سایه‌های نبرد در عصر صفر و یک/  اسرائیل فریب جنگ روانی ایرانی ها را خورد

در دنیای امروز، جنگ‌ها دیگر تنها در زمین و هوا و در میان دود و آتش معنا نمی‌شوند، جنگ سایبری به عنوان یکی از ابعاد پیچیده و مدرن درگیری‌های بین‌المللی، حالا به اندازه نبردهای میدانی تعیین‌کننده است؛ نبردی در سایه، بی‌صدا، بی‌مرز، اما با آثار عمیق و گسترده.

در بامداد ۲۶ خرداد ۱۴۰۴، ایران با اجرای یک حمله سایبری گسترده و دقیق به زیرساخت‌های اطلاعاتی و امنیتی رژیم صهیونیستی، بار دیگر قدرت خود را در حوزه نبردهای غیرمتقارن به رخ کشید؛ حمله‌ای که بنابر گزارش منابع مختلف، موجب اختلال در چند سامانه مهم دفاعی و ارتباطی این رژیم شد و تحلیلگران بین‌المللی آن را یکی از مؤثرترین حملات سایبری در چند سال اخیر دانستند چرا که اسرائیل صراحتا به فریب خوردن جنگ روانی ایران اعتراف کرد.


جنگی بی‌مرز، بی‌چهره، اما بی‌وقفه
جنگ سایبری، جنگ روایت‌ها و داده‌هاست، در چنین نبردی، برتری با کشوری است که بتواند هم در برابر حملات مقاومت کند و هم قابلیت حمله‌های نقطه‌زن، دقیق و زیرساختی داشته باشد، ایران در یک دهه اخیر، سرمایه‌گذاری جدی در سامانه‌های دفاع سایبری و تهاجم سایبری هوشمند داشته و اکنون با بهره‌گیری از متخصصان نخبه و ساختارهای بومی، در زمره قدرت‌های اصلی این عرصه در منطقه قرار دارد.

اینکه در چند روز اخیر سرعت اینترنت در ایران به طور محسوسی کاهش یافت، موضوعی نیست که از چشم تحلیلگران فضای سایبری پنهان بماند، کاهش سرعت عمدی، در چنین شرایطی، اقدامی متداول برای ایجاد سپر دفاعی سایبری و جلوگیری از نشت داده‌ها یا ورود بدافزارهای مهاجم است.

مدیریت دسترسی در شرایط بحرانی، بخشی از دفاع ملی در حوزه فناوری است و این تصمیمات معمولاً با هدف حفظ تمامیت زیرساخت‌های حیاتی و پدافند غیرعامل اتخاذ می‌شوند.

فراموش نکنیم که در کنار هر نبرد سخت، در دنیای امروز، جنگ نرم، عملیات روانی و نبرد سایبری نیز در جریان است، این سه ضلع، مثلث تهدید یا فرصت برای ملت‌ها هستند.

همان‌گونه که تجهیزات دفاعی، حملات فیزیکی را دفع می‌کنند، رسانه‌ها روایت‌سازی می‌کنند و دیواره‌های مجازی نیز وظیفه دفع حملات سایبری را دارند، در جنگ اخیر، یکی از نقاط قوت ایران این بود که نه تنها از لحاظ نظامی بلکه در عرصه سایبری نیز ابتکار عمل را به دست گرفت؛ در حالی که ساختار رسانه‌ای و سایبری رژیم صهیونیستی با یک غافلگیری آشکار مواجه شد، این نشان می‌دهد که ما امروز صرفاً یک بازیگر دفاعی نیستیم، بلکه قدرت تهاجمی نیز در اختیار داریم؛ قدرتی که می‌تواند از فاصله هزار کیلومتری، اتاق جنگ دشمن را مختل کند.

مردم، بخشی از پدافند سایبری کشور
در این شرایط، مردم نیز بخشی از پدافند سایبری کشور هستند، انتشار شایعه‌ها، ناامنی روانی، ترس از قطع اینترنت و ناآگاهی از چرایی کاهش سرعت یا فیلترینگ موقت، می‌تواند قدرت نرم کشور را تحلیل برد، اینجا نقش رسانه‌ها و روابط عمومی نهادهای حاکمیتی بسیار کلیدی است.

باید در همین روزها، اطلاع‌رسانی دقیق، شفاف و به‌موقع در مورد دلیل اقدامات فنی و امنیتی در بستر اینترنت انجام شود تا مردم با حفظ آرامش، به درک درستی از شرایط برسند.

مردم باید بدانند کاهش مقطعی کیفیت اتصال اینترنت، در چنین لحظاتی نه نشانه ضعف، بلکه بخشی از استراتژی دفاع ملی است.

جنگ سایبری دیگر یک سناریوی فرضی نیست، واقعیتی انکارناپذیر است که ایران، با سرمایه‌گذاری هدفمند، توانسته است در کنار دکترین نظامی و امنیتی خود، یک شبکه سایبری مؤثر و مستقل ایجاد کند، این شبکه، متکی بر نخبگان داخلی، ساختارهای بومی و نگاه به آینده است.

در شرایطی که شعار سال، «سرمایه‌گذاری برای تولید» است، باید به این نکته توجه کنیم که تولید امنیت، تولید استقلال، و تولید فناوری بومی هم بخشی از این مأموریت است. شرکت‌های دانش‌بنیان فعال در حوزه امنیت سایبری و نرم‌افزارهای بومی باید بیش از پیش حمایت شوند، چراکه آینده نبردها در خطوط کد، سامانه‌ها و الگوریتم‌ها رقم می‌خورد.

حمله سایبری اخیر ایران به اسرائیل نشان داد که کشور ما نه‌تنها توان دفاعی بالا دارد، بلکه قدرت پاسخ مؤثر، دقیق و با حداقل هزینه را نیز داراست، مردم باید بدانند در شرایط جنگی، برخی محدودیت‌های زیرساختی نه تنها تهدید نیست، بلکه نشانه هوشمندی سیستم دفاعی کشور است، رسانه‌ها نیز باید این آگاهی را گسترش دهند و روایت این جنگ را از زبان خودمان به دنیا مخابره کنند.

نبردها دیگر در مرزها تمام نمی‌شوند،مرزهای جدید، در ذهن، در شبکه و در رمزهاست، در این میدان، آگاهی عمومی، ارتباطات هوشمند، و سرمایه‌گذاری فناورانه، کلید پیروزی ملی است.
انتهای پیام/