کمال هستی را در وجود درختان ‌میابم

به گزارش نصر، «اسماعیل غفاری» هنرمند نقاش که از سال هفتاد به خلق اثر مشغول است. این تحصیل کرده هنر های زیبا در دبیرستان میرک با هنرهایی غیر از نقاشی چون قالی و مرمت فرش آشناست. او می گوید که این روزها سه تکنیک را با هم پیش می برد و نمی تواند بگوید که به کدام تکنیک علاقه مند است. او این روز ها طراحی می کند، با پاستل گچی اتود می زند و رنگ روغن تکنیکی است که ایده های ذهنی این هنرمند را رنگ و لعاب می‌بخشد. در کنار همه نمایشگاه های گروهی و شرکت در جشنواره های معتبر ملی، نمایشگاه «درخت» دومین نمایشگاه انفرادی غفاری است و اولین نمایشگاه انفرادی وی در سال ۷۴ در خانه فرهنگ بوده! او علت این فاصله طولانی بین نمایشگاه ها را هزار و یک دلیل خواند از سختی ها و مشغله های کاری و فکری و رجحان غار تنهایی اش؛ برای اینکه تمرکزش بر هنری که سبک زندگی اش را جهت می دهد، با حضور در معرض عموم از میان نرود.

درخت؛ ریشه زده در دل هستی
وی می گوید: از سال ۹۸ به این موضوع علاقه مند شدم. جنگل و دریا همواره مورد توجه من بوده ولی در این سال ها درخت توجهم را به خود جلب کرده است از این حیث که بسیار نزدیک تر از ما به هستی اند چرا که ریشه در خاک دارند و ما مگر پا برهنه با طبیعت ارتباط آنچنانی بگیریم. 
وی جمله ای از هایدگر، فیلسوف آلمانی روایت کرد که معتقد است انسان در مواجهه با یک درخت گردو، کمال هستی را تجربه می کند و تنهایی در این لحظه معنا می بازد. غفاری شکوه درخت را ایده بخش این نمایشگاه می خواند و اعجاب آن را برای خود جذاب می شمارد.

پاسبانان هستی؛ دو زن که سمبل زایش و باروری اند و درختان را در بر گرفته اند. فیگورهایی که در بازی با تخیل مخاطب این نمایشگاه، بودن و نبودن را مطرح می کنند. غفاری در سبک خاص خود، در گیر و دار متریال نیست و حتی در نقاشی ها تکنیک محور پیش نمی رود و می توان دید که بر بوم ها، گاهی جسارت استفاده از رنگ های تند و سرد را داشته و گاهی رنگ ها را غرقه در طرحی مفهومی ساخته که رنگ ها، رنگ باخته اند و مفهوم جلوه گر است. هنرمند خود می گوید: گاهی با تکنیک خود را به چالش می کشم یعنی چالش فرمی برای نقاشی تعریف و طراحی می کنم. زیر لایه ای طلایی میزنم و با نوک پرگار هاشور های طراحی دفرمه حسی را آغاز می کنم و با رنگ روغن به طراحی ها می پردازم. تابلو ها را با هم جفت کار کردم و در این نمایشگاه برخی آثار که به فروش رسیده اند و یا هنوز در کارگاه مانده اند، نر و مادگی اثار را بر هم زده اند. 
وی به علم رنگ در کنار تاثیر تکنیک ها بها می دهد. در شش فاکتور کلاسیک ارزیابی آثار، رنگ یکی از موارد اصلی در حوزه تکنیک است. تکنیک، ارزش رنگی، زیبایی، خلاقیت، کمپوزوسیون و محتوا این ۶ فاکتور ارزیابی اثر هنری اند که غفاری می گوید اکثر هنرمندان امروز به موضوع محتوا بیشتر بها می دهند تا رنگ ولی او با این موضوع بیشتر موافق است که کارها را با رنگ شفافیت ببخشد. او می گوید نقاشی طراحی با رنگ است. هرچه طراح تر، نقاش تر از این حیث هرچه در زمینه طراحی تجربه هنرمند بالا تر می رود، شکوه هنرمند در شکوه آثارش تجلی می یابد و این تعریف غفاری از هنرمند است که توجهش به هنرمندی است که در آثارش متبلور می شود. 
این هنرمند با بسیاری اساتید کار کرده است و بسیاری از اساتید فقید تبریز را نام برد. استاد علوی، استاد فیروز نخجوانی، استاد عبداللهی فرد، استادحسین صدر اساتیدی هستند که پشتوانه هنری این نقاش بر علم و تجربه آموخته از آنها پایه ریزی شده است. او در این دوران گاهی به آموزش خصوصی نقاشی می پردازد و به نظرش هنرمند بودن با مدرس بودن مغایر است و نمی توان همزمان هم تدریس کرد و هم به خلق اثر پرداخت. خلق اثر، نشخوار داده های ذهن است و نمی توان بدون تمرکز مطلق، بر آن چیره شد: «شاید در سنین بالا تدریس را جدی بگیرم»
وی در خصوص فضای هنری تبریز می گوید: از چند زاویه باید به این فضا نگاه کرد. شرایط سختی برای هنرمند حاکم است که نیاز به آسیب شناسی جامعه شناختی و روان شناختی دارد. من از داستان های سیاسی دورم و در جایگاهی نیستم که حرفی برای گفتن داشته باشم. در جایگاه خودم سخنی نیست و گوش می سپاریم به سکوت...
گفتی است این نمایشگاه تا روز آخر خرداد ماه در گالری ایرانی واقع در خیابان خیام، خیابان سینا، جنب پیانو باربد از ساعت ۱۷ الی ۲۰ میزبان بازدید کنندگان است.
انتهای پیام/