پرستاران: دوری از خانواده را تحمل می کنیم اما کوتاهی مسئولان آزار مان می دهد

به گزارش سرویس اجتماعی نصر، صحبت از ورود و شیوع کرونا ویروس است که این روزها دل ها و ذهن ‌های بیشماری را به خود معطوف کرده و لحظه ای آرام نمی گذارد. از آن سو اخبار راست و دروغ با هم آمیخته اند اما عده ای هم در فضای حقیقی و هم در فضای مجازی، کمر همت بسته اند تا به مسئولیت تاریخی و اجتماعی و انسانی خود در این روزهای پر تنش، جامه عمل بپوشانند.

جهت تهیه گزارشی از وضعیت حاکم در بیمارستان ها و شنیدن مشکلات پرستاران در این روزها، به بیمارستان امام رضا(ع) تبریز می روم. هنگام ورود به اورژانس، بیماری را میبینم که به بخش می ‌آوردند، پرستاران به سوی بیمار می‌ روند تا اقدامات اولیه انجام شود، از اورژانس خارج می ‌شوم نگاهم به واحد تریاژ می ‌خورد؛ پسری که ماسک و دستکش دارد و  نگرانی در چهره ‌شان نمایان است؛ عکس‌ های ریه زنی را در دست گرفته و دعا می‌کند که مادرش کرونا نداشته باشد.
 

از پنجره‌ ها که به داخل نگاه می ‌کنم؛ پرستارها و دکترهایی با لباس مخصوص می ‌بینم که ماسک و شیلد (عینک مخصوص) دارند، گویی اینجا وسط میدان جنگ است؛ فضای بیمارستان بسیار.... و کاملا محافظت شده است؛ کادر درمان، کادر خدمات و همه پرسنل مجهز به لباس‌های ضد کرونا هستند.
توسط یکی از آشنایان وارد سالن می شوم و دوری می زنم، به جز چند بیمار که در اتاق ایزوله بستری شده و بدحال هستند، باقی بیماران مبتلا به کرونا حال و روزشان بد نیست. چند نفری روی تخت دراز کشیده اند و سرشان در گوشی موبایل است، چند بیمار خوابند و یکی دو بیمار هم کنار تخت در حال خواندن نماز.

ورودی بخش ایزوله خط قرمزی کشیده شده که قبل از هماهنگی و رعایت دستور العمل های خاص و توجیه، نباید از آن عبور کرد.
بی تردید مشکلات و کاستی ها در بخش پرستاری بسیار است و کمتر کسی از آنها اطلاع دارد. پرستاری شغلی است که بیشترین شاغلان آن را زنان تشکیل می دهند و به لحاظ سختی و سنگینی کار، اساسا با شغل ‌های دیگر قابل مقایسه نیست.

اینجا سنگ هم که باشی با تماشای این همه ایثار بغض راه گلویت را می ‌گیرد؛ کادر پرستاری که تپیدن نبض زندگی در بیمارستان ها بدون وجود آنان غیر ممکن است، حالا روزهای پر التهابی را در تقویم زندگی خود ثبت می کنند، روزهایی که گویی هویت آنان تنها در لباس فرم معنا می یابد و سایر ابعاد زندگی شان بیش از هر زمان دیگری تحت تاثیر شغلشان قرار گرفته است.

با یکی از پرستاران خانم ای سی یو امام رضا(ع) گفت و گویی انجام می دهم. وی از سختی کار پرستاران در روزهای کرونایی به خبرنگار نصر گفت: سختی کار پرستاران حتی قبل از شرایط کرونا خیلی زیاد بود و حالا با فراگیری ویروس کرونا، اصلا قابل توصیف نیست‌.

وی افزود: تعداد زیادی از پرستاران به دلیل شیفت های سنگین با لباس ها و ماسک هایی که خفه کننده هستند، مشکلات تنفسی پیدا کردند‌. با این لباس ها حتی نیاز های اولیه خود را نمی توانیم برطرف کنیم و بی شک مشکلات روانی و جسمانی پرستاران مهم ترین عواقب ادامه این شرایط خواهد بود.
وی به نبود خوابگاه های مناسب برای قرنطینه و یا حداقل استراحت پرستاران اشاره کرد و گفت: من و همسرم هر دو پرستار هستیم و به دلیل نبود خوابگاه های مناسب، مجبور هستیم بعد از هر شیفت، مستقیم وارد محیط خانه شده و از همه دور بمانیم؛ استرس ناقل بودنمان و ترس از بیمار کردن خانواده ها، لحظه لحظه زندگیمان را جهنم کرده است. در این وضعیت، در رابطه با خانواده هایمان محدودیت شدیدی داریم و ناخودآگاه دوری عجیبی بین ما و عزیزانمان ایجاد شده است که کل رفت و آمدهای ما را محدود به مسیر بیمارستان تا منزل و بالعکس کرده است.

این پرستار بخش کرونا امام رضا(ع) در خصوص وضعیت بیماران کرونایی و اقدامات پرستاران جهت بهبود حال بیماران گفت: موج مرگ و میر در اوایل برای بیماران خیلی شدید بود طوریکه در یک شیفت شاهد چندین مورد فوتی در یک بخش می شدیم ولی شکر خدا الان هم دوره درمانی بهتر و هم شدت بیماری کمتر‌ شده است. البته بیمارانی داریم که نزدیک دو ماهه همچنان در بخش ای سی یو بستری هستند و هیچ تغییری در بهبود وضعیت بیمار جهت ترخیص مشاده نمی شود.
 

وی با بیان اینکه طی این مدت سخت ترین کاری که بیش از هرچیزی یک پرستار را بی رمق و یا خسته می کتد، دیدن همکاران از کادر اورژانس، نرس ها، علوم ازمایشگاهی و ... برروی تخت های بیمارستانی است که گاها هیچ کاری از دستمان برنمی آید و شاهد مرگ آنها می شویم و عمیقا درد را با پوست و استخون احساس میکنیم. یعنی امروز خبر مبتلا شدن همکاری را که تا دیروز باهم شیفت بودیم را می شونیم و این خبر تبدیل به احساس یاس و پوچی می شود که سراسر وجودم را می گیرد.

وی تصریح کرد: کمبود آنچنانی در لباس و ماسک نداریم ولی الان بعد گذشت چندین روز کم کم جنس لباس ها هم خراب می شود و مجبوریم لباس هایی با پارچه نامرغوب که ضد آب هم نیستند بپوشیم که به مراتب خطر درگیری به کرونا را بالا برده و تهدید بزرگی برای مبارزان سلامت با خط دفاعی کرونا محسوب می شود.

این پرستار بخش آی سی یو امام رضا(ع) در خصوص پرداخت نکردن معوقات پرستاران به خبرنگار نصر گفت: جالب است که در اسفندماه از شبکه خبر اطلاع دادند که تمامی معوقات پرستاران پرداخت شد!!! امروز که پایان اردیبهشت ماه است، هنوز ۶ماه معوقه کارانه و ۷ماه معوقه اضافه کاری پرداخت نشده است.

وی افزود: اگر بخواهم به مشکلات پرستاران در مقابل اینهمه سختی اشاره کنم، می توانم بگویم که هیچ خبری از پرداخت حق کرونا، تبدیل وضعیت ها، افزایش حقوق نیروهای شرکتی و استخدام قبولی های آزمون استخدامی و... نیست.

این پرستار مبارزه گر با بیماری کرونا ابراز کرد: به جرات می توانم بگویم که در این روزهای کرونایی، بزرگترین جفا و ظلم در حق کادربیمارستان مخصوصا پرستاران شده است چراکه هم جانش و هم جایگاهش و هم مال اش در گرو تصمیم گیران مملکت شده است.

وی اذعان کرد: پرستاران تنها کسانی هستند که مستقیم و ۲۴ساعته با بیماران کرونایی در رابطه هستند، ولی با نهایت تاسف شاهد تقدیری از کادر اداری شده ایم که حتی اجازه نمیدهند وارد اتاقشان بشویم و جلوی تمامی درب های واحد اداری یه مانعی گذاشتند تا مبادا مبتلا شوند.

وی به کمبود پرستار و بیماری پرستاران و تعدیل نیروی بیمارستان های خصوصی اشاره کرد و گفت: ما شدیدا کمبود پرستار داریم و این باعث شده هم اضافه کاری اجباری زیادی داشته باشیم و هم تعداد شیفت هایمان زیاد باشد که از طرفی منجر به کاهش میزان رسیدگی به بیماران می شود.

وی ادامه داد: دریغ از یک روز آف، تقریبا هر روز در بیمارستان حاضر هستیم و حتی بدلیل بحران کرونا، حق مرخصی گرفتن هم نداریم‌. روز به روز خسته تر و فرسوده تر می شویم و از پا می افتیم‌. خیلی از همکارانمان به این بیماری مبتلا شده اند و چند نفرشان هم از بین ما پر کشیدند و رفتند.
این پرستار بخش کرونا امام رضا(ع)، اساسی ترین مشکل جامعه پرستاری را عدم اجرای قانون تعرفه گذاری دانست و گفت: اگر قانون تعرفه گذاری اجرا شود، هم هزینه بیماران کمتر می شود و هم به نفع دولت است و هم به نفع پرستارانی است که هزینه خدماتی که ارائه میدهند به خودشا ن پرداخت می شود نه پزشکی که در اتاق اش نشسته!

یکی دیگر از پرستاران آقا در بخش کرونا امام رضا(ع) به خبرنگار نصر گفت: اغلب افرادی که به بیمارستان مراجعه می کنند، افراد مشکوک به کرونا هستند که نسبت به یک ماه گذشته افزایش چشمگیری داشته ایم، می‌توانم بگویم هشتاد درصد مراجعه‌کنندگان مبتلا به بیماری هستند برخی کرونا دارند و برخی دیگر درگیر بیماری تنفسی شدند، اما تعداد بهبودیافتگان نیز افزایش یافته است. اما بیمارانی که بهبود پیدا می‌کنند قوت قلبی است برای ما که بتوانیم با قدرت بیشتری ادامه دهیم.

وی با بیان اینکه دلتنگی برای خانواده فقط بخش کوچکی از مسائل ما در این روزها است، افزود: از زمانی که کرونا آمده است، یک ماه است که خانواده ‌ام را ندیده ‌ام، یعنی استرس ناقل بودن نمی‌ گذارد به دیدار خانواده‌ مان برویم؛ برخی از مریض ‌ها وقتی بالای سرشان هستیم بدون اینکه ماسک را بزنند، سرفه می‌ کنند و اصلا رعایت نمی‌ کنند.
این پرستار بخش تریاژ امام رضا(ع) افزود: یکی دیگر از مشکلات ما این لباس ‌ها است. ساعت ‌ها باید با ماسک و لباس مخصوص کار کنیم که شرایط را برای ما سخت کرده است، ما حتی می ‌ترسیم در بیمارستان چیزی بخوریم.

وی هم معتقد است که مردم نقش اصلی در کنترل بیماری دارند و با ماندن در خانه می ‌توان سیر صعودی بیماری را کاهش داد. این پرستار در ادامه به خبرنگار نصر گفت: مردم برای ریشه ‌کن شدن ویروس باید همراهی کنند؛ صرفا همکاری کادر درمان کفایت نمی ‌کند بلکه نقش اصلی برعهده مردم است، اغلب بیمارانی که در بیمارستان بستری می ‌شوند نمی ‌دانند از چه طریقی به کرونا مبتلا شدند.

این پرستار بخش کرونایی اظهار کرد: مردم رعایت نمی‌کنند و برخی توصیه ‌های بهداشتی را جدی نمی ‌گیرند و در خانه نمی‌ مانند، متاسفانه همین امر باعث افزایش تعداد ابتلا به کرونا می ‌شود، زحمات کادر درمان نتیجه نمی‌ دهد و ابتلا به ویروس همچنان وجود دارد. از مردم عزیز استان می ‌خواهم که بیشتر رعایت کنند بدون این ‌که کار ضروری داشته باشند از منزل خارج نشوند، شستن دست را بسیار جدی بگیرند و اگر علائم دارند و ناقل هستند در خانه بمانند تا زنجیره انتقال قطع شود و ظرف دو ماه آینده پیروز شویم و بتوانیم کرونا را شکست دهیم.

وی اذعان کرد: همانطور که یک نظامی هنگام جنگ وظیفه دارد به میدان برود، هم اکنون وظیفه رسیدگی به بیماران و مبارزه با کرونا بر عهده ماست و باید به انجام وظیفه بپردازیم."
این پرستار جوان عنوان کرد: حال اینکه کرونا درمان ندارد و بیشتر نیاز به مراقبت دارد و این پرستاران هستند که بیشتر از هر گروهی در مبارزه با کرونا سینه سپر کرده اند لذا ضروری است وزیر بهداشت که چندی پیش نامه ای سفارشی برای ارائه تسهیلات به جامعه پزشکی را به روسای دانشگاه های علوم پزشکی نوشته است در این شرایط بحرانی بودجه اجرای این قانون را از دولت خواستار شود. پرستاران به قانون جدید و تسهیلات نیاز ندارند آنها تنها خواسته به حقشان اجرای قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری است.

وی در پایان تاکید کرد: با وجود اینکه پرستاران و کادر درمانی در چنین شرایطی لحظه ای از خدمت به مردم و بیماران کوتاهی نکرده اند اما مسئولان در قبال پرداخت حق و حقوق نیروهای خدوم کوتاهی می ‌کنند و همچنان معوقات و مطالبات پرستاران و کارکنان دانشگاه های علوم پزشکی با تاخیر ۸ الی ۱۴ ماه مواجه می باشد.
 
گزارش نصر حاکی از آن است که نیروهای پرستاری به رغم خدماتی که به مردم و بیماران ارائه می دهند، اما هنوز نتوانسته‌ اند از جایگاه واقعی خود در نظام سلامت کشور برخوردار شوند.
در این شرایط، جامعه پرستاری کشور انتظار دارد به حداقل خواسته ‌های آن ها که اجرای قوانین پرستاری است، احترام گذاشته شود. مثل قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری که از تابستان ۱۳۸۶ تا کنون در حال خاک خوردن است. قانونی که با بیشترین آرای نمایندگان مجلس شورای اسلامی به تصویب رسید و بعد از آن، تمامی آئین نامه ‌ها برای اجرایی شدن آن تدوین و تصویب شد. اما هنوز که هنوز است در بایگانی دولت جا خوش کرده است.
آیا وقت آن نرسیده وزارت بهداشت قانون تعرفه گذاری خدمات پرستاری را بعد از سال ها به پاس تلاش شبانه روزی این گروه به اجرا درآورد؟!
 
گزارش از سحر مغفرت
 انتهای پیام/