از عرش محبوبیت تا فرش منفوریت؛ حکایت بازیکنانی که به تراکتور پشت کردند

به گزارش نصر، جو هواداری در تبریز یکی از خاص ترین و احساسی ترین جوهای فوتبال ایران است که ارتباط عمیقی میان هواداران و بازیکنان ایجاد می کند بطوریکه یک بازیکن ممکن است سالهای سال حتی پس از اتمام دوران فوتبالیش بازهم محبوب ترین چهره نزد این هواداران باشد. شاید تعداد این بازیکنان کم باشد اما با گذر زمان همچنان در این تیم محبوب هستند و در قلب هواداران جا کرده اند.
از مهدی کیانی کاپیتان جنگنده تراکتور تا محمد ابراهیمی و لوسیانو ادینهو و محمد عباسزاده و ... بازیکنانی بودند که هنوز هم هنوز است در بین هواداران محبوبیت خاصی دارند. البته این محبوبیت ها در بین هواداران هر چقدر عمیق باشد منفور بودن هم به همان میزان عمیق است؛ بودند بازیکنانی که در هیچ تیمی بجز تراکتور تا این حد محبوب نبودند اما با یک حرکت اشتباه هم خود را در بین هواداران تخریب کردند هم با آینده فوتبالی خود بازی کردند.
شاید اگر نگاهی به این بازیکنان داشته باشیم تاریخ گواه این امر خواهد بود. به عنوان مثال استوکس بازیکن توانمند تراکتور که در کمترین زمان تبدیل به ستاره بی چون و چرا تراکتور شده بود، با جدایی ناگهانی و پیوستن به رقیب تهرانی برای همیشه تبدیل به بازیکن منفور تراکتور شد؛ البته این بازیکن بعدها فوتبال خود را هم نابود کرد و کارش به زندان کشید. محمدرضا اخباری که حتی پس از پیوستن به یک تیم دیگر هم همچنان در تبریز تشویق می شد با اقدامات اخیر خود نه تنها از چشم هواداران افتاد بلکه حال شاید روزهای خوبی در تقابل با پرشور ها تجربه نکند؛ بازیکنی که زنوزی خیلی زودتر از بقیه وی را شناخته بود و این بازیکن را کنار گذاشت.
حال ریکاردو آلوز پرتغالی که در دو فصل اخیر محبوب ترین چهره تبریز بود و هم خود را با تراکتور بالا کشید و هم رابطه عمیقی با هواداران پیدا کرده بود، پس از اتمام فصل ابتدا جنگ را بهانه کرد سپس قرارداد خود را کم دانست و در نهایت معلوم شد با کمک اخباری در فکر دیگری است و پول های اصفهانی وی را وسوسه کرده است. با این حال نام این بازیکن برای همیشه از تبریز خط خورد تا وی هم در کنار بازیکنانی چون رضا اسدی، شکاری، فرشاد احمد زاده و ... قرار گیرد.
البته ذکر این نکته هم لازم است که قراردادهای فوتبالی در لیگ مثلا حرفه ای ایران در حد کاغذپاره بوده و معلوم نیست چرا بازیکنی که قرارداد دارد می تواند به راحتی به تیم دیگر ملحق شود و که این مورد از نشانه های فدراسیون بی در و پیکر فوتبال ایران است.
انتهای پیام/