به گزارش نصر، رهبر معظم انقلاب ۱۲ مرداد ۷۳ در دیدار شورای مرکزی هیات‌های عزاداری استان تهران تاکید کردند: هیات های مذهبی در حقیقت ارکان حفظ ایمان و شوق ملّت بزرگ ما به خاندان پیغمبر هستند؛ از جمله‌ پیوندهای مستحکم میان امروز و روز عاشورای حسینی هستند؛ آن روحیه را به امروز منتقل می کنند، خاطره‌ امام حسین را تجدید می کنند.
متن بیانات رهبر انقلاب در این دیدار که برای نخستین‌بار منتشر شده، در ادامه آمده است:
بسم الله الرّحمن الرّحیم
اوّلاً به همه‌ برادران و خواهرانی که در این مجلس حسینی شرکت کرده‌اید، خوشامد عرض می کنم و مجلس ما بحمدالله‌ عطر و رایحه‌ مجلس عزای حضرت ابی‌عبدالله‌ (ع) را پیدا کرد.
موضوع هیات های مذهبی برای مردم ما یک مطلب عادّی و روزمرّه است که چشم ها و دل های مردم به آنها اُنس گرفته است ولی اگر کسی با چشم دقیق و حقیقت‌بین نگاه کند، این یکی از آن بارقه‌های درخشان حسینی در فضای جامعه‌ مسلمان ما و از برکات و حسنات جاریه‌ آن نهضت عظیم الهی است. آنچه را شما از سوابق عزاداری مردم ایران و شیعیان جهان برای ماجرای حسین‌بن‌علی (ع) تاکنون دنبال بفرمایید، خواهید دید که این سنّت عزاداری به شکل کنونی در تمام حالات و آنات و در همه‌ی شرایط گوناگون اجتماعی وجود داشته است. دشمنان نتوانسته‌اند این عادت دینی و الهی را از شیعیان سلب کنند و این نشان‌دهنده‌ عمق ایمان و عمق تأثیر این جریان عزاداری ــ چه به‌ صورت مجالس عزاداری و چه به ‌صورت هیات متحرّک مذهبی ــ در دلهای مردم و در ایمان و عقیده‌ مسلمانان است.
ظرفیّت این هیات هم بسیار زیاد است. شما ملاحظه کنید، در دوران اختناق رضاخانی که همه‌ی حرکت های مردم، ولو کوچک‌ترین آنها را ایادی استبداد رضاخانی که ضدّ اسلام و ضدّ مراسم تشیّع بود، دنبال می کردند و آنها را با سختی و فشار و شکنجه پاسخ می دادند ــ که حتّی روضه‌خوانی‌ها را در داخل خانه‌ها و پیش از اذان صبح هم دنبال و تعقیب می کردند و اگر روضه‌خوانی را می دیدند که قبل از اذان صبح از جایی به جایی حرکت می کند و می دانستند که این روضه‌خوان میرود که در خلوت و پستوی خانه‌ یک مسلمان عاشق امام حسین (ع) مرثیه بخواند، او را تعقیب می کردند و احیاناً زندان می بردند ــ حتّی در این شرایط هم هیات های مذهبی متوقّف نماند. آن کسانی که آن زمان ها بوده‌اند، برای ما نقل کرده‌اند که در روزهای عاشورا و تاسوعا و ایّام اطراف این دو روز، مردم از شهرها به خارج شهرها می رفتند، در بیابان ها، دور از جادّه‌ها، گاهی در ویرانه‌ها، در روستاهای دور از دسترس پلیس رضاخانی، دسته‌ سینه‌زنی راه می‌انداختند و عزاداری می کردند. این چه ایمانی است؟ چه علقه‌ محبّت و اعتقاد عظیم و ناگسستنی‌ است که به ‌وسیله‌ی این هیات مذهبی هدایت می شود؟ این یک طرف قضیّه است.
در آن وقتی که مردم تهران و بعضی از شهرستان‌های دیگر برای دفاع از مقام روحانیّت و رهبری نهضت، در دوازدهم محرّم و پانزدهم خرداد سال ۴۲ می خواهند اعتراض کنند، باز در قالب هیات سینه‌زنی و عزاداری است که راه می‌افتند در این خیابان های تهران و سینه می زنند و زنجیر می زنند و عزاداری می کنند امّا نوحه‌ آنها عبارت است از اعتراض به حکومت مستبد و دیکتاتور و فاسد پهلوی که امامشان و رهبرشان و امام بزرگوار را در پانزدهم خرداد سال ۴۲ دستگیر و بازداشت کرده بود؛ یعنی یک ماهیّت انقلابی پیدا می کند و این تعجّب هم ندارد؛ اصل ماجرای حسین‌بن‌علی (ع) یک ماجرای انقلابی است، باید هم آنچه از آثار آن نهضتْ به ‌جا است، در همین جهت و همین هدف حرکت بکند.
در سال آخر نهضت هم پیروزی انقلاب، بلاشک تا میزان زیادی مرهون همین هیات مذهبی است که در همه‌جای کشور در عاشورای سال ۵۷ و دهه‌ محرّم آن سال، هیات های مذهبی را تبدیل کردند به وسیله‌ای برای اظهار اعتراض گسترده‌ ملّت به آن رژیم فاسد و حمایت از امام و خواستاریِ نظام اسلامی. پس این، ظرفیّتِ هیات مذهبی است. در دوران اختناق جمعیّت‌های کوچک در بیغوله‌ها و بیابان ها و دور از چشم پلیس رضاخانی شروع می شود و در سال ۵۷ و سال های بعد از آن، در معرض دید همه‌ مردم دنیا و زیرِ نگاه دوربین‌های تلویزیون‌های جهانی، نشان‌دهنده‌ میل و خواست ملّت ایران می شود. چقدر عظیم است این هیات ها!
علاوه بر همه‌ اینها، عشق و محبّت به خاندان پیغمبر، عشق به حسین‌بن‌علی (ع)، عشق و دلبستگی به یاران امام حسین (ع)، دل‌سوختگی شدید نسبت به حادثه‌ عاشورا، روح این هیات های مذهبی است. اینها چیز کوچکی نیست؛ مبادا کسی خیال کند که هیئات مذهبی یک چیزی است که اگر بود، بود، اگر هم نبود، نبود؛ این جور نیست. هیات های مذهبی در حقیقت ارکان حفظ ایمان و شوق ملّت بزرگ ما به خاندان پیغمبر هستند؛ از جمله‌ پیوندهای مستحکم میان امروز و روز عاشورای حسینی هستند؛ آن روحیه را به امروز منتقل می کنند، خاطره‌ امام حسین را تجدید می کنند.
در طول سال، دست های دشمنان اسلام و قرآن و خاندان پیغمبر هر چه تلاش می کنند برای اینکه فضای جامعه را فضای غیر دینی قرار بدهند، وقتی ‌که دهه‌ محرّم می شود، ایّام عاشورا می شود، این موکب های حسینی راه می‌افتد در خیابان ها و کوچه‌ها و محیط زندگی مردم، مثل آب بارانی که پلیدی‌ها را و کثافت ها را می شویَد و فضا را پاک می کند، فضای جامعه را شست‌ و شو می دهد و همه‌ آن تلقینات فاسد را که در محیط و فضا، دست دشمن به وجود آورده است، پاک می کند و می شویَد.
قدر این هیات ها را خیلی باید بدانید؛ هم شما که مسئولان این هیات هستید، واقعاً این کار را یک کار مهم و اساسی به ‌حساب بیاورید؛ یک وظیفه‌ هم ناشی از عقیده و هم ناشی از محبّت، و هم یک وظیفه‌ بزرگ اعتقادی و عاطفی به ‌حساب بیاورید و با جدّیّت مساله‌ هیات مذهبی را دنبال کنید و هر کاری که برای بهتر شدن این هیات می شود انجام داد، انجام بدهید؛ هم مردم باید قدر این هیات را بدانند. مردم به ‌طور طبیعی اعضای هیات مذهبی هستند. می‌بینید که راه می‌افتند در این موکب های عزاداری ــ هر کسی با یک نوع ارتباطی ــ می‌افتند توی این هیات ها و با آنها عزاداری می کنند، عزاداری آنها را تماشا می کنند، اشک می ریزند و حال مصیبت و عزا پیدا می کنند. خیلی حادثه‌ عظیمی است.
در هیچ جای دنیا هم یک چنین وسیله‌ای ــ که تمام شمشیرهای دشمنان در مقابل این وسیله کُند است، همه‌ تبلیغات دشمنان در مقابل این وسیله نارسا است ــ ندارند؛ خیلی تلاش کردند که اینها را از بین ببرند، ولی نتوانستند و این، مال زمان رضاخان است. بعد از آن خیلی تلاش کردند اینها را منحرف کنند. بنده در دوران سلطنت طاغوتِ دوّم پهلوی دیده بودم و می‌شناختم که این هیات مذهبی را در گوشه‌ و کنار جامعه، می‌سپردند دست افراد فاسد، تا شاید اینها را از چشم مردم بیندازند امّا نتوانستند. هیات های مذهبی، هیات های مذهبی ماندند؛ هیات های عزاداری، هیات عزاداری ماندند. گیرم که یک فرد نابابی هم چند صباحی در یک هیاتی بود یا نبود؛ او از بین رفت، آنها نابود شدند امّا هیات ها همچنان ‌که لازمه‌ کلمه‌ حق است، ماندند. خیلی تلاش کردند بلکه بتوانند این هیات ها را از حال و هوای حسینی خارج کنند امّا نتوانستند.
بنده عرضم به شما برادران عزیز این است که شما خودتان را عَلَم‌داران حسینی بدانید. عَلَم عزای حسینی دست شما است؛ این خیلی مرتبه‌ بزرگی است؛ این خیلی مقام مقدّسی است. اگر نهضت امام حسین در روز عاشورا تمام شده بود، امام حسین دیگر عَلَم‌دار نمی خواست؛ امّا فرض این است که نهضت حسینی تا قیام فرزند معصومش حضرت بقیّةالله‌الاعظم برقرار است؛ نهضت که تمام‌شدنی نیست. هر چه زمان گذشته است، نهضت حسینی گسترده‌تر شده است، اعماق آن بیشتر آشکار شده است. هر بخشی از این نهضت یک عَلَم‌داری دارد؛ دنیای فقاهت بخشی از نهضت حسین است، عَلَم‌دارش مراجع بزرگند؛ دنیای معنویّت و معرفت بخشی از منطقه‌ نهضت حسین است، عَلَم‌دارانش سُلّاک بزرگ و اهل معرفتند صحنه‌ عظیم زندگی مردم که به‌ سمت اسلام حرکت می کند و نهضت اسلامی و انقلاب اسلامی و حکومت اسلامی، بخشی از نهضت حسین‌بن‌علی است، عَلَم‌داران و پرچم‌داران مخصوص به خود را دارد؛ بقای فرهنگ این نهضت در بین مردم هم بخشی از آن نهضت است، پرچم‌دارانش کسانی هستند که اقامه عزای حسینی را می کنند و از جمله شماها هستید. شما عَلَم‌دار حسینی (ع) هستید؛ این عَلَم را باید قدر بدانید. آن‌چنان ‌که شایسته‌ او است، این کار را انجام بدهید.
دیدید که در سال ۵۷، همین هیات مذهبی شما در روشن کردن حقایق برای مردم چه نقش بزرگی ایفا کرد. مردم در خیابان ها راه می رفتند و نغمه‌ هیات های عزاداری برای آنها بهترین تحلیل‌کننده‌ سیاسی و انقلابی آن روز بود، که حقایق را بیان می کرد؛ در سال ۴۲ هم همین جور بود، در دوران جنگ هم همین جور بود. امروز هم همین جور است؛ امروز می‌بینید دنیای اسلام با چه دشمنانی روبه‌رو است؟ امروز می‌بینید صهیونیست‌های خبیث و پلید در دنیا چه می کنند؟ می‌بینید آمریکا به ‌عنوان قلدر و دیکتاتور جهانی، امروز چگونه با اسلام و نهضت اسلامی روبه‌رو و طرف است؟ می‌بینید طاغوت های جهانی، امروز چقدر از اسلام کینه دارند، چون از دست اسلام و قرآن سیلی خورده‌اند؟ از طرفی، می‌بینید که چطور عواطف ملّت مسلمان در همه جای عالم نسبت به احکام اسلام و معارف اسلام و حکومت اسلامی برانگیخته است؟ مردم کشورهای اسلامی در گذشته بی‌تفاوت بودند، حرکتی نمی کردند، اقدامی نمی کردند، دلی برای اسلام نمی سوزاندند؛ امروز آن جور نیست؛ امروز ملّت های مسلمان در هر جای دنیا که هستند، چه شیعه و چه غیر شیعه ــ مخصوص شیعیان هم نیست ــ نسبت به پرچم برافراشته‌ اسلام در این قبّةالاسلام، یعنی ایران اسلامی احساس دلبستگی و علاقه‌مندی می کنند و می‌بینید پیشرفت ها و نفوذ روزافزون کلمه‌ اسلام را در دنیا به رغم دشمنان. می‌بینید که بحمدالله‌ ایران اسلامی در دنیا روزبه‌روز عزیزتر شده است و عزیزتر می شود و ملّت مسلمان هم همین جور. همه‌ اینها موضوعاتی هستند که هیات مذهبی شما می توانند آنها را با صدای بلند ندا کنند.
سینه‌زنی عزاداران حسینی، همان وسیله‌ای است که می تواند محبّت و ولایت اهل‌بیت را از نسلی به نسل دیگر برساند. دشمن ها نباید بتوانند مراسم مذهبی شما را از دست شما بگیرند. یکی از راه‌های دشمنان این است که آنها را با خرافات آلوده کنند، که امسال با هشیاری شما مردم، با ایمان عمیق جوان های مؤمن و عشّاق حسینیِ ما، یک بخش مهمّی از آنچه وسیله و بهانه‌ای در دست دشمن می شد، بکلّی کنار رفت و آن مساله‌ قمه‌زنی بود. عزاداری هیات های حسینی ــ یعنی همین عزاداری‌های معمولی که قرنها است که مثل امروز راه می‌افتند در خیابان ها و عزاداری می کنند و به‌ عنوان اعلام مصیبت به  سر و سینه میزنند ــ همان بلندگوی عظیم نهضت حسینی است که در همه ‌جای کشور ما و در هر جایی که موالیان اهل‌بیت و محبّین اهل‌بیت، بخصوص شیعیان هستند، رونق دارد و روزبه‌روز باید رونق آن اضافه بشود.
مردم قدر هیاات را باید بدانند. خود هیاات مذهبی هم قدر این سرمایه‌ عظیم را بدانند و حسین‌بن‌علی (ع) و خاندان آن بزرگوار و اصحاب آن بزرگوار و شهدای عالی‌مقام عاشورا، ان‌شاءالله‌ با روح بلند خود پشتیبان این حرکت ایمانی و اسلامی و عاطفی شما هستند.
امیدواریم که روزبه‌روز این کانون های حسینی گرم‌تر و این عَلَم برافراشته‌تر بشود و ان‌شاءالله‌ همه‌ی شماها اجرتان را از حسین‌بن‌علی (ع) بگیرید و همه‌ی ما در زمره‌ خدمتگزاران عزاداری حسین‌بن‌علی (ع) محسوب بشویم و عمر خود را با محبّت آن بزرگوار و خاندان مقدّس پیغمبر به سر بیاوریم و ان‌شاءالله‌ فیض شهادت در راه آنها را ببریم.
انتهای پیام/