معلم وظيفه موتور محركه نظام آموزشي را دارد. اگر نظام آموزشي سازگار با توسعه باشد معلم در جايگاه تربيت كننده نيروي انساني توسعه قرار خواهد گرفت. تدوين نظام آموزشي جزو وظايف دولت است. اگر دولت، توسعه گرا باشد نظام آموزشي را طوري تدوين مي كند كه در آن فراگيران همه رفتارهاي سازگار با توسعه از جمله: روحيه در جمع زيستن، رعايت حقوق ديگران، راستگويي، وقت شناسي، انضباط اجتماعي، ايمان به كار و وجدان كاري، تعلق خاطر به جمع (روحيه ملي گرايي) و علم باوري را ياد میگيرند و همه را در جامعه به كار می برند.
متاسفانه وضعيت نظام فعلي آموزشي ما با يك نظام سازگار با توسعه تفاوت هاي زيادي دارد چرا كه در نظام فعلي تأكيد بر سوادآموزي مبتني بر حافظه پروری است و جایگاه معلم چنان ضعیف است که پرداختی به معلم در شأن او نیست به طوری که معلمان برای تأمین معاش به مشاغل دوم و سوم روی می آورند که در این کار شأن معلم مورد خدشه قرار می گیرد.
اقتضائات توسعه ایجاب می کند که نظام فعلی آموزشی به درستی متحول شود که لازمه آن تخصیص حداقل 10 درصد تولید ناخالص داخلی جامعه (یا 25 درصد بودجه عمومی دولت) به آموزش و پرورش و اصلاح حقوق پرداختی به معلم در شأن اوست. اگر پرداختی به معلم در شأن او باشد معلمانِ شایسته تر جذب نظام آموزشی می شوند در این صورت با حل مشکل تأمین معاش، معلم استعدادهای خود را در مسیر وظیفه اصلی به کار خواهد گرفت.
در نظام آموزشی سازگار با توسعه، مدرسه چنان جاذبه خواهد داشت که دانش آموزان آنجا را مطلوب خواهند دانست و به هنگام تعطیلی مدرسه احساس خوشایندی نخواهند داشت.
برای توسعه کشور، مسئولان باید جایگاه و اهمیت نظام آموزشی و نقش کلیدی معلم در آن را درست درک کنند و تا دیر نشده به اصلاح واقعی نظام آموزشی اقدام کنند و بدانند که "توسعه کشور در گرو اصلاح واقعی در نظام آموزشی است".

محمدباقر بهشتی، اقتصاد دان
انتهای پیام/