نصر: اين روزها در حالي شاهد افزايش آمار طلاق و خشونت ‌هاي خياباني و خانگي و کاهش سن شروع اعتياد در ميان زنان جامعه هستيم که سال‌ هاست کسي در مورد پيشگيري از آسيب‌ هاي اجتماعي سخنی به میان نمي‌ آورد و حداقل اقدام موثري در اين رابطه صورت نمي ‌گيرد، هرچند که مسائلي مانند فقر، بيکاري، مهاجرت ناشي از مشکلات معيشتي و ... بر سر جامعه ما سايه افکنده، اما آموزش مهارت ‌هاي اجتماعي به فرزندانمان را نداديده مي ‌گيريم.

بايد فرزندان ما توان مقابله با پيچيدگي‌ هاي مسائل جامعه را داشته باشند. اينکه صرفا به خانمي چرخ خياطي بدهيم، او را توانمند نکرده ‌ايم. بايد زنان در دوران مهد کودک، مدرسه و دانشگاه توانمند شوند، به گونه ‌اي که خود و جامعه را بشناسند و از کمبودها و کاستي ‌هاي خود باخبر شوند؛ بايد زنان جامعه بدانند که مي ‌توانند با توانايي ‌هايشان چه کارهايي را انجام دهند.

بنابراين اگر پيشگيري سطح يک را داشته باشيم مي‌ توانيم کمک کنيم که جوانان ما رفتارهاي مناسب اجتماعي داشته باشند. اما متاسفانه پيشگيري سطح دو و سه را هم نداريم. يکي از مسائلي که بسيار کمک‌ کننده است، حضور مددکار اجتماعي در مدارس است. اينکه اگر کودکي پرخاشگر و گوشه ‌گير است و تفاوت‌ هايي دارد، بايد مسائل او از همان دوران کودکي ديده شود.

باتوجه به اینکه مساله زنان و کودکان جدا از هم نيست، از اين رو مددکاران اجتماعي به دليل تجربه و تخصصي که دارند، مي ‌توانند مداخلات مناسبي در خانواده و در ارتباط با کودک داشته باشند و او را به مراکز خدماتي و حمايتي و درماني ارجاع دهند، اما ما در اين زمينه خلاهایی نیز داريم.

وقتي دختري در سن 13 سالگی مطابق قانون مجلس مي‌ تواند ازدواج کند، مسئوليت کيفري داشته باشد و نقش مادري و همسري را بر عهده بگيرد، طبيعي است که نمي ‌توانيم اين دو گروه را از هم جدا کنيم.

به دليل وجود عقبه و تجربيات نامناسب، اگر ما امروز راهکارهايي براي کمک به زنان آسيب ‌ديده داشته باشيم، کار مناسب و پاسخگويي در این راستا وجود ندارد. وقتي که شادي و نشاط به اندازه کافي در جامعه وجود ندارد، به نوعي به آسيب‌ هاي اجتماعي دامن مي ‌زند.

وقتي خروج زن با اجازه همسري است که او را ترک کرده است، وقتي اجازه همسر براي عمل جراحي لازم است، وقتي قرار است دختر جوان کافه برود و فوتبال ببيند، اما او را محروم مي ‌کنند و... در واقع ما نتوانستيم طي اين سال‌ ها امکاناتي را براي زنان فراهم کنيم و کاستي ‌هايي را در اين حوزه ببينيم.

يکي از مسائلي که امروز افزايش پيدا کرده زگيل تناسلي است. آيا براي رفع آن فکري شده است؟ آيا اين امکان وجود دارد که دختران نوجوان ما عليه اين ويروس واکسينه شوند؟

لذا بايد زيرساخت ‌ها اصلاح شود تا دختران این سرزمین بتوانند در چارچوب ‌هاي مناسبي رشد کنند چرا که اگر اين موارد را لحاظ نکنيم و يک دفعه به پيشگيري سطح سه برسيم، بی تردید آسيب ‌هاي اجتماعي در ايران افزايش پيدا مي ‌کنند.

*سحر مغفرت

انتهای پیام/