وقتی قانون در صف یئرآلما یومورتا می‌ایستد!

هر شب، مسیرم، خیابان پیام در ضلع جنوب غربی میدان ائل گولی است که پر از یئرآلما یومورتا فروش هاست. ضمنا هر شب از حد فاصل میدان ائل گلی تا اتوبان شهید کسائی هم عبور می کنم که آنجا هم چندین ماه است به اشغال بلال فروش ها در آمده، طوری که یک لاین از سه لاین هر دو طرف این جاده‌ی خطرناک و پرترافیک را به نحو عجیبی تصرف کرده اند و هر شهروندی عصرها از آنجا عبور کند، فکر می کند قسمت رسیدگی به تخلفات شهرداری، برای همیشه تعطیل شده است. در عبور از این دو مسیر، موضوع انشای معلم خوب دوران راهنمائی با کمی تغییر از ذهنم می گذرد: «یئرآلما یومورتا و بلال مهم‌تر است یا قانون و آسایش مردم؟» و در ذهنم اینچنین شروع به نگارش می‌کنم:
«انشایم را با این توضیح برای هموطنان عزیز غیر ترک ام آغاز می کنم که یئرآلما یومورتا، همان سیب زمینی و تخم مرغ آب پزی است که داخل یک عدد لواش پیچیده شده و برای آنان که می خواهند نیاز غریزی به فست فود یا رستوران های گران رفتنشان را با دوست جنس موافق یا مخالف، با یک دهم قیمت برآورده کنند فروخته می شود». و بعد به انشایم اینگونه ادامه می دهم: مردم و مسئولین ذیربط پنج دسته اند و هر پنج دسته عقاید متفاوتی در این زمینه دارند:
دسته اول آنهائی هستند که با وجود ده ها تابلوی توقف مطلقا ممنوع در یک سمت خیابان پیام، باز هم آنجا توقف کرده و خیابان بسیار باریک پیام را برای اهالی و دیگر شهروندان بی گناه، غیرقابل تردد می کنند. این دسته از مردم، یئرآلما یومورتا را مهم‌تر از قانون و تابلوی توقف مطلقا ممنوع می دانند.
دسته ی دوم، پلیس محترم راهور است که هیچ عصری برای تنبیه دسته ی اول به این خیابان نیامده است تا شهروندان بی گناه را از راهبندان های شبانه نجات دهد. در ذهن این عزیزان هم نمیدانم یئرآلما یومورتا مهم‌تر است یا قانون و آسایش مردم؟
دسته ی سوم بلال فروش هایی هستند که اگر قانون و آسایش مردم برایشان مهم بود یک لاین از سه لاین جاده ی ائل گولی و نیز تمام پیاده رو را تصرف نمی کردند.
دسته ی چهارم هم، مسئولین محترم بخش رسیدگی به تخلفات شهرداری است که نمیدانم برایشان سیب زمینی تخم مرغ و بلال مهم‌تر است یا قانون؟ عجیب تر اینکه یک سیب زمینی تخم مرغ فروش پرمشتری، دقیقا در خود دوربرگردان بسیار مهم و پرترافیک میدان واقع شده که مشتریانش اغلب با صفی از خودرو، باعث انسداد این دوربرگردان و اطرافش میشوند.
دسته ی پنجم هم آنهائی هستند که هر شب با دیدن این قانون شکنی های عجیب، چاره ای ندارند جز اینکه در دلشان فقط یک کلمه را مدام تکرار می کنند: افسوس، افسوس، افسوس...
و آخر انشایم را با این جمله به پایان می رسانم که «یک عینک طبی برای تشخیص بد از خوب، از هر چیزی مهم‌تر است».
به قلم مخاطب نصر
انتهای پیام/