دو قدم مانده تا ماه مهمانی معبود (رمضان)، شوق وصال، خصال ذاتی انسان را در می نوردد تا دیگربار خیال جنت و شمیم محبت بر جانش جاری شود‌.
رجب، سلسله جنبان عبودیت است و چه زیباست شوق وصال دوست را در مساجد شهر دیدن و از حلاوت این شُکر شورانگیز و سکنای شکرریز، کام دل خویش شیرین ساختن!
اما آنچه بر رونق و معنویت ماه رجب در منطقه آذربایجان می‌افزاید مراسم ویژه‌ای است که از آن به نام «ایام‌رغایب» یاد می‌شود.
هر چند این مراسم با همین نام و یا نامهای مختلف در گوشه و کنار برخی شهرها و روستاهای کشور به شکل دیگری اجرا می‌شود اما «رغایب» به نام شهر تبریز و آئین‌های مذهبی مردم این شهر بیشتر شناخته می‌شود.
مردم مؤمن و خداجوی شهر تبریز، اولین پنج‌شنبه ماه رجب‌المرجب را بسیار عزیز می‌شمارند. فرهنگ برگزاری یوم‌الرغائب و زیارت، ریشه در باورهای دینی و اسلامی ایرانیان و به ویژه آذربایجانی ها دارد.
از آنجایی که ماه رجب ماه استغفار بندگان و تجلی رحمت بیکران خداوند کریم است اغلب مردم با حضور برسر مزار درگذشتگان خویش، ضمن اهداء نذورات وقرائت حمد و سوره در حق اموات خود، طلب فیض «مغفرت» می کنند و بخشایش گناهان و معاصی خود را از بخشاینده واقعی طلب می کنند.
این مراسم معنوی، مردمی و خودجوش، هر سال با شکوه‌تر از قبل برگزار می‌شود هر چند شرایط کرونایی، محدودیت هایی را تحمیل می کند تا آیین های جمعی کمتر شود اما رسوم آنها، نذر و نیازشان، در فضایی معنوی و بهداشتی همچنان جریان دارد.
زنان کدبانوی تبریزی، با تهیه و پخت انواع نذری‌ها نظیر «حلوا» و اهدای آن در سر مزار عزیز از دست رفته خویش سنت نیکوی احسان را پاس می‌دارند.
در برخی مناطق نیز برای تازه عروس ها از طرف خانواده داماد”خوانچه”(تحفه ) تدارک دیده شده و به عنوان خوش یمنی و مبارکی ارسال می گردد.
همه این اعمال و آیین ها به نیت قربت بیشتر به معبود و طلب بخشش برای اهل قبور و صفای باطن صورت می گیرد. تا دلها برای حلول دو ماه عزیز دیگر یعنی شعبان و رمضان آماده گردد.
اینک ماییم و اولین پنج شنبه ماه رجب. رغبت بندگان برای طلب مغفرت و رحمت برای رفتگان و اشتیاق خالق برای بخشش گناهان.
باشد که فیض الهی همه ما را در این روز و ماه دریابد.

به قلم محمدامین خوش نیت
انتهای پیام/