اوضاع اسفناک شورای شهر تبریز

به نظر میرسد منافع شهر تبریز فدای این و آن می شود.یکی از فرصت شورا به تشکیل حزب می رسد و از شورا  استعفامی‌دهد و به اعتماد مردم پشت می‌کند یکی درسفر مشهد دیگری در کربلا و دیگری در خارج کشور است و...اعمالکم مقبول! در این فصل کاری شهر به حال خود رها شده است.
بجای اجرای طرح های زیربنایی و مسیر گشائی شریانی بزرگراهی در شهر و کاستن از معضل مزمن ترافیک و گردشگر پذیر نمودن شهر،مسکن هایی روتین همچون، 'رنگ آمیزی جداول و ساخت رو گذر، تعویض سنگفرشها وآسفالت نه چندان خراب مناطق شهری الویت شهرداری تبریز شده است حتی صدای اهالی هنر و ادب به گوش می رسد که به  جای ارائه آمار های دهن پرکن روبنائی و زود گذر توسط شهردار و  صرف هزینه های میلیاردی سوال بر انگیز همچون سنگ فرش نمودن‌مسیر های غیر ضرور به داد مقبره الشعرا، این‌نماد بزرگ  ادیب پروری تبریز برسید که در آستانه سالگرد استاد شهریار و حضور میهمانان داخلی و خارجی و شهروندان ادب دوست،به حال خود رها شده است..گویی این همه کرسی دانشگاهی در رشته های شهر سازی و معماری ،جایی در اتاق فکر شورا و شهرداری تبریز ندارد. رویه های  فوق تخلف آشکار از بحث آینده نگری کلان شوراو شهرداری بوده و از بی توجهی  و اهمال کاری برخی  اعضاء از انجام‌وظایف نمایندگی شورا محسوب و مصداق بارز ترک فعل و دارای ضمانت قانونی تا سلب عضویت اشخاص از شورای اسلامی شهر حکایت دارد.
شورا ی اسلامی شهر بعنوان  یک نهاد منتخب مدنی وظیفه پایش و نظارت بر حسن مدیریت یکپارچه شهری و انعکاس مشکلات  و توقعات شهروندان به مدیریت اجرائی محسوب  می شود که اجرای این‌امر در بسیاری از کلان شهر های دیگر ثمرات خوبی در پی داشته است.در تبریز اما  رفتار دور از شا ن برخی اعضای شورای شهر ،این عالی ترین‌نهاد مدنی شهری را از اعتبار قانونی انداخته است.
اینگونه رفتار خود سرانه و توهین آمیز برخی اعضای شورای شهر علاوه بر اینکه تضییع آشکار حقوق عموم شهروندان و تخلف آشکار از وظایف و مسئولیت‌های محوله است در حافظه اجتماعی  تبریزی ها بعنوان صاحبان اصلی شهر خواهد ماند وقطعا در دوره بعدی انتخابات  شورا ها به خوبی ب با اینگونه افراد تصفیه حساب خواهند نمود، این بی توجهی ها و قصورهای آشکار و پنهان باعث لطمه خوردن اعتماد عمومی و  تحمیل  خسارت ها و زیان های متعددی بر حقوق شهروندان تبریزی میشود که مسئولیت تامین بودجه و هزینه های کلان شهرداری تبربز را بر عهده دارند.
مدیریت یکپارچه شهری از جمله اهداف تشکیل شورا های اسلامی شهر در ایران بوده است که در قالب تصویب قوانین ضروری مدیریت شهری و نظارت بر مناقصات و خدمات و در آمد و هز ینه های شهرداری ها ار حیث استفاده بهینه صورت می گیرد.
حال با این  همه حساسیت کار در شورا این آقایان پر مدعا که ظرفیت خدماتی شهری شورا را بر خلاف  قانون به صحنه تاخت و تاز و تبلیغات جناحی و سیاسی و تشکیل و تبلیغ  حزب و گروه  و اهداف فرصت طلبانه تبدیل کرده اند چه پاسخی به شهروندان تبریزی دارند که اینگونه در اوج‌ناکار آمدی شهر و شهرداری  را به حال خود رها کرده اند؟
نهاد های نظارتی استانی  و فرمانداری وظیفه ذاتی در این مورد بر عهده دارند اما در خلاء اسقرار مدیریت استانی نمایندگان‌مجلس نیز بدلیل نقش مستقیم‌در تایید افراد ناکار آمد برای شورا ها، موظف به ورود به این‌موضوع مهم‌ و احساس مسئولیت هستند تا این چند ماه عمر باقی مانده  شورای شهر  تبریز تمام شده و در دوره هفتم‌ مردم‌تبریز تکلیف خود را با اینگونه افراد مسئولیت نشناس روشن کرده به فکر ایجاد تحولی اساسی باشند.
واقعیت این است که مشکل تبریز  نه کمبود قانون بلکه حضور برخی  مجریان نا لایق و افراد ناشایست در مناصب شهری است که با سفارش عمر و زید بدون کاردانی و شایستگی اینگونه شهر را بی اعتبار می سازند.
محمد باقر واصلی،پژوهشگر حقوق و توسعه
انتهای پیام/