملا داوری برای این طرح پیدا نمی‌شود.

روزانه به اندازه آب مصرفی 400 هزار نفر از مردم تبریز صرف شرکت‌های بزرگ و شهرک‌های صنعتی می‎شود
وی اظهار کرد: این دوستان و همکارانشان به ظاهر از اهمیت نقشه راه آب استان غافل هستند، در حالی که بدون نقشه راه و بدون داده‌های متقن در خصوص منابع و مصارف، عملا هیچ اقدامی و هیچ برنامه‌ای برای تعیین سیاست‌های پیش رو امکان پذیر نیست، با وجود مصرف 75 الی 80 درصد آب موجود در بخش کشاورزی، 10 الی 15 درصد در بخش صنعت و خدمات و کمتر از 10 درصد آن در بخش شرب مردم، مدیران اجرایی استان، تنها به قطع آب شرب همین مردم دست یازیده و کسی هم این را از نمی‌پرسد که چرا روزانه 60 الی 80 هزار متر مکعب (آب شرب  حدود 400 هزار نفر از مردم) فقط در شرکت‌های پالایش نفت، پتروشیمی، نیروگاه تبریز و شهرک‌های صنعتی مصرف می‌شود، اما آب شرب مردم قطع می‌شود؟.
استاد تمام دانشکده مهندسی شیمی دانشگاه صنعتی سهند افزود: این شرکت‌ها براحتی می‌توانند استفاده مجدد از آب 350 هزار متر مکعب فاضلاب را در روز عملی کنند، که با توجه به استقبال مسئولانه و شایان تقدیر این شرکت ها، مدیریت آب و فاضلاب استان که نه توان تصفیه آن را داشته و نه قادر به واگذاری آن به بخش خصوصی و تامین هزینه‌های سرمایه گذاری و توسعه تصفیه خانه‌ها است، چرا این ایده‌های نو و ابتکاری را به فراموشی می‌سپارد و عملا نمی تواند کاری در این خصوص به پیش ببرد؟

نقش ستاد احیاء دریاچه ارومیه در بحران کم آبی تبریز
وی تاکید کرد: تنها دلیل این وضعیت، ناتوانی و فقدان آینده نگری نزد مسئولان و مدیرانی است که فاضلاب تبریز را با نگرشی عافیت محور، به ستاد احیای دریاچه ارومیه واگذار کرده و متاسفانه حتی قادر به دریافت یک سوم مبالغ مقرر نیز نشدند، بدتر آن که طی اظهار ستاد احیای دریاچه ارومیه، اداره آب و فاضلاب استان، هزینه دریافتی را نه در توسعه و تاسیس تصفیه خانه، بلکه در توسعه شبکه جمع آوری فاضلاب شهر، هزینه کرده است.
وی افزود: اگر بخواهیم به دلایل و کند و کاو چرایی این مطلب ورود کنیم، باید به سال 1394 مصادف با تشکیل ستاد احیاء دریاچه ارومیه برگردیم، در زمان تصدی وزارت نیرو توسط اقای مهندس چیت چیان، میزان تولید سالانه فاضلاب تبریز توسط مدیران وقت آب منطقه‌ای استان به اشتباه 123 میلیون متر مکعب ذکر شده و شهر تبریز متعهد به تامین این میزان پساب در ازای دریافت 1200 میلیارد تومان جهت توسعه تصفیه خانه تبریز و خط انتقال پساب شد، این رقم در حالی ثبت و معیار محاسبه قرار گرفت که شهر تبریز قادر به تامین بیش از 88 میلیون مترمکعب فاضلاب خام در سال نبود.
عضو دفتر برنامه ریزی و پایش دانشگاه تبریز در طرح های ستاد احیای دریاچه ارومیه ادامه داد: هیچ کسی نتوانست در برابر این اشتباه مبرز و عجیب، ادعای دیگری داشته باشد، چرا که عملا داده‌ای متقن در استان موجود نبود و مدیریت اجرایی استان در آن سال، میراث شومی را بر دستان مدیران بعدی گذاشت و هربار که در صدد اصلاح این اشتباه فاحش شدیم، خیلی‎ها گلایه کردند که افرادی در صدد جلوگیری از آمدن حجم عظیمی از بودجه به استان می شوند.
وی اظهار کرد: مدیران مربوطه منتظر بودجه‌های ستاد احیاء ماندند و به همین سادگی، در طی شش سال گذشته، تمام فرصت‌های سرمایه گذاری را از دست دادند، شاید این روش ساده‌ترین و بی دغدغه‌ترین روش تامین بودجه بود، اما در ادامه به دلیل عدم پایبندی ستاد احیاء به تعهدات منعقد شده در قبال پروژه‌های تبریز، مبالغ وعده داده شده به این شرکت‌ها پرداخت نشد و استان آذربایجان شرقی از اینجا مانده و از آنجا رانده، نه قادر به ورود به سرمایه گذاری بخش خصوصی و نه قادر به تامین مالی از طرف ستاد احیا شد و رسیدیم به امروز که روزانه آب 400 هزار نفر مردم این شهر به مصرف کارخانه‌های شهر رسیده و شرکت آب فاضلاب با کنارگذر کردن روزانه بیش از 200 هزار متر مکعب فاضلاب، جریانی از فاضلاب انسانی را در مسیر رودخانه آجی چای ایجاد کرد تا روستاییان مسیر به توسعه و کشت و کار و تولید محصولات بپردازند.

انتقال آب ارس به تبریز، منطقی یا غیرمنطقی؟
وی گفت: هربار که مشکل بی آبی مطرح شد، بجای توجه به مقوله بهره‌وری و استفاده بهینه از منابع و لحاظ نمودن شاخص‌های توسعه پایدار در مباحث و پیاده سازی سیاست بازتخصیص و بهره‌مندی از خرد جمعی کارشناسان و خبرگان آب استان، بحث انتقال آب از ارس را عنوان کردند، از همین جا اعلام می‌کنم که هر کسی ادعای انتقال آب از ارس را مطرح کند، قطعا از چندین مقوله اصلی غافل و بی اطلاع است، اول اینکه طرح انتقال آب ارس هرچند در آینده الزامی  بوده و عدم استفاده از آن قطعا آب را به پایین دست و سایر استان هایی مجاور هدایت خواهد کرد، اما بطور حتم این طرح در برنامه میان مدت تا بلند مدت قابل تامل و برنامه ریزی است، نه برای رفع مشکل بی آبی در سالهای آتی و پیش رو، افراد مدعی طرح انتقال آب ارس به تبریز قطعا شناختی از کیفیت آب ارس نداشته و می‌پندارن که آب ارس کیفیتی مشابه با زرینه رود دارد. در کنار مخاطرات استفاده از آب‌های مرزی و حقابه‌های پایین دستی آن، اختلاف ارتفاع 700 متری بین این دو شهر و فاصله 180 کیلومتری، مستلزم تامین انرژی عظیمی برای انتقال است.
عضو پژوهشکده محیط زیست دانشگاه تبریز، خاطرنشان کرد: همچنین هزینه‌های 5000 میلیارد تومانی ذکر شده عملا به معنی «سنگ بزرگ نشانه نزدن» بوده و تحقق این پروژه در وضعیت فعلی قطعا امکان پذیر نیست و به نتیجه رسیدن آن با وضعیت فعلی و بدنه اجرایی موجود استان به بیش از 10 سال زمان نیاز دارد.

اگر صنایع استان های بی آب مرکزی کشور در آذربایجان شرقی فعالیت می‌کردند، از بی‌آبی منفجر می‎شدیم
وی متذکر شد: مدیریت استان ما را می‌توانید با مدیران استان های مرکزی کشور که ذاتا استان های بی آبی هستند،  مقایسه کنید. در اغلب این استان ها، از حدود پنج سال قبل با بهره‌گیری از بهترین تکنولوژی‌های موجود چه داخلی و چه خارجی، پروژه‌های استحصال آب را اجرایی کرده و به بهره‌برداری رسانده‌اند، بطوریکه اگر صنایع پر مصرف آب در آن استان ها را به تبریز بیاورید، شهر ما از بی آبی منفجر می‌شود، آن‌ها آنقدر توانایی و قدرت مطالبه‌گری داشتند که زمزمه تشکیل ستادهای احیای مشابه ستاد احیای دریاچه ارومیه را هم سر داده و مدیران کلان کشوری را ملزم به تصویب و اجرایی سازی آن کردند و قطعا اجازه نخواهند داد که دفتر مرکزی ستاد احیای این استانها در دانشگاه های پایتخت نخواهد بود.
وی افزود: در سال‌های اخیر نیز با اینکه مدیر عامل شرکت آب منطقه‌ای استان، اعتقاد و ایمان کامل به تصمیم گیری‌های استانی و تهیه بسته‌های پیشنهادی سرمایه گذاری و اقدام برای اخذ مجوز از وزارت نیرو را داشته، اما اقدامات مدیران قبلی، راه را بر هرگونه تامل و آینده نگری در استان بسته بود.

عملکرد مدیران استانی، دلیل اصلی بحران آب و برق استان است
یگانی با بیان اینکه عملکرد مدیران استانی، دلیل اصلی بحران آب و برق استان است، اظهار کرد: صنایع نفتی، پتروشیمی و شهرک های صنعتی استان، چشم و چراغ و مایه افتخار ما هستند و قطعا توسعه آنها آرزوی هر ایرانی و هر شهروند استان آذربایجان شرقی است و بایستی زمینه برای پیشرفت و توسعه این صنایع باز باشد، اما به عنوان مثال تخصیص آب زرینه رود به شرکت‌های نفتی استان بر اساس قراردادهای سال‌های 1381-1382 بوده و رقم فروش آب به این شرکت‌ها بر اساس هر متر مکعب 800 تومان است، حال شما فکر کنید چرا یک شرکت نفتی باید علاقمند به سرمایه گذاری در طرح‌های بازچرخانی و بهره‌وری مصرف آب باشد، در حالی که مبالغ این قراردادها در 10 الی 15 سال گذشته، همچنان بدون تغییر باقی مانده است؟

آب ارزان در اختیار شرکت‌های نفتی آذربایجان شرقی
وی افزود: چرا مدیریت اجرایی استان ما نتوانسته این تخصیص‌ها را تغییر دهد؟، آیا سوخت، مشتقات نفتی و محصولات پلیمری شرکت‌های نفتی و پتروشیمی با همان نرخ سال‌های 81 و 82 در اختیار مردم قرار می‌گیرد که آب را با این قیمت در اختیار صنعت قرار می‌دهند؟، چرا یارانه و سوبسید آب به صنعت تعلق می‌گیرد؟، نتیجه چنین تصمیمی این شد که ما آب زلال و گوارای زرینه رود را در اختیار کارخانجات قرار دادیم و امروز به مردم می‌گوییم شما باید هشت ساعت از نعمت آب محروم باشید ، مردمی که درد کرونا را دارند، مردمی که درد گرانی را دارند، مردمی که گرمای طاقت فرسای این روزهای تبریز را با هشت ساعت بی آبی و پنج ساعت قطعی برق تحمل می‌کنند، باید تاوان چه چیزی را بدهند؟. شایان ذکر است که این شرکت ها به صورت مسئولانه و قابل تقدیری متقاضی استفاده از فاضلاب بجای آب خام هستند، اما مدیریت آب استان عملا امکان واگذاری فاضلاب را به این شرکت ها نداشته و همچنان سردرگم و گرفتار تصمیم‌های اشتباه قبلی است.
وی متذکر شد: من تعجب می‌کنم که چرا جلوی اجرای کارهای بنیادی در استان گرفته می‌شود؟ چرا هیچگاه اجازه ندادند کارشناسان، خبرگان، نخبگان و دلسوزان استان بیایند و حرف‌های خودشان را بزنند؟  چرا مسئولان استان از نظرات متخصصان و کارشناسان مختلف استان استفاده نمی‌کنند؟
یگانی گفت: من حس می‌کنم تا زمانی که دیدگاه کلان مدیریتی بر تأمین منابع مالی و فاینانس‎‌های سهل وصول مثل ستاد احیای دریاچه ارومیه باشد، این استان تکان نخواهد خورد، با این بدنه مدیریتی که در استان داریم، مطمئن باشید قطعی‌های آب در سال آینده بیشتر هم خواهد شد.
وی خاطرنشان کرد: اگر از امروز همه چیز سرجای خودش باشد و همه مدیران یک شبه کاردان شوند، چهار الی پنج سال طول خواهد کشید که فاجعه مدیریتی در مقوله آب ترمیم شده و وضعیت استان مقداری بهبود یابد، اگر این کارها انجام یابد، تازه ما به سال‌های 92 و 93 خواهیم رسید، یعنی همان زمانی که برای حمایت از صنایع استان تمام اختیارات خود را در اختیار کارشناسان پایتخت گذاشتیم. بایستی با تدوین مطالبات کارشناسی نخبگان و خبرگان استان، راه را برای راه حل‌های ساده‌تر باز می گذاشتیم و مدیران پایتخت را بر احقاق حق استان مجبور و ملزم می‌کردیم.
یگانی در بخش پایانی سخنانش متذکر شد: بر اساس فعالیت‌های ذکر شده، آذربایجان شرقی در سال‌های قبل به عنوان دومین استان پایلوت کشور برای بازچرخانی آب در وزارت نیرو ثبت شد، اما چهار الی پنج سال در کریدورهای انفعالی استان درمانده و خسته شدیم، تا از آن روزها فقط نامی باقی بماند و در این فاصله، استان خراسان، سند تدبیر آب مشهد را تصویب و به اجرا رساند، و استان اصفهان، فاضلاب خود را به مصرف صنایع خود رساند، در حالیکه فلان مسئول کلان استان، اختیار هرگونه تصمیم‌گیری را از خود بدور کرد و تمام و کمال منتظر دستورات پایتخت ماند تا امروز مردم شهر تبریز، روزانه بیش از هشت ساعت قطعی آب و بیش از چهار ساعت قطعی برق را تحمل کنند.
این استاد دانشگاه گفت: کلام آخر اینکه؛ با توجه به محدودیت منابع آبی استان، قطعا بازچرخانی و استفاده مجدد از فاضلاب، بازنگری در تخصیص های غیر شرب، استفاده از فاضلاب شهری و ملزم ساختن تمام تخصیص های آب شرب به مدیریت واحد و یکپارچه درشرکت آب منطقه ای استان، درمان موقت و کوتاه مدت بحران بی آبی استان خواهد بود، وگرنه سال‌های بسیار سخت و کم آبی را پیش رو خواهیم داشت.
انتهای پیام/