به گزارش نصر، در اروپا، بخش حمل و نقل پیشرو در انتشار گازهای گلخانه ای است. این نشان دهنده ۳۱ درصد از انتشار گازهای گلخانه ای ملی در سال ۲۰۱۹ بوده و اگر نیمی از این آلاینده ها به استفاده بیش از حد از خودروهای شخصی مرتبط باشد، در واقع حمل و نقل کالا است که در رتبه دوم قرار می گیرد و ثابت می کند که اگر بخواهیم به اهداف توسعه پایدار خود برسیم کاهش شدید آن در سال های پیش رو ضروری است. نیازی که اهمیت آن به حدی بیشتر است که رفتار مصرف کننده در سال های اخیر تحویل بسته های خانگی را به حداکثر رسانده است.
در کشور سوئیس، برآوردهای اداره فدرال توسعه فضایی انجام شده در سال های ۲۰۱۲ و ۲۰۱۳ پیش بینی می کند که تراکم ترافیک کالا در سوئیس بین سال های ۲۰۱۰ تا ۲۰۴۰، ۳۷ درصد افزایش می یابد. سوئیس در کوه های آلپ محصور است و توسعه نامحدود زیرساخت های حمل و نقل آن امکان پذیر نیست. بنابراین این افزایش ترافیک بار در محورهای اصلی جاده ای و ریلی آن یک مشکل فیزیکی ایجاد می کند.
بنابراین، برای حل این رشد، کشور مایل است به راه حل های نوآورانه برای کاهش مسیرهای ریلی و جاده ای در نقاط بحرانی روی آورد. این نوآوری همان پروژه کارگو زیرزمینی است: یک تونل به طول ۵۰۰ کیلومتر جهت کربن زدایی حمل و نقل بار که در سراسر کشور از دریاچه ژنو به دریاچه کنستانس حفر شده تا از تحویل بسته‌ها و محصولات غذایی در شهرها اطمینان حاصل شود.  

اولین بخش ۷۰ کیلومتری تا سال ۲۰۳۱
اولین بخش از این شبکه بزرگ باید تا سال ۲۰۳۱ عملیاتی شود. شهرهای هارکینگن-نیدربیپ و زوریخ را به هم متصل می کند، یعنی ۷۰ کیلومتر تونل با حدود ده هاب میانی در مسیر بین دو شهر. به طور مشخص، هر بخش از این تونل ملی به این ترتیب به هاب های لجستیکی متصل می شود که خود در یا نزدیک به مراکز لجستیکی موجود نصب شده اند تا ارتباط با سیستم های حمل و نقل فعلی (راه آهن، جاده، آب، هوایی) را تضمین کنند.
کالاها به این مراکز لجستیک محلی منتقل می‌شوند، سپس از طریق آسانسورهای باربری در وسایل نقلیه خودکاری که ۲۴ ساعت شبانه روز کار می‌کنند، بارگیری/تخلیه می‌شوند. آنها روی ریل های القایی در تونل های سه خطه با سرعت ثابت ۳۰ کیلومتر در ساعت حرکت خواهند کرد. این پروژه همچنین شامل "نقاله حامل سریع برای کوچکترین بسته های کالا" است که از سقف تونل معلق خواهد بود. بدیهی است که این ساختار سوئیس برای تامین تمام تونل ها و هاب های لجستیکی به انرژی های تجدیدپذیر متکی است.
این پروژه آینده نگر، به فناوری زیادی متکی است و همچنین به سرمایه گذاری های کلانی نیاز دارد. بنابراین، بخش اول این تونل طولانی در حال حاضر دارای بودجه برآوردی ۳ میلیارد فرانک سوئیس است که برای ساخت قسمتی از آن و همچنین بخش نرم افزاری، هاب ها و همچنین وسایل نقلیه زیرزمینی و سطحی برای تحویل بین شهری استفاده می شود. ایده در واقع ارائه آخرین مایل در شهرها از طریق وسایل نقلیه الکتریکی است.
متعاقبا، سایر ارتباطات به شهرهایی چون بازل، برن، لوزان و ژنو کشیده خواهد شد. در مجموع، تا سال ۲۰۴۵ باید ۵۰۰ کیلومتر تونل حفر شود. هدف از این تونل زیرزمینی، تأثیر قابل توجه آن بر کاهش انتشار گازهای گلخانه ای کشور و به موازات آن کربن زدایی چشمگیر است. این شرکت امیدوار است که امکان کاهش ترافیک وسایل نقلیه سنگین در جاده های ملی و همچنین توزیع خوب و کارآمد در شهرها را به منظور کاهش آلودگی صوتی و انتشار دی اکسیدکربن فراهم کند. به گفته این شرکت سوئیسی، این امر باعث می‌شود که آلودگی در شهرها تا ۳۰ درصد برای ترافیک تحویل و ۵۰ درصد برای انتشار صدا کاهش یابد.

مرحله اجرا در سال ۲۰۲۲ آغاز شد
بدیهی است که بایستی این تونل ها را حفر کرده، نرم افزار و وسایل نقلیه خودران را طراحی کنند که مطمئناً کربن خنثی نخواهند بود. اما در دراز مدت، این شرکت مشخص می کند که این امر می تواند تأثیر مثبت قابل توجهی بر محیط زیست و سلامت عمومی داشته باشد. پس از اخذ مجوز از مجلس و مبنای قانونی این پروژه در دسامبر ۲۰۲۱، تونل باربری اکنون با مطالعات امکان سنجی و رایزنی های متعدد با مناطق مورد نظر این پروژه و همچنین طراحی بخش نرم افزاری وسایل نقلیه و مدیریت صحیح جریان کالا این پروژه وارد فاز عملیاتی می شود.
برای بهره برداری، این پروژه همچنین دارای حاکمیت جالبی است، زیرا به سهامداران زیادی متکی است: بانک ها و شرکت های بیمه، اما همچنین شرکت هایی در بخش حمل و نقل و لجستیک که اولین دست اندرکاران هستند، و همچنین شرکت هایی مانند ساپ یا زیمنس یا حتی فناوری ها و استارت آپ­های نوآور.
بنابراین، باید دید که آیا این پروژه در زمان مقرر تکمیل خواهد شد و آیا مزا یای بلندمدت مورد انتظار (کاهش انتشار دی اکسیدکربن از ترافیک جاده ای) ردپای کربن کوتاه مدت این پروژه فراعنه را جبران می کند یا خیر. به هر حال، ایده استفاده از تونل ها و وسایل نقلیه خودران برای کربن زدایی حمل و نقل کالا همچنان در حال افزایش است، که دوباره اهمیت توسعه شبکه های ریلی برای لجستیک و به ویژه توسعه ضروری حمل و نقل ریلی / جاده ای به منظور کاهش جایگاه کامیون ها در جاده های ملی و در نتیجه صرفه جویی در انتشار گازهای گلخانه ای را یادآوری می کند. همچنین باید ما را نسبت به الگوهای مصرفمان آگاه کند، مانند تحویل بسته در منزل، که برای محیط زیست مفید نیست.

آذر کریم‌زاده
انتهای پیام/