به گزارش نصر به نقل از ایرنا، محققان در سال ۲۰۱۴ میلادی دریافتند در زمان شکستگی استخوان، بدن به طور طبیعی مولکول‌های ترمیم‌کننده آدنوزین را در محل شکستگی تجمیع می‌کند تا موجب تسریع فرایند بهبود آن شود. اما به طور کلی میزان آدنوزین در بدن کم است و وظایف مهمی را برعهده دارد که ارتباطی به ترمیم شکستگی استخوان دارند. به همین علت آدنوزین به سرعت در بدن جذب شده و مدت طولانی در محل شکستگی باقی نمی‌ماند.

اکنون محققان به منظور افزایش مدت حضور مولکول‌های ترمیم‌کننده آدنوزین در محل شکستگی، بانداژ جدیدی را با استفاده از مواد زیستی متخلخل حاوی مولکول‌های برونات ساختند که قادرند با مولکول‌های آدنوزین پیوند برقرار کنند. اما این پیوندها برای همیشه باقی نمی‌مانند و پس از قرار گرفتن بانداژ در محل شکستگی، مولکول‌های آدنوزین به آرامی از بانداژ خارج شده و شکستگی را بهبود می‌بخشند.

در مرحله بعد محققان توانستند این بانداژ را به‌گونه‌ای بهبود بخشند که مولکول‌های آدنوزین بدن را جذب کرده و از آن‌ها برای ترمیم شکستگی استفاده کند.
در بررسی‌های اولیه، این بانداژها موجب ترمیم بهتر شکستگی استخوان موش‌ها با حجم بیشتری از بافت استخوانی جدید شد. رویکرد مورد استفاده در این تحقیقات، یک شیوه عمومی است که می‌توان آن را در تولید سایر تجهیزات پزشکی مانند بانداژهای زیست‌تخریب‌پذیر و ایمپلنت‌ها نیز مورد استفاده قرار داد.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Advanced Materials منتشر شده است.

انتهای پیام/