به گزارش نصر، همین چند روز پیش بود که در حوالی میدان شهید بهشتی تبریز بار دیگر شهروندی گرفتار یکی از این چاله‌ها می‌شود و آنچنان دچار آسیب شده که برای درمان راهی بیمارستان شد. ماجرایی که این بار ختم به خیر نشد و خانواده‌ای را با دردسری مضاعف مواجه کرده است.
موضوع سرقت درپوش‌ها نقل تبریز نیست. در تهران و سایر کلانشهرها هم این سناریو هر روز تکرار می‌شود و شگرد این سرقت‌ها هنوز به تاریخ انقضای خود نرسیده است. سرقت‌هایی که شاید برای سارق سود چندانی نداشته باشند و دستاورد حاصل از آن نه چشمگیر باشد و نه دندانگیر، ولی از سوی دیگر می‌تواند دردسرهایی گاه بزرگ و شاید فراموش نشدنی به جای گذارد. دلیل سرقت این دریچه‌ها امکان بازیافت و فروش ‌آن‌ها به عنوان ضایعات است که دریچه‌های چدنی را برای سارقان محبوب‌تر از سایر دریچه‌ها کرده است. اکنون دریچه‌های فاضلاب به دلیل مصالح موجود در آن و دسترسی ساده به آنها به هدف مناسبی برای سارقان تبدیل شده است که نبود این دریچه‌ها خطرات بسیاری برای شهروندان دارد. ولی وجدانی بیدار و نوع دوست اگر باشد، به بهای به دست آوردن کسب سودی موقت و اندک، چرا بازی با جان دیگران را آغاز کند؟
اگر چه این درپوش ها برای شرکت های خدمات رسان همچون آب و فاضلاب، توزیع برق، اداره گاز و گاه مخابرات است و از جای گذاری و نصب گرفته تا صیانت و نگهداری از آنها وظیفه همین شرکت‌ها به شمار می‌رود، ولی گاه شاهد هستیم شهروندان به اشتباه مجموعه شهرداری را موظف به این کار می‌دانند.
بر اساس آمار موجود تنها طی یک سال، یک هزار مورد سرقت درپوش در سطح شهر تبریز گزارش و ثبت شده است که هر یک از آنها می‌توانست مثل یک حفره خطرناک برای شهروندان عمل کند.
در این بین شهرداری هم بیکار ننشسته و با وجود اینکه در این خصوص وظیفه مشخصی بر عهده ندارد ولی به سبب رسالت اجتماعی خود و کارکرد خدمات دهی هر چه بیشتر به شهروندان، در این حوزه هم ورود کرده و با مرمت و اصلاح این دریچه‌ها با درپوش‌های جدید سعی در کاهش مشکلات ناشی از این سوء رفتار داشته است.
سرقت درپوش ها و مشکلات ناشی از آن در صورت بی توجهی می تواند دامن همه را بگیرد. خطری که در هر گوشه از خیابان های شهر کمین کرده و جان شهروندان را به خطر اندازد. حالا که شهرداری به عنوان نهادی مردمی برای کاهش این آسیب ها بر خلاف حوزه وظایف خود وارد عمل شده، نیاز است شهروندان نیز به عنوان ارکان دیگر این ماجرا خود را در این خصوص موظف بدانند. احساس مسئولیت شهروندان و ورود به موقع به این موضوع می تواند، تا اندازه زیادی از عواقب این معظل بکاهد.
به طور مثال شهروندان می‌توانند با مشاهده چنین مواردی از طریق تماس با سامانه 137 شهرداری و یا نصب اپلیکیشن چشم شهروند تبریز از طریق مارکت بازار، نبود درپوش دریچه‌ها در هر نقطه از شهر را گزارش کنند و حتی تا زمان رسیدن عوامل شهرداری خود دست بکار شده و با علائم هشدار و خطر نسبت به حل موقت این مشکل اقدام کنند.
بدون شک سهل ترین راه هنگام بروز هر مشکلی، نسبت دادن آن به دیگری و توقع رفع آن از سوی دیگران است. دیدگاهی که در نهایت نه آسیبی فردی که در قالب آسیب‌های اجتماعی و بزرگ بروز کرده و یک شهر را درگیر خود می‌کند.
از پای کوچک کودکی که در دریچه‌ای گیر می‌کند گرفته تا آن مرد کهنسالی که حالا در گوشه ای از بیمارستانی در شهر روزگار خود را می‌گذراند و شبی ناغافل یکی از این دریچه ها سر راهش سبز شده، می توانست هیچ کدام اتفاق نیافتد اگر ما شهروندانی مسئولیت پذیر تر بوده و در برابر چنین مسائلی شانه بالا نیندازیم.

سحر فکردار
انتهای پیام/