به گزارش نصر، سیدحسن موسوی‌چلک در گفت‌وگویی، درخصوص عوامل و راه‌های جلوگیری از آن، اظهار کرد: زمانی که از خودکشی حرف می‌زنیم، منظور رفتارهای عامدانه‌ای است که منجر به فوت فرد می‌شود. دو اصطلاح «خودکشی» و «اقدام به خودکشی» وجود دارد؛ اما واژه خودکشی به این معنا است که فرد با این اقدام فوت کرده است. هر دوی این اصلاحات رفتار عامدانه‌ای است که افراد انجام می‌دهند تا به زندگی خود پایان دهند.
وی تصریح کرد: به طور عمومی در بحث اقدام به خودکشی، زنان چند برابر مردان به این عمل دست می‌زنند اما در خودکشی منجر به فوت، مردان آمار بیشتری را به خود اختصاص می‌دهند. در برخی کشورها خودکشی در سنین بالا بیشتر است اما در ایران طبق آمار بالاترین فراوانی مربوط به خودکشی بین ۱۵ تا ۳۹ سال رخ می‌دهد.

شرایط اقتصادی نقش تعیین کننده‌ای در اقدام به خودکشی دارد
رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران ادامه داد: خودکشی در افراد با تحصیلات بالا کمتر است و کسانی که اقدام به خودکشی می‌کنند معمولاً از افراد با تحصیلات بین مقطع راهنمایی و متوسطه هستند. در بین مشاغل نیز درصد افرادی که دارای مشاغل آزاد هستند و اقدام به خودکشی می‌کنند، بیشتر است و شرایط اقتصادی هم نقش تعیین‌کننده‌ای در این موضوع دارد.
وی اضافه کرد: اگرچه خودکشی مانند بسیاری از پدیده‌های اجتماعی تک‌عاملی نیست، اما از علل خودکشی در افراد می‌توان به شکست در کار، زندگی، تحصیل، مصرف مواد مخدر و انجام جرم، احساس تنهایی و پوچی، مورد تجاوز قرار گرفتن، بیماری‌های صعب‌العلاج و اختلال‌های روانی اشاره کرد؛ افسردگی نیز یکی از عوامل مؤثر در اقدام به خودکشی افراد است که از سایر عوامل نقش بیشتری دارد.
موسوی‌چلک گفت: بهترین راه کمک به افرادی که قصد خودکشی دارند، ارجاع این افراد به منابع اجتماعی و مداخله‌ای و متخصصان مرتبط است. پس از معرفی این افراد به متخصصان ارائه‌دهنده خدمات، نوع برخورد اطرافیان با افرادی که اقدام به خودکشی کردند نیز بسیار مهم است؛ تحقیر، تمسخر و سرکوفت کمکی به حال این افراد نمی‌کند و حتی ممکن است در بسیاری از مواقع نوع ترحم اطرافیان در تشدید این موضوع تأثیرگذار باشد.

لزوم افزایش مهارت‌های زندگی برای جلوگیری از خودکشی
رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران ادامه داد: مهم‌ترین راه پیشگیری از اقدام به خودکشی، افزایش قابلیت‌ها و مهارت‌ها در زندگی این افراد است. مهارت‌هایی نظیر کنترل خشم، افزایش تاب‌آوری، کنترل بحران، مهارت استفاده از منابع اجتماعی، افزایش مهارت‌های خودمراقبتی، حضور در جمع و برنامه‌های گروهی و در سطح کلان افزایش سرمایه و نشاط اجتماعی، افزایش سواد و سلامت روانی و افزایش سواد اجتماعی می‌تواند به پیشگیری از خودکشی کمک کند و یکی از راه‌های مهم در بحث پیشگیری استفاده از تمام ظرفیت‌ها برای ارائه اطلاعات صحیح، به موقع و متناسب با مخاطب است.
وی تاکید کرد: دارودرمانی می‌تواند به این افراد کمک کند زیرا برخی از افراد در شرایطی قرار دارند که نیازمند مداخله روان‌پزشکان هستند، با تشخیصی که روان‌پزشکان می‌دهند می‌توانند مداخلات درمانی را انجام دهند. ممکن است برای همه افراد نیاز به دارو نباشد و این به تشخیص روان‌پزشک بازمی‌گردد.
انتهای پیام/