به گزارش نصر، در این مطلب راهکارهای کاهش حجم ترافیک را به دو دسته تقسیم می‌کنیم: راهکار اول گسترش ناوگان حمل و نقل عمومی و راهکار دوم استفاده از ابزارهای نوین در کاهش بار ترافیک است.در باب راهکار اول، اینکه کلانشهری همچون تبریز یا نزدیک به ۲ میلیون‌نفر جمعیت همچنان یک خط بی‌آرتی دارد و خط یک مترو آن نیز هم‌مسیر با بی‌آرتی است، نشان می‌دهد همچنان از بعد بسترهای لازم برای استفاده شهروندان از حمل و نقل عمومی نیاز است با توسعه مسیر خط ویژه بی‌آرتی، خریداری اتوبوس‌های جدید و نوسازی ناوگان حمل و نقل عمومی و همچنین پیشبرد ویژه پروژه قطار شهری با استفاده از بودجه‌های کلان دولتی، برای تقویت زیرساخت‌های حمل و نقل عمومی تلاش کنیم. 
اما از طرفی دیگر، شهرهای توسعه‌یافته جهان نیز با اینکه دارای شبکه‌ ترکیبی کاملی از حمل و نقل عمومی هستند و تا حد زیادی به فرهنگ مطلوب در این زمینه دست یافته‌اند، اما در دهه‌های اخیر به دنبال راهکارهایی نوین برای کاهش ترافیک هستند که می‌تواند الگویی برای کلان‌شهرهایی نظیر تبریز باشد.
یکی از بهترین راهکارها برای کاهش حجم ترافیک، ایجاد شبکه‌ای الکترونیکی برای انتقالِ اطلاعات مربوط به وضعیتِ بزرگراه‌ها به مسیرهای فرعی است.
از راهکارهای دیگر که به همین صورت می‌تواند اطلاعات لازم را در اختیار رانندگان بگذارد، نصب اپلیکیشن‌های مخصوص بر روی تلفن همراه است.
از کارهای دیگر، مجهز کردن خودروها به تجهیزات کامپیوتریِ آن بورد، نمایشگرها و دستگاه‌های ارتباطی است تا بتوانند سریع ترین مسیر را از مرکز کنترل ترافیک دریافت کنند.
از سایر اقداماتی که برای کنترل ترافیک در چنین شهرهایی انجام شده است، ایجاد مناطق بدون ماشین (Car-Free Zones) است که دوچرخه سواران و عابرین پیاده بتوانند از آن‌ها به راحتی استفاده کنند. این مناطقِ بدون ماشین در سال‌های اخیر در شهرهای شلوغ رو به گسترش بوده‌اند.همچنین فرهنگ‌سازی در راستای گسترش خریدهای اینترنتی و انجام کارهای بانکی و اداری با استفاده از وب‌سایت‌ها و نرم‌افزارها می‌تواند روزانه حجم عظیمی از ترددهای درون‌شهری را کاهش دهد.
در حالت کلی اگر موضوع کنترل ترافیک با استفاده از روش‌های نوین و استاندارد جهانی با بومی‌سازی و‌ لحاظ فرهنگ به‌خصوص هر منطقه صورت بگیرد، شاید در پنج سال آینده ترافیک بتواند از‌ واژه‌ای ۶۰ دقیقه‌ای به واژه‌ای ۱۵ دقیقه‌ای در شهرمان تبریز بدل شود.
انتهای پیام/