خطاب به منتقدان انتصاب دبیری: اگر نوشُم نی ای نیشُم چرایی!

برخی پزشک بودن دبیری را بهانه کردند، برخی سرمایه دار بودنش را! عده ای سخن از مردمی نبودن او به میان آورده اند و برخی دیگر ترک بودن و و بومی بودنش را دستاویز قرار داده اند! برخی دیگر هم دوست بودنش با پزشکیان را بهانه کرده اند!
واقعا مرغ پخته هم از این بهانه ها به خنده می آید و باید بر عقل و فهم این منتقدان بهانه جو تردید کرد. البته خودشان بهتر از موافقان پزشکیان و دبیری بر بی اساس بودن بهانه هایشان واقف هستند اما لازم است به رسم انصاف و عدالت و اخلاق حرفه ای و اندکی چاشنی تعصب و غیرت منطقه ای به این بهانه ها که چه از سوی برخی رسانه های مرکز و با عرض تاسف از سوی برخی شخصیت های آذربایجانی و رسانه های استانی پوشش داده می شود پاسخ داد.
این نوشته نه در دفاع از عملکرد دکتر دبیری در گذشته است و نه ثابت کننده دوستی و آشنایی نویسنده با ایشان! که صد البته خود وی خاطرات بسیاری از انتقادات رسانه ای تند ما دارد و چه بسا در آینده نیز مورد نقد رسانه ای قرار گیرد!
اما بعد:
دبیری، فردی خودساخته بوده و در طی چند دوره عضویت در شورای شهر نشان داده که علیرغم هجمه های بسیار و انتقادات رسانه ای، بر مدار تعامل و سکوت حرکت کرده مثل یک فرد اصیل، از پاسخ های متکبرانه، توجیه گرانه و پرخاشگرانه و یا شکایت و پیگیری قضایی خودداری کرده است. این امر نشانگر وسعت دید و تعالی روحی است که دوست و دشمن به آن معترفند.
اینکه می گویند دبیری سرمایه دار است و مردمی نیست، (انتقاد روزنامه جمهوری اسلامی) بهانه ای بسیار پیش پا افتاده است. اینگونه برخورد با مخالفان به شیوه سالهای پر التهاب اوایل انقلاب، که طی آن هر فرد ثروتمند و سرمایه داری را کافر و مرتد و ضد انقلاب و ضد دین متصور بودند می تواند بسیار خطرناک باشد و اقتصاد کشور را با چالش مواجه سازد. مگر چرخ های اقتصادی این کشور را سرمایه داران نمی چرخانند؟ مگر آقای دبیری برای هزاران نفر در بخش های درمان، ورزش و مدیریت شهری ایجاد شغل و کارآفرینی نکرده است؟ این چه طرز فکر و تلقی نابخردانه ای است که مخالفان آن را مستمسک هجمه و حمله های خود به پزشکیان و دبیری قرار داده اند؟
به عنوان یک سوال از همان افرادی که در پایتخت و در خارج از گود نشسته و شعار می دهند لنگش کن! باید پرسید که شما از درٍ باز اتاق آقای دبیری چه در شورای شهر و چه در بیمارستانش چه می دانید؟ آیا کسب رای اول و بالای شورای شهر تبریز در همه انتخابات شورای شهر در چندین دوره گذشته، نشان از مردمی بودن او ندارد؟ آیا از کمک هاو حمایت ها و اقدامات خیرخواهانه و مخفیانه این شخصیت آذربایجانی چه می دانید؟ چرا این قدر غیرمنصفانه و ناعادلانه و بی تحقیق سخن می گوئید؟
حضور فعالانه در بسیاری از زمینه های کاری، از پزشکی و درمان گرفته تا آموزش، از ورزش و باشگاه داری گرفته تا مدیریت شهری و شورای شهر و این اواخر مسئولیت انتخابی رئیس شورای عالی استان های کشور، نشان از مردمی بودن دبیری ندارد؟
سرمایه دار بودن مگر جرم است؟ کسب رای اول انتخابات شورا، مگر نشانه مردمی بودن نیست؟
دبیری، مثل هر انسان دیگری جایز الخطاست. نمی توان همه تصمیمات و اقدامات او در گذشته و حال را تائید کرد. اما حداقل در زمان حساس کنونی چه در بعد ملی و چه در اندازه استانی و منطقه ای نباید چنین بی مهابا و بی ملاحظه بر انتخاب فردی متخصص و بومی و کاربلد حمله و نقد کرد. او شاید یکی از بهترین و شجاعانه ترین انتخاب های رئیس جمهور پزشکیان باشد. و با توجه به روحیه تعامل گرا و نگاه علمی و تخصصی اش، بی شک یکی از موثرترین و موفق آمیز ترین عملکردها را پیش پای مجلس و دولت و مردم خواهد گذاشت. این امیدواری و توانمندی را دوست و دشمن هم اقرار دارند.
و اما تاسف بسیار ما بیشتر از مرکز نشینان ناآگاه، از خودزنی رسانه های استانی و برخی شخصیت های محلی و خودی هاست که خواسته و یا ناخواسته تیشه به ریشه رشد و توسعه و احیای جایگاه واقعی آذربایجان و شهر تبریز می زنند و انتخاب یک شخصیت برجسته علمی و مجرب مدیریتی استان را زیر سوال می برند. به قول معروف:
ما ز یاران چشم یاری داشتیم
خود غلط بود آنچه می پنداشتیم!
و یا این شعر باباطاهر را زمزمه باید کرد که:
اگر نوشم نی ای، نیشم چرایی؟!

محمد امین خوش نیت
انتهای پیام/