یادداشت/
پیشینه حق کشی با پنالتی در فوتبال تبریز
1403/12/11 - 09:56 - کد خبر: 132132
نسخه چاپی
نصر: بزرگان و پیشکسوتان فوتبال تبریز بخوبی میدانند؛ ضرب المثل «تبریزده پنالتی قدغاندی» داستانی واقعی است که از سال 1319خورشیدی بر اثر حق کشی و ناعدالتی‌هایی که توسط پایتخت نشینان بر تیمهای شهرستانی و بخصوص تبریزیمیشد، توسط بازیکنان تیم فوتبال تبریز شکل گرفت و رفته رفته به ضرب المثلی تبدیل گردید که تا اواخر دهه چهل نقل قول مجالس و محافلی ورزشی ایران بود.
قسمت اول: بازی تیم ملی و تیم منتخب تبریز- سال 1319
طبق اظهار بزرگان فوتبال تبریز که این ماجرا در اواخر دهه 60 به اینجانب (نیکنام) نقل قول شده؛ در اکثر مسابقات که یک طرف تیم پایتخت و طرف مقابل تیم شهرستانی بود معمولاً با گرفتن پنالتی، به نا حق نتیجه بازی به نفع تیم پایتخت تمام می‌شد.
با توجه به حق کشی های که به طور مکرر در حق تیم های تبریز انجام می‌شد، گویا در میدان فوتبال دانشسرای تبریز(از میادین قدیم فوتبال ایران) و در حضور رضا شاه، تیم ملی ایران با تیم منتخب تبریز بازی دوستانه برگزار می‌کرد.
چون شاه ایران از نزدیک تماشاگر بازی بود، مسئولین دربار دستور داده بودند، به هر نحوی تیم ملی ایران پیروز این میدان باشد. این دستور قبل از بازی به داور و مربی و اعضای تیم تبریز ابلاغ شده بود، ولی اعضای تیم تبریز در ظاهر عکس‌العملی نشان نداده ولی در باطن به این امر معترض و باهم هماهنگ شده بودند تبانی نکنند.
در این بازی، تیم ملی نه تنها در مقابل تیم تبریز با نتیجه صفر- صفر متوقف شده بود، بلکه تیم منتخب تبریز در دقایق آخر بازی، حملات متعددی بر روی دروازه تیم ملی انجام میداد. وقتی داور مسابقه احتمال میدهد تیم تبریز به گل برتری خواهد رسید، بدون هیچ برخوردی در منطقه جریمه تیم تبریز، به نفع تیم ملی،خطای پنالتی اعلام میکند.
زمانیکه داور با خوشحالی توپ را در نقطه پنالتی قرار میدهد، زنده یاد غلامرضا نجف زاده(دروازه بان تیم تبریز، قهرمان کشتی و از بزن بهادرهای روزگار خود) از تیم منتخب تبریز روی توپ نشسته و اجازه نمیدهد پنالتی زده شود و میگوید:
«تبریزده پنالتی قدغاندی!»
در این بازی، مسئولین اسرار میکنند پنالتی زده شود، ولی بازیکنان تبریزی از این دستور امتناع کرده و اجازه نمیدهند تیم تبریز در مقابل شاه به ناحق بازنده گردد.
متاسفانه از آن تاریخ در محافل ورزشی، این ضرب المثل به غلط رواج پیدا کرده و به مرور زمان این داستان به ضرب المثلی بصورت «تبریزده پنالتی قدغاندی» درآمد.
با تاسف دیگر، مسئولین و بازیکنان تیمهای پایتخت و همچنین سایر تیمهای شهرستانی از این فرصت سوء استفاده کرده و از آن تاریخ در میادین فوتبال ایران، این قضیه را رواج دادند: «تبریزیها اعتقادی به خطای پنالتی ندارند»!
منبع: کتاب تاریخ فوتبال تبریز- تالیف: ایوب نیکنام لاله- صفحه171تا179
به قلم: ایوب نیکنام لاله-پژوهشگر تاریخ تبریز
انتهای پیام/
نصر