شمعی که نیم قرن به عشق تئاتر سوخت 

به گزارش نصر، هنرمندان و علاقه‌مندان تئاتر، در هفتاد و هشتمین گردهمایی «دیدار با مفاخر» که در کافه اِل‌لایف برگزار شد، پای صحبت‌های مردی نشستند که بیش از نیم‌قرن از عمرش را وقف هنر کرده است؛ مهدی لزیری، متولد ۱۳۲۷، از چهره‌های اثرگذار تئاتر تبریز که از سال ۱۳۴۵ قدم در این مسیر گذاشت و هنوز هم با همان عشق و فروتنی از خاطرات، سختی‌ها و شیرینی‌های این راه می‌گوید.

آغاز راه؛ خانه جوانان و شمعی که با عشق و لذت سوخت
لزیری فعالیت هنری خود را در سال ۱۳۴۵ با گروه «تئاتر امروز» آغاز کرد؛ گروهی که در آن همه‌چیز با عشق و تلاش جمعی شکل می‌گرفت. وی در این نشست با لبخندی پرخاطره گفت: زندگی‌مان شمعی بود که سوخت و ما از این سوختن لذت بردیم.
خانه جوانان نخستین صحنه‌ای بود که نمایش‌هایش را روی آن برد و از همان زمان، حضورش در کنار نوجوانان، نه‌تنها او را به یک مربی هنری، بلکه به الگویی برای یک نسل تبدیل کرد.

خلاقیت در نبود امکانات؛ از غار روزنامه‌ای تا گریم جلوی آینه
استاد لزیری در این دیدار، خاطرات شیرینی از روزگار دشوار تئاتر نقل کرد: از ساخت غاری با روزنامه به جای یونولیت، از خر نمایش «ملانصرالدین» و از گریم‌هایی که با دستان خودش مقابل آینه خلق می‌کرد. او درباره تجربه ارزشمندش گفت: هنر چشیدنی است و ممارست می‌خواهد. تجربه‌اندوزی می‌خواهد. امروز می‌خواهیم به کم قانع باشیم، اما آن زمان همه‌چیز برای خلق هنر صرف می‌شد. 
 

راه‌های جذب تماشاگر؛ از انجمن دوستداران تا ترفندهای خلاقانه
وی با یادآوری شور و هیجان تماشاگران دهه‌های گذشته گفت: نمایش‌های ما با اتوبوس تهرانی‌ها استقبال می‌شد. هیچ‌وقت سالن خالی نداشتیم. بالای ۲۲۰ بلیت می‌فروختیم. ما برای جذب مخاطب، انجمن دوستداران تئاتر داشتیم که هر عضو با خودش تماشاگر می‌آورد. حتی تبلیغات را قایمکی لای روزنامه‌ها و مجله‌ها می‌گذاشتیم تا مردم را به سالن بکشانیم.

هنر و اعتقاد؛ ستون بنیاد طوبی
لزیری از هشت سال فعالیتش در بنیاد طوبی و اجرای مراسم عزاداری گفت و تأکید کرد که همواره هنر را در کنار باورهای دینی پیش برده و همین رویکرد، بخشی از هویت هنری اوست.

نگاهی به امروز؛ انتقادی تند و صریح
لزیری در ادامه از وضعیت امروز تئاتر گلایه کرد: امروز نمایشنامه‌ها نوشته نمی‌شوند و نمایش‌های خوب اجرا نمی‌شود. در تبریز کار کردن در عرصه هنر، عین آینه ساختن در شهر کورهاست؛ باید این شرایط را پذیرفت.
با لحنی طعنه‌آمیز افزود: امروز بعضی‌ها مثل حشره‌ای هستند که دنبال تاپاله‌های گلزار می‌گردند؛ این راه هنر نیست!

یک عمر افتخار
استاد لزیری در سال ۹۸ در اختتامیه سی‌وهشتمین جشنواره تئاتر فجر به پاس یک عمر فعالیت هنری مورد تجلیل قرار گرفت؛ هنرمندی که همچنان با همان عشق سال‌های دور، خاطره می‌گوید، تجربه منتقل می‌کند و بر این باور است که «هنر، صبر و عشق می‌خواهد.»
گفتنی است، گردهمایی «دیدار با مفاخر» ۴ سال و نیم است که با مدیریت «میکاییل نظری»هنرمند تبریزی، دیدار بزرگان این شهر را برای علاقه مندان، برآورده می سازد تا گرد هم، صفحات فرهنگی هنری معاصر آذربایجان را ورق زده و طی چند ساعت، خاطرات پر باری را با هم مرور کنند. 
انتهای پیام/