به گزارش نصر، در همین رابطه، اسماعیل چمنی، رییس اتحادیه تولیدکنندگان فرش دستباف شهرستان تبریز با بیان اینکه این دوره از نمایشگاه برخلاف دوره های قبلی، موجب دلخوری شرکت کنندگان شده و بهره وری مناسب به همراه نداشت یادآور شد: در شرایطی که با توجه به نیاز کشور به صادرات غیرنفتی انتظار می رفت برگزارکنندگان نمایشگاه و در راس آن مرکز ملی فرش ایران، به موضوع صادرات فرش دستباف به عنوان پیشران توسعه و آرمان ملی نگاه کنند اما در عمل برای برگزارکنندگان، صرفا دریافت هزینه ها و کسب سودهای کلان و تبلیغات و شهرت طلبی بیشتر مهم بود و نه توجه به آرمان ملی!
اسماعیل چمنی، با اشاره به مشکلات هنر_ صنعت فرش در طی سالیان اخیر، با بیان اینکه حجم صادرات ایران در طی یک دهه گذشته به یک دهم رسیده و از 500 میلیون دلار در سال به کمتر از 50 میلیون دلار کاهش یافته تصریح کرد: انتظار می رفت مرکز ملی فرش ایران و برگزارکنندگان نمایشگاه، با درک دقیق این محدودیت ها ، دغدغه اصلی خود را تشویق تولیدکنندگان و صادرکنندگان و جلب رضایت آنها قرار می دهند اما برخوردهای تبعیض آمیز و رفتارهای غیرمحترمانه مجریان با صادرکنندگان مجرب و شرکت کنندگان در این نمایشگاه، نه تنها آنها را برای تولید و تجارت و صادرات بیشتر ترغیب نکرد که موجب دل آزردگی آنان شد. به قول معروف: «از قضا سرکنجبین صفرا فزود!»

وی این دوره از نمایشگاه را ضعیف ترین نمایشگاه در طول سی دوره از برگزاری آن دانست و افزود: وعده های داده شده و اهداف تعریف شده برای این نمایشگاه هیچ کدام عملی نشد.
وعده هایی مانند: برنامه ریزی برای حل مشکلات، انعکاس و انتقال مشکلات این صنعت به مسئولان، تبیین موانع و نقاط ضعف این صنعت، ایجاد بستر‌های مناسب برای سرمایه گذاری‌های داخلی و خارجی، ایجاد ارتباط مستقیم و رو در رو میان تولیدکنندگان، مصرف کنندگان و صادرکنندگان، دعوت از مهمانان ویژه، اطلاع سانی کافی و هدفمند، در عمل عقیم ماند و صرفا به دکانی تبدیل شد برای مجریان و تبلیغ فردی و شهرت بازی برخی مسئولان!
چمنی با بیان اینکه این نمایشگاه می توانست محملی برای توسعه زنجیره ارزش فرش دستباف از تولید، اشتغال تا صادرات باشد خاطرنشان کرد: کمترین بهایی به حلقه های این زنجیر طویل و مهم تولید کشور داده نشد. در حالی که براساس آمارها دو میلیون بافنده فرش و دست اندرکار تولید و عرضه این کالای استراتژیک در کشور به طور مستقیم از طریق فرش، امرار معاش می کنند که با احتساب خانواده های آنها می توان چنین نتیجه گرفت که حداقل هشت میلیون ایرانی زیر سایه و چتر این درخت تناور زندگی می کنند.
بنابراین با توجه به این موقعیت و ظرفیت حساس و مهم انتظار می رفت که برگزارکنندگان آن، با دقت و حساسیت بیشتری به موضوع می نگریستند در حالی که صرفا برای خالی نبودن عریضه و رفع تکلیف! نسبت به برپایی و تبلیغ آن اقدام کردند.
چمنی از اجحاف و تبعیض صورت گرفته توسط برگزارکنندگان در اعطای غرفه مناسب به شرکت کنندگان هم انتقاد کرد و افزود : متاسفانه شاهد بودیم که بدون توجه به سابقه، اثربخشی و نقش شرکت کنندگان، بهترین غرفه ها در بین نورچشمی ها توزیع شد و به کارآفرینان برتر و تولیدکنندگان شاخص کمتر بهایی داده نشد.
ضمن آنکه قیمت های سرسام آور غرفه ها، دیگر امیدی برای حضور در نمایشگاه های مشابه بعدی برای شرکت کنندگان باقی نگذاشت. ظاهرا، این نمایشگاه ، فرصتی برای کسب سودهای کلان برای برگزارکنندگان بود و نه معرفی توانمندی های هنرصنعت فرش!!
چمنی، عدم اختصاص غرفه ویژه و رایگان برای اساتید پیشکسوت این حوزه، طراحان و روفه گران و ... را یکی دیگر از ضعف های عمده نمایشگاه امسال دانست و گفت: این اساتید، در طول برگزاری نمایشگاه، توضیحات لازم را به بازدیدکنندگان ارایه می کردند و آنها را با سختی ها و ریزه کاری های این صنعت آشنا می کردند اما متاسفانه در این دوره، این مسأله مغفول ماند. همین موضوع نشان می دهد که نگاه برگزارکنندگان بیشتر مادی و کسب درآمد بوده و اهمیتی برای پیشکسوتان و اساتید فن قائل نیستند.
وی ابراز امیدواری کرد: انتظار می رود در نمایشگاه های بعدی با تحقیق و آسیب شناسی هوشمندانه و مشورت با اهل فن و فعالین این حوزه، معایب و نواقص این نمایشگاه سالانه مرتفع شده و ضمن دلجویی از شرکت کنندگان، گام های موثری در راستای توسعه صادرات و افزایش تولید فرش برداشته شود.
انتهای پیام/