ماشین سازی تبریز مصداق بچه سر راهی!

آش واگذاری این واحد تولیدی به اندازه ای شور بود که صدای قاضی القضات را هم درآورده و رئیسی، در جلسه پیگیری مصوبات سفر‌های استانی با رییس کل دادگستری آذربایجان‌شرقی که به صورت ویدئو کنفرانس برگزار می گردید، با اشاره به اختلاف دو سازمان دولتی و اداری برلزوم تعیین هر چه سریع تر هیات مدیره این کارخانه تاکید کرد. در طول همه روزهای بی سرپرستی و بلاتکلیفی اخبار متنوعی از سرنوشت این فرزند سر راهی به گوش می رسد. یک روز شستا مدعی سرپرستی است و روز دیگر مش قربانعلی ادعای ریاستش را دارد! و اخیرا هم که وزارت کار این وظیفه خطیر را عهده دار شده است. اما این عالیجنابان در طول همه این سال ها نتوانستند سروسامانی به اوضاع بغرنج این واحد تولیدی بدهند. شستا که خود در گیرودار واگذاری های اخیر است و پا در هوا است و مش قربانعلی هم دلال ارز از آب درآمد، نگو که ایشان هم بله! نهایتا این عزیز هم در یکی از روزهای کسب روزی حلال با فریاد دلار دلار دستگیر شد و سر از زندان درآورد! پریروز هم که وزارت کار منت بر ما گذاشته و سرپرستی آن را بر عهده گرفته است. این واحد تولیدی که رهآورد خصولتی سازی های دولت همان آقایی است که این روزها فاز روشنفکری به خود گرفته، در دولت بنفش هم همچنان چراغش قرمز است و هیچگاه سبز نشد! حتی وزیر ترک زبان صمت هم نتوانست سروسامانی بر این بی سامانی بدهد و گویا ماشین سازی تبریز همان مال بدی است که بیخ ریش صاحبش هست و به این زودی ها سامان نخواهد یافت. مثل روز روشن است که چند صباحی دیگر تصمیم جدیدی اتخاذ خواهد شد و این قصه بی سرپرستی و یتیم نوازی ادامه خواهد داشت.

در روزگار سخت اقتصاد معاش کلی کارگر زحمتکش در گرو امروز و فردا کردن های مدیرانی است که نه سر رشته ای از تولید دارند و البته دولتی که اهتمامی برای حل این مشکل ندارد. این نابسامانی هر چند صرفا در این گروه تولیدی خلاصه نمی شود و نیشکر هفت تپه و خیل عظیمی از کارگران آن نیز با این عجایب روزگار دست و پنجه نرم می کنند، ولی آیا حجب و حیای کارکنان آن و سکوت همیشگی شان مجوزی برای شور کردن آشی است که صدها آشپز دارد؟ هر دم از این باغ بری می رسد و کمتر هفته ای را سراغ داریم که خبری مبنی بر واگذاری این مجموعه به گوش نرسد، اگر واقعا دولت و نهادهای مربوطه عاجز از حل این مشکل هستند، یک آگهی سرپرستی می تواند مشکلات را حل کند.
این روزها مجموعه مدیران دخیل در این امر حکم همان بد سرپرستان را دارند و ماشین سازی مصداق بچه سر راهی است که قیم صالحی ندارد. بساط بی تدبیری را جمع کنید، حل مشکل واگذاری این نهاد معادله چند مجهولی نیست که حل آن نیاز به نخبه داشته باشد، کلی خیر در این شهر وجود دارد که سرپرستی بی سرپرستان را بر عهده گرفته اند، یا همین بقال معروف سرکوچه محمود که گوجه را زیر قیمت می فروشد! این نوع مدیریت در سال جهش تولید، انصافا خجالت آور است. 

وحید خدادادی
 انتهای پیام/