راز ماندگاری اکباتان؛ دستان هنرمند آذربایجانی

بعضی از آنها با تلفیق آموخته های آکادمیک با تجربیات شغلی و هنری دست به کارهای ماندگار می زنند که آثار آنها برای میلیونها نفر روشنایی می‌بخشد. 
شادروان مهندس رحمان گلزار شبستری از فرزندان دیار هنرخیز آذربایجان ۳ سال پیش درچنین روزهایی در سن ۹۲ سالگی در آمریکا به دیار باقی شتافت.
این مهندس خوشنام از جمله هنرمندان و مهندسان برجسته ای است که نامش در تاریخ عمران و آبادانی ایران ثبت شده است.
 

وی دانش آموخته مهندسی معماری از دانشگاه تهران در دهه چهل است که نقشه های بزرگی برای خانه دار کردن مردم ایران در سر داشت.
اروپا دیده  و آمریکا سفر کرده بود.انگلیسی را همچون ترکی زبان مادری اش صحبت می کرد و معتقد بود که هر ایرانی باید سرپناهی مناسب و استاندارد برای خود و خانواده اش داشته باشد و بخش بزرگی از این نیاز ، روی دوش مهندسان است که مسئولیت اجتماعی بیشتری دارند.
وی با فراست و کیاست خود در سال ۱۳۴۵ دست به طراحی و ساخت مجتمع بزرگ مسکونی، ویلایی و تجاری اکباتان تهران در میلیونها مترمربع زمین غرب تهران زد که توان تحمل تا ۹ ریشتر  زلزله مقاومت داشت  و در نوع خود بزرگترین و مدرنترین شهرک مسکونی وقت خارمیانه بود.
 

نظر شاه وقت و همسرش را برای انجام این کار بزرگ جلب کرده بود و آنها را برای بازدید از محل اجرای این طرح بزرگ و توضیحات روی ماکت به اکباتان کشانده بود.
وی به محمدرضا شاه پهلوی گفت: شهر مدرن مسکونی را در ایران می سازد که دو میلیون و ۴۰۰ هزار مترمربع فضای مسکونی و دومیلیون و ۴۰۰ هزار متر مربع فضای سبز خواهد داشت و این طراحی استاندارد روز آمریکاست. 
 تا آن روز در هیچ کشور آسیایی چنین پروژه معظمی اجرا نشده بود.
وی اکباتان را با خون و دل ساخت و از مشاوره مهندسان اروپایی و آمریکایی بهره برد.
باشگاه‌های بزرگ راه آهن ، پاس و دستگردی امروزی را در آن طراحی و درست کرد.
۷ بازارچه،۱۶ هزار واحد مسکونی برای اسکان ۵۰ هزار نفر ساخت که امروز جمعیت آن با توجه به افزایش جمعیت پایتخت و مشکلات اقتصادی و رویایی شدن خانه دار شدن اکثر مردم به ویژه نسل جوان ،به ۳۵۰ هزار نفر رسیده است .
 

 گلزار شبستری  نهایت کیفیت و لحاظ استانداردهای خانه سازی روز دنیا را در اکباتان عملی کرد و در جایی گفته بود که اکباتان ۳۰۰ سال عمر خواهد داشت و قابل سکونت خواهد بود.
یاد و نام آن مهندس و معمار سخت کوش آذربایجانی برای نسل آینده توام با دیده تحسین و مباهات خواهد بود.
به قلم محمد فرج پور باسمنجی
انتهای پیام/