اما آنچه برایم جذاب بوده، نمایندگان آن سال های تبریز در مجلس است. نمایندگان دوره‌های اول تا سوم، کسانی بودند که برای نمایندگی تقلا نمی‌کردند.
یادم هست که معتمدین تبریز از این شخصیت ها درخواست قبول نمایندگی می‌کردند. چرا که این شخصیت‌ها هویت خود را از اصالت خود داشتند.
آنها انسان هایی بودند که ریشه در این شهر داشتند. مردم کوچه و بازار را به نام می‌شناختند.
نکته دیگر همیت و همدلی نمایندگان برای توسعه تبریز بود.
امروز پروژ‌ه‌های کلان اجرا شده و به یادگار مانده از آن دوره به اسم شخص خاصی نیست. آنچه در ذهن مردم تبریز به جا مانده، تلاش همه نمایندگان بوده است.
یادم است کوچه ارک ساختمانی قدیمی بود که محل دفتر همه نمایندگان با یک مسئول دفتر، با وجود کارهای زیاد و پرحجم نمایندگان بود. نمایندگان ادوار اولیه مجلس با اینکه تحت نام نیروهای خط امام شناخته می‌شدند، اما تفاوت عقیده و تفکر هم داشتند، اما با این وجود همه یک‌دل و همراه برای تبریز کوشیدند. تبلیغات اندکی که صورت می‌گرفت از کارهای انجام یافته بود نه اینکه مردم را به آینده احاله کنند.
این اصالت نمایندگان تبریز در دوره‌های بعدی کمتر و کمتر شد. البته تک شخصیت هایی  بودند و هستند که دلخوشیم به آنها و آخر سر ...
سخن بسیار است و مجال اندک

به قلم محمدرضا انزابی
انتهای پیام/