نشست تخصصی نظریه گفتمان و سینما 

به گزارش نصر، «مسعود اطیابی»، تهیه کننده و کارگردان موفق ایرانی، در آغاز نشست تخصصی نظریه گفتمان و سینما، از تبریز و تاریخ ارزشمند سینما در آن گفت: تبریز به گردن سینمای ایران حق دارد چرا که سینما از تبریز بنیان گذاری شده و تاثیرش غیر قابل انکار است لذا مطالبه سالن های خوب و با کیفیت و دیدن فیلم های خوب حق تبریزی هاست. 
وی در تحلیل جامعه شناختی فیلم های کوتاه  امین جواهری گفت: زبان و داستان و موضوع فیلم های جواهری متفاوت بود اما نقطه اشتراک سه اثر، پرداخت به بحث جدایی بود که در هر سه فیلم به نحوی به تصویر کشیده شده بود. ساخت فیلم ها مشکل خاصی نداشت اما معتقدم فیلم کوتاه باید خیلی موجز باشد و نباید موسیقی و تاثیرات احساساتی آن، داستان و تاثیرات مفاهیم و محتوای فیلم غلبه کند.  
اطیابی از دو منظر و دیدگاه کارگردانان فیلم کوتاه سخن گفت: برخی کارگردانان، فیلم کوتاه را به طور حرفه ای پیش می برند و دغدغه هایشان را مطرح می کنند و برخی آن را زمینه ای تجربی می بینند برای ورود به فضای ساخت فیلم بلند و هردوی این دیدگاه ها می توانند زمینه پیشرفت کارگردان را فراهم کنند. با توجه به دغدغه فیلم های جواهری، این کارگردان جوان آینده روشنی می تواند داشته باشد اگر برای خود مشخص کند که کدام دیدگاه و منظر را برای خود طلایی کرده و می خواهد پیش براند. 

«محمد تقی فهیم» منتقد و روزنامه نگار، در ادامه جلسه اظهار داشت: اختصار در فیلم کوتاه حرف اول است و در غیر این صورت فیلم مبتذل می شود. جواهری قصه گوی خوبی است ولی این کافی نیست؛ تصویر سازی، تاثیر میزانسن، دیالوگ ها و ... قدرت فیلم ساز در چند عرصه را نشان می دهند که با عدم رعایت این موارد، فیلم پیش نمی رود و در عرض حرکت می کند. 
وی در تحلیل فیلم های جواهری افزود: فیلم ها، دغدغه و مفاهیم دارند و به دنبال حل بحرانی هستند که با قصه مطرح می شوند و این، رویکرد شاخص کار های جواهری است. آنچه در این فیلم ها مشترک بود، به نظرم مسئله مرگ بود؛ چرا زندگی می کنیم و چرا می میریم و این پرسش اساسی جهانیان است که در فیلم ها مطرح شد. 
این منتقد با تجربه در دفاع از ساحت نقد، اذعان داشت: نقد در ایران منفور است و منتقدین به خصوص در سینما تحت فشار اند ولی باید این تعریف در مورد نقد بر جای بنشیند که اگر نقدی نباشد، جامعه می گندد و بدون نقد توسعه در جامعه معنی ندارد.  
فهیم خطاب به فیلمسازان جوان گفت: کوتاه نیایید و 
تن به تدوین شلخته ندهید و پای پلان های فیلمتان بایستید. باید در تدوین، معنای پلان ها را حفظ کنید چرا که در غیر این صورت، در مراحل نقد می بازید. معتقدم قدر فیلمسازان تبریز را باید دانست چرا که با این فیلم ها، نشان می دهند، توانایی ساخت فیلم بلند را دارند.

«سیاوش چراغی‌پور»، بازیگر مطرح سینما و تلویزیون  اظهار کرد: دوست دارم همیشه بازی کردن در ژانرها و کاراکترهای متفاوت را تجربه کنم. ورود من به دنیای بازیگری با تئاتر بود و هنوز هم به آن پایبندم و دوستش دارم ولی تجربه بازی های متفاوت، بیشتر در فیلم‌های کوتاه اتفاق می‌افتد. 
پدر فیلم کوتاه ایران، عشق و خلاقیت امین جواهری به فضای فیلم و سینما را مطرح کرد و افزود: فیلم کوتاه برای جوانان فضایی برای تجربه کردن است و اعتقادم این است که سینمای کوتاه کاملا مستقل است و باید برای فیلم کوتاه، ارزش خاصی قائل بود. برای من این فضا، موجبات به روز شدن تجربیاتم را فراهم می کند و ویژگی جذابش، کار کردن با جوانان است که نیروی پیش برنده جامعه اند و شادابیشان را به من هم منتقل می کنند. 

 

بازیگر فیلم‌ «نامه چهل‌وچهارم» خاطره آسیب دیدگی اش در این فیلم را تعریف کرد: این فیلم در مناطق شمالی کشور فیلم‌برداری شد. چالش‌های زیادی حین ضبط داشتیم، برای مثال در فیلم، یک صحنه وجود دارد که شخصیت اصلی با دوچرخه از یک جاده سرسبز سربالایی رد می‌شود. برای تصویربرداری این پلان، من سوار دوچرخه می‌شدم؛ سربالایی را تا آخر می‌رفتم، کارگردان کات می‌داد و عوامل دوچرخه را طی مسافت طولانی پایین می‌آوردند. این اتفاق حدود ۲۰ بار تکرار شد تا جایی که به نفس‌نفس افتاده بودم! آخرین بار به کارگردان گفتم که خودم با دوچرخه پایین بیایم راحت‌تر است، حین پایین آمدن یک لحظه تعادلم را از دست دادم و چون می‌خواستم به بدنم آسیب جدی نرسد، دستم را به اولین چیزی که دیدم تکیه دادم و بعد فهمیدم سیم‌خاردار بوده است! بعدازآن مجبور شدیم به بیمارستان شهر برویم و دستم هشت بخیه خورد!
این گزارش می افزاید، در این نشست از «سینما سولی» که توسط کاتولیک‌ها در شهر تبریز تأسیس شده بود و اولین سینمای ایران محسوب می شود، یاد شد. 
انتهای پیام/