حتی نوآوری هایی وجود دارد که بکارگیری مجدد را با استفاده از پسماندها برای تبدیل آن به مواد تولیدی امکان پذیر می کند. بخش ساخت و ساز یکی از بزرگ ترین مصرف کنندگان مواد خام و یکی از بزرگ ترین تولیدکنندگان پسماند است. در سال‌های اخیر، در حالی که چالش های مربوط به گرمایش جهانی ما را مجبور به تجدید نظر در مدل‌های ساختاری خود می‌کند، ما شاهد ظهور روندی در مورد استفاده مجدد از مصالح ساختمانی به منظور کاهش هزینه‌ها و همچنین محدود کردن اثرات زیست‌محیطی ساخت‌وساز عمومی و حفظ مواد خام بوده‌ایم.
بنابراین استفاده مجدد از مصالح ساختمانی به یک روش رایج در بخش ساختمانی از پروژه های مسکونی کوچک گرفته تا پروژه های بزرگ تبدیل شده است. گرایشی که البته کاملاً جدید نیست زیرا استفاده مجدد از مصالح برای ساخت ساختمان ها در واقع یک رویه اجدادی است که ما امروز در حال کشف مجدد آن هستیم.

استفاده مجدد از مواد، روندی که برای قرن ها انجام شده است
استفاده مجدد از مصالح ساختمانی در بخش ساخت وساز چیز جدیدی نیست. از قرن‌ها قبل، مردمان از مواد موجود برای ساخت خانه‌ها یا بناهای تاریخی استفاده مجدد می‌کردند. اگر این عمل به اندازه کافی مستند نشده است - احتمالاً به این دلیل که منطقی به نظر می رسید - بسیاری از ساختمان های تاریخی شاهد این روند هستند.
به عنوان مثال، در ایتالیا، کلیسای جامع پیزا، در جریان بازسازی آن در قرن یازدهم، با مصالحی که از ساختمان های دیگر گرفته شده بود، بازسازی شد. بنابراین سنگ های خاصی وجود دارد که دارای کتیبه هایی از بناهای تاریخی روم باستان است. همچنین شامل عناصر معماری از بناهای عرب است که در نبردهای پیروزمندانه علیه ساراسین ها گرفته شده و به عنوان غنائم بازگردانده شده اند. در فرانسه هم نمونه های مشابهی وجود دارد. مانند صومعه Vaux de Cernay یا کلیسای کلونی در بورگوندی، که تا حدی به عنوان معادن سنگی پس از انقلاب فرانسه برای ساختن خانه‌های دیگر مورد استفاده قرار گرفتند.
اگرچه این عمل برای مدت طولانی به طول انجامید، اما به نظر می رسد که استفاده مجدد مصالح از زمان انقلاب صنعتی دیگر از مد افتاده است. بعداً با تولید فولاد در مقادیر زیاد و سپس استفاده از بتن به صورت انبوه، محصولات معماری با هزینه کمتر، ایده استفاده مجدد از مصالح را منسوخ خواهد کرد. تا همین اواخر، زمانی که به لطف انتقال زیست محیطی، بخش ساخت و ساز مجبور شد در مدل خود تجدید نظر کند.

ساختمان های مدولار و استفاده مجدد از مصالح
مدیریت بهتر پسماند، استفاده از مواد با منابع زیستی و زمین‌منبعی، اما همچنین استفاده مجدد و بازیافت است : بخش ساخت‌وساز، روندهای اقتصاد دایره‌ای که برعکس حتی چشم اندازهای جدیدی را پیش روی آن باز می‌کند نادیده نمی گیرد. بنابراین، گرایشی به سمت برنامه ریزی شهری مدور در سال های اخیر پیرامون مسئله کاربری و زمانی یک ساختمان پدید آمده است. بنابراین، معماران و برنامه ریزان شهری به جای ساخت و ساز و بازسازی شهر، برای توسعه بهتر معماری مدولار تلاش می کنند، که به ساختمان ها اجازه می دهد تا بی نهایت از هم جدا شوند و دوباره سرهم شوند. این چیزی است که شرکت Agilcare ارائه می دهد، برای مثال، که اخیراً دفاتری را در یکصد متر مربع جهت یک انجمن توانبخشی در Val-d'Oise تحویل داده است، که قرار است چند سال بعد کاربری مسکونی داشته باشد.
بنابر این، ساختمان‌های متحرک و مدولار می‌توانند بخشی از راه‌حل برای محدود کردن مصنوعی‌سازی خاک، استخراج مواد خام و تولید زباله باشند. اما این مسئله پسماند همچنین در مرکز نوآوری های جالب در بخش ساخت و ساز قرار دارد. حتی برخی از شرکت ها فناوری هایی را توسعه داده اند که پسماندها می توانند به مواد خام تبدیل شوند. بنابراین، در آینده، خانه های ما می توانند تا حدی به لطف پسماندهای ما ساخته شوند.

ساختمان هایی با پسماندهای ساخت و ساز
در فرانسه، بخش ساخت و ساز سالانه بیش از ۲۰۰ میلیون تن زباله تولید می کند، یعنی پنج برابر بیشتر از زباله های خانگی که شرکت‌های خاصی را به ایجاد مصالح ساختمانی جدید به لطف زباله‌های نساجی یا زباله‌های غیرقابل بازیافت که دفن و سوزانده می‌شوند، علاقه‌مند می‌سازد.
به عنوان مثال، این مورد در مورد استارتاپ فاب بریک (FabBrick) است که از ضایعات نساجی استفاده می کند تا آنها را به آجر تبدیل کند. برای این کار، این منسوجات خرد شده و سپس با یک "چسب زیست محیطی" که مسئول تجمع الیاف است مخلوط می شوند. سپس آنها را فشار می دهند تا آجرهای مقاوم در برابر آتش و رطوبت با خواص عایق قوی تشکیل شوند. این آجرها به طور خاص برای طراحی مبلمان داخلی (قفسه ها، میزهای قهوه خوری، جا لامپی ها و غیره) استفاده می شوند، اما می توان از آنها برای ایجاد پارتیشن نیز استفاده کرد.
یکی دیگر از شرکت های فرانسوی با ایجاد نوعی سنگ – مشابه سنگ توفو – با استفاده از زباله های خانگی غیرقابل بازیافت، از این هم فراتر می رود.   نام این استارت‌آپ نوآورانه نئولیت است – بنابراین زباله‌های دفع شده توسط مراکز مرتب‌سازی را جمع‌آوری می‌کند تا آن‌ها را آسیاب کند تا به پودر تبدیل شود. او سپس یک فناوری با ثبت اختراع را توسعه داد که اجازه می دهد - با مخلوطی از آب و یک ماده چسبنده خاص - یک خمیر ایجاد کند که سپس گرم و جامد می شود. به ماده ای نزدیک به سنگ آهک می ماند که قبلاً تأیید اولیه را از مرکز علمی و فنی ساختمان دریافت کرده است که تا ۱۰٪ در بتن های غیرسازه ای به عنوان جایگزینی برای سنگدانه های سنتی استفاده شود.
بنابراین، نوآوری‌هایی وجود دارند که ثابت می کنند در سال‌های آینده، توانایی ما برای ایجاد مصالح جدید از پسماندهایمان به بخش ساختمان امکان می‌دهد تا به طور کامل در یک منطق دایره‌ای که منجر به انتقال اکولوژیکی می‌شود، ادغام شود.

آذر کریم‌زاده
انتهای پیام/