به گزارش نصر، در این خصوص با مریم سرچَمی، کارگردان و بازیگر ۲۶ ساله نمایش «نگهبان و اژدها»، فارغ التحصیل رشته نمایش از دانشگاه نبی اکرم گفتگویی داشتیم.

 این اثر چندمین کار شماست که به نمایش عموم در آمده است؟ 
«نگهبان و اژدها»  اولین کار نمایشی است که کارگردانی کردم و پنجمین کار بازیگری هست که برای اجرای عموم روی صحنه آمدم. قبلاً فقط برای جشنواره‌ها و دانشگاه کار کرده بودم.
 
ایده نمایش از کجاست؟ 
این نمایش در جشنواره فجر سال ۹۴ به اجرا در آمد. متن و ایده‌اش را خیلی دوست داشتم . با نویسنده و کارگردان اثر، خانم سحر رضوانی، هماهنگ شدم و متن رو از ایشان گرفتم. در این کار، دیالوگ‌ها را مال خود کردیم و یک سری تغییرات در صحنه‌ها ایجاد کردیم. 

به عنوان اولین کار کارگردانی، مسیر تولید اثر را چطور دیدید؟ 
کار تئاتری، مثل سایر کارهای هنری مشقت خاص خودش را دارد. هم از نظر سرمایه و مخارج هم مسیر به اجرا در آوردن اثر، خیلی زمان برد تا بخواهیم این کار را به روی صحنه بیاوریم. چندین بار بازیگران تغییر کردند. میر میلاد مهدی زاده، از اساتید دانشگاه نبی اکرم زحمت بازنویسی کار را کشیدند و در کل سال‌ها تلاش و تمرین پشت این نمایش خوابیده تا به اینجا برسد.

در خصوص نمایشنامه توضیح بدهید و اینکه چه چیزی در آن برای شما جذاب بود؟ 
نمایشنامه یک درام سمبولیک است. هر کدام از کاراکترها، سمبلی هستند که هرکس به گونه خاص خود با آن همزاد پنداری می‌کند و این، انعطاف پذیری کار را می‌رساند. نمایش روایتی است که در پی تعطیلی کاروانسرای تاریخی شهر اتفاق می‌افتد و عشقی بین نگهبان محافظ و اژدهای کاروانسرا به وجود می‌آید که زندگی هر دو را دچار تغییر می‌کند. فضای عاشقانه داستان برای من جذاب بود؛ اینکه معصومیت اژدها بعد از ورودش به زندگی عاشقانه از دست می‌رود و وارد دنیای جدیدی می‌شود. هر کسی می‌تواند این تجربه را به خاطر بیاورد که در برهه ای از زندگی یک اتفاق دنیای ذهنش را تغییر داده باشد. همین موضوع مرا ترغیب کرد که بخواهم این کار را در تبریز به اجرا در بیاورم. همچنین چون سلیقه جمعی در اینجا بر کارهای رئال متمرکز است، فضای فانتزی این داستان را متنوع و جالب دیدم. 

از شخصیت های نمایش برایمان بگویید و اینکه کدام یک برایتان دوست داشتنی تر بود؟ 
شخصیت های نگهبان و اژدها، همسر و بچه ی نگهبان، رئیس سیرک و گروهش همگی برای من جذاب و دوست داشتنی هستند. واقعیت این است که من با همه ی این شخصیت ها زندگی و همه را درک کرده ام .دیالوگ‌هایشان را حفظم و به نظرم هیچ یک از آنها شخصیت تاریک مطلق نیستند. حتی رئیس سیرک که شخصیت آنتاگونیست کار هست، وجهه ای خاکستری در خود دارد که او را دوست داشتنی می‌سازد یا شخصیت بچه که پرده آخر با رقص او به پایان می‌رسد، برای من به کارما و نسل‌های بعدی اشاره دارد و اینکه داستان اینجا تمام نمی‌شود. گردش خوبی و بدی در نسل‌های آینده را نشان می دهد که در آنها ماندگار و شکوفا می‌شود. در نهایت هم بچه، معصومیت اژدها را در خود نهادینه می‌سازد و می‌رود. در کنار همه ی اینها مشخصاً با شخصیت اژدها همزاد پنداری بیشتری داشتم که او را برای بازی برگزیدم.

از پشت صحنه کار برایمان بگویید ؟ 
گروه ما شامل عوامل اتاق فرمان، تیم گریم، طراح اکسسوری، طراح لباس، عوامل صحنه و روابط عمومی است. بازیگران هم به انتخاب بنده بود ولی در تک تک مراحل با مشاور هماهنگ می‌شدم. خیلی از نظرات استاد فرزین ریحانی استفاده کردم و اگر حمایت و روحیه دهی ایشان نبود، این کار به مرحله اجرا نمی‌رسید. 

و سخن آخرتان با مخاطبان نصر؟
 حرفه ی تئاتر در مقایسه با دیگر عرصه های هنر، خیلی بی انصافی در حقش صورت می گیرد. نه اینکه دیگر هنر ها مشقت و زحمت کمتری داشته باشند. هنر تئاتر به پشتوانه زحمات یک تیم بزرگ به روی صحنه می آید که اکثراً بدون چشم‌داشت به دستمزد کم و با عشق زیاد کار می‌کنند. به همین دلیل نیاز به حمایت بیشتری دارند و من هم خیلی دوست دارم بیشتر از اینکه هست از تئاتر حمایت بشود. درست است که فضای تئاتر تبریز امروزه خیلی بهتر شده و سالن‌ها بیشتر از قبل شلوغ شده است ولی باز هم جا دارد خیلی بهتر از این بشود.

به گزارش نصر، نمایش«نگهبان و اژدها» که در روز اول با حضور اساتید و پیشکسوتان این حرفه چون استاد محمود اخی ، استاد قهرمانی و استاد نازیلا ایرانزاد با استقبال خوبی روبرو شد، تا 29 شهریور ماه  ساعت 19 در سالن استاد قبه زرین تئاتر شهر  تبریز روی صحنه خواهد رفت.

مصاحبه از فائزه بنی نصرت
انتهای پیام/