نصر: نزدیک به دو سال است که تصفیه آب باران جهت جلوگیری از ورود زباله به محیط‌های آبی، توسط استارت‌آپی بنام "ورتووزو" به مرحله اجرا درآمده است که این کار از طریق مکانیزمی با عنوان یک تله زباله بر روی خروجی‎ها اجرا می‌شود.

بر اساس مطالعه‌ای که در سال ۲۰۲۰ در مجله "ساینس" منتشر شد، میزان پلاستیک در اقیانوس‌ها تا سال ۲۰۴۰ سه برابر شده و به ۲۹ میلیون تن زباله خواهد رسید. بنابراین، این آمار تاسف‌آور که امروز با آن روبرو هستیم بدون تغییر جدی در عادت‌هایمان همچون حذف پلاستیک یک‌بار مصرف، اجرای راه‌حل‌های تفکیک و جمع‌آوری زباله‌های پلاستیکی اجتناب‌ناپذیر بوده و بدون آگاه کردن افراد نسبت به احترام به تنوع زیستی اصلاح نمی‌شود. زیرا بر اساس همین مطالعه، از آنجایی که بخش بزرگی از زباله‌های پلاستیکی، دقیقاً بین ۸ تا ۱۲ میلیون تن در سال، به دریا ختم می شود، در صورت اتخاذ تدابیر مشخص در سراسر زنجیره ارزش، یعنی کاهش تولید پلاستیک، توسعه جمع آوری آنها، جایگزین‌های مواد و راه‌حل‌های بازیافت، میزان پلاستیک در دریا می‌تواند تا ۸۰ درصد کاهش یابد.
در طی چند ماه اخیر، برچسب هایی همچون "دریا از اینجا شروع می شود. لطفا چیزی را دور نریزید"، در نزدیکی زهکشی‌های چندین کلانشهر فرانسه به چشم می‌خورد که ممکن است کمی تعجب‌آور به نظر برسد در حالیکه این یک واقعیت است؛ چرا که تخمین زده شده که ۸۰ درصد زباله های دریایی توسط فعالیت‌های انجام گرفته بر روی خشکی تولید می‌شود و دلیل اصلی آن زهکشی‌هایی است که قادر به فیلتر کردن زباله‌هایی که با آب باران در آنجا جمع شده و روانه آبراه‌ها و سپس دریاها و اقیانوس‌ها می شوند نیستند. علاوه بر آلودگی زیست محیطی قابل توجهی که این زباله‌ها ایجاد می کنند، همچنین تهدیدی مستقیم برای تنوع زیستی هستند. در واقع سه چهارم آنها ضایعات پلاستیکی هستند که پراکندگی آنها منجر به آلودگی کل زنجیره غذایی می‌شود.
از این‌رو باید بطور دقیق از منبع، یک مقابله موثر با این شکل از آلودگی صورت پذیرد و منجر به مدیریت بهتر زباله‌های زمینی شود. این امر در وهله اول مستلزم آموزش و آگاهی برای کاهش حجم زباله‌ها و همچنین اطمینان از جمع‌آوری صحیح آنها است. به موازات آن، در سطح شبکه های آب باران نیز باید کارهایی انجام شود که استارت‌آپ ورتووزو از سال ۲۰۲۰ درشهر دراگینیان واقع در فرانسه، با حمایت سوفیا-آنتیپولیس (اولین قطب علم و فناوری اروپا) و با طراحی و ساخت "تله زباله" خود، متعهد به انجام آن شده است.
یک سیستم فیلترینگ جهت به دام انداختن زباله
دو نفر از کارآفرینان ورتووزو که یکی جوشکار و دیگری یک مهندس است، از چند سال پیش به مطالعه میزان آلودگی پلاستیکی در اقیانوس‌ها پرداخته بودند که در نهایت درمی‌یابند که حجم عظیمی از این آلودگی بدلیل عدم فیلترشدن آب‌های بارانی بوده که زباله‌ها را بطور مستقیم روانه دریا می‌کنند. در مورد پساب‌هایی که آب‌های خانگی (دوش، ظروف و غیره) و فاضلابهای توالت را به ایستگاه‌هایی که امکان بازیابی زباله وجود دارد حمل می کنند اینطور نیست.   
بنابراین، برای رفع این مشکل، این دو کارآفرین تاسیساتی فلزی طراحی کردند که امکان جمع‌آوری و فیلتر کردن زباله‌ها را فراهم کرده و با گنجایش ۲۰ مترمکعب بر روی خروجی شبکه‌ها نصب می‌شود. اولین مورد در دراگینیان بکار گذاشته شد که مجهز به یک سیستم سرریز جهت اجتناب از ایجاد سیل در منطقه‌ای است که در گذشته به شدت آسیب دیده است. پس از آن، زباله‌های جمع‌آوری شده و به دام افتاده توسط نوعی کامیون مکنده به سهولت تخلیه شده و در مراحل بعدی در مدارهای مختلف تفکیک و بازیافت می شوند.
بطور عمده زباله های جمع آوری شده در انواع مختلف و اغلب ارگانیک بوده و حاوی تعداد زیادی برگ‌های ریخته شده از درختان هستند که خود موضوع حائز اهمیتی است، چرا که هجوم بیش از حد برگ‌های پوسیده، منجر به انسداد محیط‌های آبی نیز می شود و تجزیه برگ ها سطح نیتروژن و فسفر را به شدت افزایش می‌دهد. زباله‌های کلان نیز به نوبه خود جزء حدود ۴۰ درصد از پسماندهای جمع‌آوری‌شده توسط سیستم ورتووزو محسوب می شوند. سرانجام، بخشی از آلاینده‌های مرتبط با فرسودگی جاده‌ها، مانند قیر و شن، نیز در تله بازیافت می‌شوند. حتی این زباله‌ها که گاهی اوقات حاوی کاغذ و بطری و ... هستند شبکه های رواناب‌ها را نیز مسدود می‌کنند.

ایجاد حلقه‌ای ایده‌آل با مقامات محلی
پس از پر شدن مخزن، زباله‌ها توسط کامیون مکیده شده و به مرکز بازیافت منتقل می‌شوند. بنیانگذاران این پروژه از عملکرد چنین زیرساختی راضی هستند که امکان بازیافت تا ۹۰ درصد زباله های دریافتی را فراهم می‌کند. در نهایت، آنها مایلند از پسماندهای جمع‌آوری شده خود برای بیومتان نیز استفاده کنند که در حالت بهینه، به آنها امکان می‌دهد تا کامیون مکنده را پر کرده و در نتیجه یک چرخه ایده‌آل ایجاد کنند.
در حال حاضر بنیانگذاران ورتووزو آماده همکاری با بسیاری از مقامات محلی هستند تا به آنها در مدیریت این مشکل کمک کنند. آنها همچنین خاطرنشان می‌کنند که بیشتر شهرداری‌ها به این موضوع تمایل دارند. از این‌رو، برای اینکه پا را فراتر بگذارند، دست به طراحی سیستمی هوشمند زده‌اند تا روی زهکش ها قرار گرفته و در صورتی که موقع خروج مشکلی به وجود بیاید آن را از اساس و در منبع حل نمایند.
انتهای پیام/