به گزارش  نصر، این احساس ناخوشایند که گویی کسی در حال تعقیب شماست یا به عمد، فاصله اش را با شما حفظ می‌کند تا پشت سر شما راه برود، تجربه بسیاری از بانوان؛ به ویژه در شب و در هنگام عبور از خیابان‌ها و کوچه ها است.
نبود زیرساخت‌های مناسب و طراحی‌های نامناسب مانند پوشیده بودن کامل پل‌های عابر یا نداشتن روشنایی مناسب هم ضریب ناامنی این موقعیت‌های شهری را دوچندان می‌کند، پل‌های عابر پیاده تاریک و بدون نور که حتی در روز هم به لطف تابلوهای بلند تبلیغاتی روشن نیست، به مامن و فضایی برای بسیاری از آسیب‌ها تبدیل شده است، پل های هوایی طویل و معروف شهر تبریز نیز همانند سایر شهرهای کشور به ایجاد این موقعیت های حساس دامن زده و ناامنی بسیاری را برای زنان جامعه ایجاد کرده است.
بیلبوردهای تبلیغاتی در حاشیه بزرگراه‌ها از مهم ترین عواملی است که آسیب‌های خاص خود در اشغال فضای شهری به خصوص پل های عابر پیاده را دارد. پل‌های عابر پیاده مطلوب‌ترین نقطه برای نصب این بیلبوردها هستند چون در مرکز خیابان قرار دارند و رانندگان به راحتی متوجه تصاویر و پیام‌های آنها می‌شوند. اما نصب بیلبوردها در پل‌های عابر پیاده آن ها را به دالان‌های ترس و خطر تبدیل کرده است. از آنجا که نظارت و دید مستقیم بر آنها وجود ندارد- به خصوص در ساعات شب - زنان با ترس و لرز از این پل‌های عابر عبور می‌کنند.
گفتنی است، خبرنگار نصر پس از دریافت چندین پیام اعتراضی از مخاطبان در این خصوص و برقراری ارتباط با یکی از آن ها به بررسی وضعیت پل های طویل تبریز از جمله پل های عابر واقع در بلوار 29 بهمن مقابل زندان مرکزی، پل قاری، مرکز درمانی شیخ الرئیس، ابوریحان و پل عابر منتهی به ابتدای قراملک در ساعات میان روز و همچنین ساعات اولیه غروب پرداخت.
متاسفانه در بررسی های انجام شده و گفت و گویی که با تعدادی از زنان و مردان در حال عبور از این پل های عابر انجام شد، حس نا امنی در وجود تمام آنها در ساعات مختلف روز و شب دیده می شد.
"م.خ" دختر جوان دانشجو در دانشگاه شهید مدنی آذربایجان در گفت و گو با خبرنگار نصر، گفت: دانشگاه ما از تبریز فاصله دارد، برای رسیدن به کلاس ساعت 8.30 صبح باید به قطار ساعت 7 برسم که به همین دلیل مجبورم ساعت 6.15 صبح سوار BRT شوم و هر روز از روی پل عابر "راهنمایی" عبور می کنم، عبور که چه عرض کنم هر روز صبح بر روی این پل می دوم تا هم از ترس تاریکی و هم از پرسه زدن چند مرد در ابتدای پل رها شوم. نمی دانم چرا هیچ کس به وضعیت پل های عابر رسیدگی نمی کند و ما همیشه مجبور می شویم یا از روی پل با دویدن بگذریم و یا عبور از خیابان را ترجیح دهیم.
"ژ.الف" خانم مسنی که به سختی از پله برقی خاموش مقابل مرکز درمانی شیخ الرئیس بالا می رفت در پاسخ به اینکه آیا تاکنون با مشکلی در عبور از پل های عابر مواجه شده است، گفت: همین خاموشی پله های برقی بزرگترین مشکل من است، علاوه بر اینکه به دلیل مشکل زانو و درد ناشی از آن مجبورم همیشه آرام راه بروم، چندین بار نیز روی پل های هوایی کیف دستی ام را دزدان کیف قاپ زده اند و من ناچار مانده ام.
آقای "ح.س" که از قضا کارمند شهرداری تبریز بود نیز در گفت و گو با خبرنگار نصر، به تعرض های اعمال شده به زنان جامعه در پل های عابر و عدم توجه مسئولان ذیربط در این رابطه اشاره کرد و گفت: در جامعه ایران متاسفانه هنوز آزارهای کلامی یا لمس بدن را در زمره آزارهای جنسی نمی‌دانند و همین مساله در کنار ضعف قوانین، شرایط دشواری را برای گروه‌های اجتماعی اعم از زن و مرد ایجاد کرده، متاسفانه چندین مرتبه در پل های عابر مختلف تبریز خصوصا پل قاری شاهد تعرض به دختران دبیرستان واقع در این پل شده ام که منجر به نزاع شد اما متاسفانه نه مسئولی به این موضوع رسیدگی می کند و نه مراجع قانونی به شکایت های این چنینی توجه لازم را دارد.
این گزارش حاکی است، نصب بیلبوردهای بزرگ تبلیغاتی اگرچه مزایایی از جمله معرفی برخی از محصولات تجاری و همچنین جلوگیری از احتمال سقوط افراد مستعد خودکشی در پل های عابر را دارد اما در مقابل، فضای نا امنی را با پوشش کامل پل ها و عدم وجود سیستم روشنایی برای زنان و دختران جامعه ایجاد می کند. لذا لازم است تا مسئولان ذیربط بیشتر از کسب درآمد به وضعیتی که قشر مهم جامعه در هنگام عبور از پل های عابر تجربه می کنند توجه کرده و اقدامات پیشگیرانه را انجام دهند، اگر خود را جای دختری جوان گذاشته و قدم بر پله های تاریک پل های عابر در ساعات اولیه روز بگذارید همین مسیر کافی است تا از مقابلتان، آدمی روان رنجور قصد عبور از کنار شما را داشته باشد و با رفتار شنیع یا تماس غیراخلاقی و بیمارگونه، وضعیت وحشتناکی را در سکوت و تاریکی پل برایتان بسازد که حتی صدای بلند و جیغ‌هایتان هم کمتر به گوش شهروندان پایین پل برسد.

گزارش از نویده رئوف فرد
انتهای پیام/