نصر: پنجم شعبان سال 38 هجری قمری میلاد پسری از دودمان عصمت و آل پیغمبر(ص) است که از عطر وجودش سجاده های عاشقی به معراج بندگی رفت و آرمان کرب و بلا برای تاریخ غفلت بازگو شد.

به گزارش نصر به نقل از ایرنا، میلاد سید الساجدین(ع)، تجسمی دیگر از دل انگیزترین جلوه های خداوندی است که نشان از امتداد مسیر نور و عبودیت و عشق، از تبار علی(ع) و دخت رسول الله(س) در میان رازهای سر به سجده خود دارد.
امام سجاد(ع) زینت عبادت کنندگان، بزرگمرد عبادت، عرفان و سجده، مجاهد بزرگ فی سبیل الله و کانون علم و اندیشه و معرفت بود و سجده های طولانیش، هر بیننده را به سوی خدا و پرستش خدا جذب می کرد.
خداوند در حدیث لوح که آن نامه ای از سوی خدا به پیامبر اکرم(ص) است او را چنین معرفی کرده است: «سید العابدین و زین اولیائی الماضین؛ او آقای عبادت کنندگان و زینت اولیای پیشین من است.»

** شهربانو، مادر امام علی بن الحسین(ع)
مادر امام زین العابدین(ع) شهربانو، ملکه ایران، دختر یزدگرد است که دست تقدیر او را از ایران دست به دست به مدینه رسانید.
این بانوی ایرانی و ملکه اسلامی در دوران زندگانی بسیار معزز، محترم و مورد علاقه خاندان ولایت و مکتب امامت بود و یگانه فرزندی که از او به دنیا آمد، همانا حضرت علی بن الحسین زین العابدین(ع) است.

**امام سجاد(ع) در کربلا
برخی از مورخان معتقدند که امام زین العابدین(ع) در واقعه جان گداز و خونین کربلا 24 ساله بودند و بعضی دیگر نوشته اند که از سن مبارکشان 22 سال می گذشت. محمد بن سعد در کتابش می نویسد: «علی بن الحسین(ع) در واقعه کربلا همراه پدرش بود و در آن هنگام از عمر شریفش 23 سال می گذشت.»

امام زین العابدین(ع) در آن هنگام به سبب بیماری در جهاد شرکت نکرد و خداوند او را برای هدایت مسلمانان حفظ کرد.

شیخ مفید در این باره می گوید: «همین که امام حسین(ع) شربت شهادت نوشید، شمر به قصد کشتن امام سجاد(ع) نیز حمله برد. امام زین العابدین(ع) در بستر بیماری به سر می برد و حمید بن مسلم به دفاع پرداخت و حمله شمر را مانع گردید. عمر بن سعد آن حضرت را در حالی که از بیماری رنج می برد با اهل بیت به کوفه انتقال داد.»
هر وقت امام می خواست آب بیاشامد، تا چشمش به آب می افتاد، اشک از چشمانش سرازیر می شد. هنگامی که سبب گریه آن حضرت را می پرسیدند می فرمود: «چگونه گریه نکنم، در حالی که یزیدیان آب را برای وحوش و درندگان بیابان آزاد گذاشتند ولی به روی پدرم بستند و او را تشنه به شهادت رساندند.»

بزرگ مُبلغ قیام عاشورا، حضرت امام سجاد(ع) با سخنرانی و خطبه های آتشین خود توانست نهضت حق طلبانه سالار شهیدان را از هجوم تحریف نجات بخشد. اینک بعد از گذشت 15 قرن همچنان این قیام، پرشکوه و جاودانه است.

** امام چهارم زنده کننده آرمان کربلا
پس از عاشورا حضرت سجاد(ع) را همراه دیگر اسراء به سوی کوفه حرکت دادند. آمار دقیقی از اسیران در دست نیست.
برخی مورخان تعداد زنان را 64 تا 84 نفر و تعداد مردان و کودکان پسر را 12 تا 14 نفر نوشته اند که با 40 شتر حمل می شدند.
همه آن ها در زنجیر بوده یا با ریسمان بسته شده بودند. تنها مرد کاروان اسیران، حضرت سجاد(ع) بود.
دشمن نسبت به ایشان سخت گیرتر عمل می کرد. آن چنان که مورخان نوشته اند: امام زین العابدین(ع) را بر شتری برهنه سوار کرده بودند و دست های مبارک آن حضرت را بر گردن وی بسته، بر تن او زنجیر نهاده و هر دو پای او را به شکم شتر بسته بودند.
بعضی از مورخان، ورود قافله اسراء به شهر کوفه را دوازدهم محرم سال 61 هجری قمری ذکر کرده اند و بعضی دیگر شانزدهم و هفدهم محرم نوشته اند.

**شهادت امام سجاد(ع)
امام سجاد (ع) در سال 94 هجری قمری به تحریک ولید بن عبد الملک مسموم گردید و به شهادت رسید و در کنار امام حسن مجتبی(ع) در بقیع مدفون شد.
شیخ کلینی به سند معتبر از حضرت صادق(ع) روایت کرده که حضرت علی بن الحسین(ع) را در وقت وفات 57 سال بود، و بعد از امام حسین(ع) 35 سال زندگانی کرد و در سوگ کربلا گریست.

انتهای پیام/