به گزارش نصر، دکتر مینو محرز، عضو ستاد ملی مقابله با کرونا در یادداشتی در ویژه‌نامه نوروزی «سازندگی» به این پرسش فراگیر پاسخ داده که آیا به پایان کرونا رسیده‌ایم؟ 
متن یادداشت او را در ادامه می‌خوانید:
هیچ کس در هیچ جای دنیا نمی‌داند که کرونا چه زمانی به پایان می‌رسد این ویروس هر از چند گاهی با یک زیر سویه جدید خود را نشان می دهد و تعدادی از مردم دنیا را درگیر می کند. آخرین سویه شناسایی شده، سویه آمیکرون است که برای اولین بار در اواخر سال ۲۰۲۱ شناسایی شد و زیر سویه های معروف آن عبارت اند از: BA.۲ که در بهار و زیر سویه BA.۵ در اواخر تابستان شیوع یافتند. از اواخر پاییز هم زیر سویه های 1.8.0 و BQ.۱/۱ قدم به عرصه نهادند و به ویروس غالب در ایالات متحده آمریکا و برخی کشورهای اروپایی تبدیل شدند.
طبق آخرین اطلاعات مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC)، زیر سویه جدید اُمیکرون تقریباً ۷۰ درصد از موارد ابتلا به بیماری در ایالات متحده را تشکیل می‌دهد. این زیرسویه با قابلیت انتقال سریع و توانایی فرار ایمنی ظاهر شده است.
با این حال شدت بیماری ناشی از زیر سویه BQ.۱/۱ با سایر زیر سویه های آمیکرون تفاوت چشمگیری ندارد؛ چراکه میزان بیماران بستری و میزان مرگ و میر در کشورهای درگیر، افزایش قابل توجهی نداشته است.
زیر سویه BQ.۱/۱ جزو مسری ترین زیر سویه هاست و گرفتگی بینی، سرفه، گلو درد، سر درد و دردهای عضلانی از علائم اصلی آن هستند. علائمی نظیر تب ضعف عمومی، اسهال، تنگی نفس و از دست دادن حس بویایی یا چشایی نیز از سوی بیماران گزارش شده است. همچنین وجه تمایز زیر سویه جدید اُمیکرون با زیر سویه های پیشین، بی اشتهایی و گرفتگی صداست.
زير سويه BQ.1, أميکرون اولین گونه مقاوم در برابر تمام درمانهای آنتی بادی است که تاکنون توسط آژانس دارویی اروپا (EMA) و سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) تایید شده است همین متفاوت بودن این زیر سویه جدید نشان از آن دارد که نمی توان فعلاً پایانی برای کرونا در نظر گرفت.
محققان هنوز نمی دانند که آیا نیاز است که هر سال یا هر هشت ماه یک بار مردم دنیا دز واکس جديد کنند یا نه؟ آن هم برای ویروسی که یک واکسن قطعی ندارد در واقع واکسنی که سازمان بهداشت جهانی آن را به عنوان واکسن کووید ۱۹ معرفی کند.
در آمریکا به تازگی واکسنی را درست کرده اند که در آن هم ویروس ووهان وجود دارد و هم زیر سویه های آخر او میکرون، اما بازهم روی بعضی از گونه های ویروس اثر فوق العاده ای ندارد.
واقعیت آن است که در خصوص کووید۱۹، ظهور و اریانتهای زیادی که در زمانی کوتاه غالب می شدند، از بین رفتن آنتی بادی بعد از یک مدت نسبتا کوتاه و واکسن گریزی بعضی از واریانتها که می توانستند تا حدی از دفاعی که در برابر اشکال قبلی ویروس به وجود آمده بود فرار کنند، اتفاقاتی بودند که زیاد مورد پیش بینی قرار نگرفته بودند و از این رو، كمی در مورد آینده این بیماری هم باید همچنان با احتیاط بیشتری صحبت کرد.
نکته مهم این است که ایمنی ناشی از واکسیناسیون یا ایمنی هیبرید چه مدت جامعه را مخصوصاً در برابر ابتلا به فرم های شدید و مرگ ناشی از ابتلا به گروید ۱۹ محافظت می‌کند.
در وهله دوم اینکه ویروس عامل گووند ۱۹ با چه سرعتی می تواند همچنان تکامل پیدا کند و واریانتهای جدید احتمالی چه قابلیت هایی خواهند داشت اهمیت دارد.
در هر حال انتظار این است که این بیماری از سطح ایدمی فعلی به سطح اندمیک برسند؛ یعنی سطح بالای ایمنی کسب شده در جامعه سبب شود تا نکثیر و گردش ویروس متعادل شده و منجر به سطح پایدار عفونت شود. اگرچه شواهدی از رسیدن به سطح اندمیک بیماری در بعضی از مناطق دنیا دیده می شود اما هنوز نیاز به گذشت زمان و بررسی بیشتر روند اپیدمی هست. تا بتوان قضاوت صحیح تری ارائه کرد.
البته باز هم موضوعات دیگری در اینجا مطرح میشود این از که آیا رسیدن به سطح اندمیک بیماری میتواند همچنان شامل رخداد پیکهای فرم های شدید بیماری در هر سال باشد؟
آیا در چنین شرایطی باز هم واریانتهای جدید ویروس که قادر به نقض نسبی دفاع ایمنی هستند ممکن است به وجود بیایند؟ و آیا این واریانت های جدید میتوانند از محافظتی که واکسن ها در برابر بستری شدن در بیمارستان و مرگ ایجاد کرده اند قرار کنند؟
این بیماری در کشورهای با سطح بالای واکسیناسیون ممکن است در مراحل آخر رسیدن به سطح اندمیک باشد. باید توجه داشت که در سطح اندمیک بیماری هم باید انتظار نوسانات منظم و تکرار شونده مانند نوسانات فصلی که در مورد آنفلوآنزا هم دیده می شود را داشت.
در عین حال با گردش ویروس در جامعه در فصول سرد عفونت همزمان با سایر ویروسهای تنفسی می تواند یک چالش احتمالی باشد و مشکل کووید طولانی مدت (Long COVID) متعاقب موارد ملایم و بدون علامت کووند را هم باید همچنان مدنظر داشت.
آنچه مسلم است این است که در گذر زمان، با تحولاتی که اتفاق می افتد، سطح اپیدمی و میزان درگیری جامعه هم تغییر میکند پس باید مدیران و متولیان بهداشتی، تغییراتی در شیوه نامه هایی که در ابتدای پاندمی و متناسب با آن شرایط تدوین شده بود، ایجاد کنند.
مسئولان امر نباید این اطمینان را به مردم بدهند که با فروکش کردن فعلی موارد بیماری و مرگ همه چیز عادی شده است؛ در عین حال باید در بعضی از محدودیتهای وضع شده کرونایی تغییرات متناسبی ایجاد کرد.
سیاست گذاران بهداشتی کشورها باید خود را برای هر دو سناریوی اندمیک شدن بیماری یا تکرار پیکهای اپیدمسی آماده کنند تا بتوانند پاسخی متناسب با شرایط پیش رو ارائه کنند.
کووید ۱۹ نشان داد که کشورها و سازمانهای بین المللی باید بیش از پیش به تقویت زیر ساختهای بهداشتی و ارتقای بهداشت عمومی اهتمام ورزند. باید از درس آموخته های پاندمی کووید ۱۹ برای مدیریت بهتر آینده این بیماری و آمادگی برای پاندمی های مشابه در آینده بهره کافی را برد.
انتهای پیام/