فرزند ناتنی فوتبال ایران/ وقتی جرم تراکتور «تهرانی نبودن» است

در روزگاری که فوتبال ایران به شکست‌های تحقیرآمیز نمایندگان پایتخت در آسیا و حذف‌های زودهنگام عادت کرده بود، در روزهایی که ویترین افتخارات بین‌المللی ایران زیر سایه باخت‌های سنگین تیم‌های سوگلی تهران غبار گرفته بود، فوتبال تبریز دوباره قد علم کرد تا به قاره کهن یادآوری کند اعتبار فوتبال ایران نه در گرو بودجه‌های دولتیِ بی‌پایان، بلکه در رگ‌های غیرت نهفته است.
در هفته‌ای که گذشت، تراکتور نه‌تنها رقبای داخل زمین، بلکه دیوار بلند تبعیض را هم شکست. در حالی که پیروزی بر پرسپولیس مدعی و در هم کوبیدن ستارگان چند ده میلیون دلاری الدحیل، باید تیتر اول تمام جراید و برنامه‌های ورزشی می‌شد، اما گویی لنز دوربین‌های رسانه ملی تنها برای سوگواریِ باخت تیم‌های پایتخت تنظیم شده است. تراکتور امروز نه فقط با حریفان آسیایی، بلکه با جریانی می‌جنگد که نمی‌خواهد باور کند قطب قدرت فوتبال از مرکز به شمال‌غرب کوچ کرده است.
در واقع تلخ‌تر از غربت فوتبال ایران در آسیا، غربت تراکتور در خانه است.
تراکتور در رسانه‌ای که نام "ملی" را یدک می‌کشد، عملاً بی‌تریبون است و نکته بسیار تأسف بار این است که رسانه‌های مرکزی، به جای پرداختن به حفظ آبروی فوتبال ایران توسط تیم تراکتور در سطح اول آسیا، ساعت‌ها وقت آنتن را صرف کالبدشکافیِ بهانه‌های باخت تیم تهرانی در تبریز می کنند و انگار نه انگار فوتبال ایران در تبریز هم نماینده دارد.
این بایکوت خبری، نه تنها توهین به شعور مخاطب فوتبال، بلکه دهن‌کجی به میلیون‌ها هواداری است که ثابت کردند قطب‌نمای فوتبال ایران، حالا مدت‌هاست که سمت‌وسوی دیگری را نشان می‌دهد.
در نهایت، باید پذیرفت که این بایکوت‌های خبری و نادیده گرفتن‌های عمدی، نه از سر غفلت، بلکه از سر استیصال است. استیصال در برابر تیمی که آموخته است بدون تکیه بر بودجه‌های بی‌حساب دولتی و بدون رانتِ تریبون‌های رنگی، تنها با اتکا به بازوی خود و غرش هوادارانش، بر قله افتخار بایستد.
در پایان نباید این نکته را فراموش کرد که تراکتور درست در جایی می‌درخشد که عدالت حاکم است. در حالی که در لیگ داخلی، سال‌هاست حق این تیم در پیچ‌ و خم سوت‌های اشتباه، تصمیمات سلیقه‌ای و چیدمان‌های خاص داوری ذبح می‌شود، در آسیا داستان متفاوت است. در حضور سیستم‌های دقیق نظارتی، داوران تراز اول بین‌المللی و چشم‌های تیزبین AFC، دیگر خبری از حمایت‌های فدراسیونی و بازی‌هایی که برای تیم‌های خاص پایتخت درآورده می‌شود، نیست.
موفقیت تراکتور در آسیا ثابت کرد که وقتی پای شایستگی فنی در میان باشد و دست‌های پشت پرده کوتاه شود، هیچ تیمی جلودار این تیم محبوب و غریب آذربایجان نخواهد بود.
انتهای پیام/