به گزارش نصر؛ این رانندگان متخلف آزادراه‌ها و اتوبان‌ها را به میدان جنگی تبدیل کرده‌اند که در آن عقل، قانون و انسانیت همه شکست می‌خورند. این «مرگ‌آفرینان شب» با رفتارهای پرخطر خود، شهروندان را در تله‌ای از استرس، خشم و تهدید قرار داده‌اند.
نورهایی که به مرگ ختم می‌شوند
اگر شب‌هنگام در خیابان‌های تبریز یا آزادراه‌‌های منتهی به شهرهای اطراف، مخصوصاً مسیرهای پررفت‌وآمد مانند تبریز-اهر یا تبریز-مرند رانندگی کرده باشید، احتمالاً طعمه چراغ‌های زنون شده‌اید؛ نورهایی شدید، تیز و غیرمجاز که عملاً دید راننده مقابل را می‌گیرد. این چراغ‌ها نه تنها استاندارد نیستند، بلکه در بسیاری کشورها به دلیل خطر مستقیم‌شان بر امنیت جاده‌ای، ممنوع‌اند. اما در تبریز، انگار مجوزی برای ترساندن دیگران شده‌اند.
صدای مردم: وحشت از تاریکی نه، از نور!
« رانندگی در شب تبدیل شده به شکنجه. نه فقط به خاطر جاده‌های تاریک و بی‌علامت، بلکه به خاطر این چراغ‌های جهنمی. یه لحظه نور به چشمم خورد و دیگه نفهمیدم کجام، فرمون از دستم در رفت… خدا رحم کرد.»
این‌ها حرف‌های علی، راننده‌ی بین‌شهری است که مسیر تبریز به هریس را هر هفته طی می‌کند.
زهرا، یکی از شهروندان تبریزی هم می‌گوید: «شوهرم شب‌ها دیگه با ماشین بیرون نمی‌ره. می‌گه استرس می‌گیرم وقتی نور این ماشین‌ها مستقیم توی چشام می‌زنه. واقعاً روان آدم رو داغون می‌کنن.»
روان‌شناسیِ نورآزاران
کارشناسان معتقدند:
«این نوع رفتارها نشانه‌ای از اختلالات رفتاری و شخصیتی‌ست. افراد با گرایش‌های سادیستی یا خودشیفته، معمولاً از تأثیرگذاری بر دیگران – به‌خصوص آزار دادنشان – لذت می‌برند. استفاده افراطی از نورهای غیرمجاز می‌تونه نمادی از همین اختلال باشه. طرف فکر می‌کنه خاص‌تر یا برتر از دیگرانه، یا اصلاً به پیامدهای رفتارش اهمیت نمی‌ده.»
خلأ قانونی، ضعف نظارتی
با وجود خطرات جدی، هنوز هیچ نظارت دقیق و فراگیری از سوی پلیس راهور یا نهادهای مسئول برای شناسایی و برخورد با رانندگان مجهز به چراغ‌های زنون وجود ندارد. تعداد معدودی از آن‌ها شاید جریمه شوند، اما در عمل، نظارتی مؤثر و بازدارنده برقرار نیست. نصب این چراغ‌ها هم به سادگی در هر تعمیرگاهی قابل انجام است؛ بدون هیچ محدودیتی.
وضعیت به کجا می‌رسد؟
آمارهای رسمی از تصادفات ناشی از اختلالات دید در شب، بسیار محدودند. اما گزارش‌های میدانی از اورژانس و پلیس نشان می‌دهد که سهم نورهای شدید در تصادفات به‌خصوص در جاده‌های برون‌شهری در حال افزایش است. از سوی دیگر، این وضعیت آرامش روانی شهروندان را نیز به خطر انداخته و سطح تنش‌های رانندگی را به طرز نگران‌کننده‌ای بالا برده است.
مرگ همیشه در کمین نیست، گاهی در حرکت است. با چهار چرخ، صدای موتور، و نوری که به جای روشنی، مرگ می‌آورد.
رانندگانی که با چراغ‌های زنون، قانون و جان مردم را لگدمال می‌کنند، فقط متخلف نیستند؛ آن‌ها مجرم‌اند.
مسئولان، تا کی قرار است فقط نظاره‌گر باشند؟ پیش از آنکه جاده‌ها قربانی بعدی‌شان را ببلعند، باید کاری کرد. قاطع، قانونی و فوری.
انتهای پیام/