به گزارش نصر به نقل از آناج، اسماء نیک‌ور، بانوی داور تبریزی در رشته روئینگ قایقرانی است که در سطح بین‌المللی قضاوت می‌کند. او اخیراً در رقابت‌های کاپ جهانی لهستان به عنوان تنها نماینده آسیا و ایران حضور داشت.
این داور تبریزی چند سالی می‌شود که به کشور کانادا مهاجرت کرده و علیرغم این نقل مکان همچنان تحت لوای پرچم کشورمان در میادین بین‌المللی حاضر شده و افتخارآفرینی می‌کند.
او می‌گوید در این مدت پیشنهاداتی برای تغییر تابعیت هم دریافت کرده است اما حس میهن‌پرستی و عشق و علاقه‌ای که به زادگاه و میهن خود دارد باعث شده تا نسبت به این پیشنهادات بی‌تفاوت باشد.
آنچه در ادامه می‌آید، گفت‌وگوی خبرنگار ورزشی ما با این بانوی داور تبریزی است که پیرامون حضورش در میادین بین‌المللی تا مسائل و موضوعات مختلف انجام گرفته است:
 

 از مسابقات کاپ جهانی لهستان شروع کنیم شما به عنوان تنها داور آسیایی در این مسابقات حضور داشتید که افتخار بزرگی بود، از این مسابقات و حضورتان صحبت کنید؟
هرساله تعداد محدودی از داوران بین‌المللی باسابقه از کشورهای مختلف و تمامی قاره‌ها از طرف فدراسیون جهانی روئینگ جهت داوری در مسابقات مختلف دعوت می‌شوند. بدیهی است که برای تمامی فدراسیون‌ها و کشورها اهمیت زیادی دارد تا نماینده‌ای چه به‌عنوان داور و یا ورزشکار در مسابقات سطح جهانی داشته باشند. خوشبختانه توانستم در مسابقات کاپ جهانی نماینده آسیا، کشورم و شهرم باشم. در مسابقات کاپ جهانی لهستان ۱۹ داور بین‌المللی حضور داشتند و بنده تنها نماینده آسیا در بین داوران این رویداد بودم.

داوران برای حضور در چنین سطحی از مسابقات چه امتیازاتی را باید کسب کنند و یا به عبارتی دیگر، معیار فدراسیون جهانی برای انتخاب داوران برای مسابقات چیست؟
فدراسیون جهانی روئینگ با توجه به ارزیابی‌هایی که از داوران مشتمل بر عملکرد در مسابقات مختلف در سطوح بین‌المللی و جهانی و همچنین شرکت در سمینارها و کلینیک‌های داوری دارد، از آن‌ها برای قضاوت دعوت می‌کند؛ این ارتقاء داوری پله به پله اتفاق می‌افتد و هر داور برای قضاوت در سطح جهانی باید رزومه خوبی در سطح بین‌المللی کسب کند. من قبل از حضور در مسابقات جهانی توانسته بودم در چندین مسابقه قهرمانی آسیا، بازی‌های آسیایی و بین‌المللی شرکت کنم. حضور متعدد در مسابقات جهانی شانس داوران را جهت قضاوت در المپیک افزایش می‌دهد.
 

شانس حضور در المپیک را دارم
در مصاحبه‌ای که قبلا با شما داشتیم اعلام کردید که رویایتان قضاوت در المپیک است، به نظرتان چقدر به این رویا نزدیک شده‌ و برای تحقق آن در پاریس ۲۰۲۴ امیدوار هستید؟
داوران با نظر فدراسیون جهانی انتخاب می‌شوند و احتمال حضور در المپیک ۲۰۲۴ پاریس برایم وجود دارد. البته باید این را هم درنظر بگیریم که داوران باتجربه و پرسابقه‌ای از کشورها و قاره‌های دیگر حضور دارند و من بین آنها جوان‌ترین هستم و احتمال اینکه در المپیک ۲۰۲۸ قضاوت کنم بیشتر از المپیک آتی است.

شما در میادین متعدد بین‌المللی قضاوت کرده‌اید و اینطور به نظر می‌رسد که فقط المپیک را کم دارید، درست است؟
بله، من در سطوح مختلف اعم از مسابقات آسیایی و جهانی تجربه قضاوت دارم و تمام تلاشم حضور بیشتر در مسابقات سطح بالا جهت کسب رزومه قوی به منظور انتخاب برای المپیک است.

 گلایه از عدم حمایت‌ها
در مورد اعزام‌هایتان به مسابقات بگویید اینکه هزینه این اعزام‌ها برعهده خودتان است یا فدراسیون جهانی؟
من چندین سال است که با هزینه شخصی برای اعتلای نام کشورم در مسابقات شرکت می‌کنم و فقط مخارج اقامت در کشور میزبان به عهده فدراسیون جهانی است. متاسفانه در این مورد از طرف فدراسیون، هیات قایقرانی استان و اداره کل ورزش و جوانان از من حمایتی نمی‌شود و چندین بار به دلیل عدم حمایت مالی از حضور در مسابقات انصراف داده‌ام. با این حال، برای من باعث افتخار است که بتوانم سهمی در نشان دادن نام کشورم در میادین بین‌المللی داشته باشم. با این حضورها ما هم می‌توانیم حرفی برای گفتن داشته باشیم و روی داوری ایران حساب باز می‌کنند.

میزان دریافتی شما از قضاوت در مسابقات بین‌المللی چقدر است و با حق‌الزحمه دریافتی داوران در کشور چه اندازه اختلاف دارد؟
حق‌الزحمه‌ای در مسابقات به جز رویدادهای مهم مثل المپیک و پارالمپیک دریافت نمی‌کنیم. معمولا همه داوران از طرف فدراسیون‌های کشورهایشان حمایت می‌شوند.

 داوری در قایقرانی عشق می‌خواهد!
همانطور که می‌دانید میزان حق‌الزحمه داوران در ورزش کشور بسیار پایین است و باعث دلسردی و حتی فساد می‌شود، ارزیابی شخصی شما از این موضوع چیست؟
بالطبع چنین اتفاقاتی در تمامی رشته‌ها می‌تواند رخ دهد. خوشبختانه در مسابقات داخلی که به‌عنوان داور و سرداور حضور داشتم همیشه نهایت تلاشم را کردم تا حقی ضایع نشود. قایقرانی جزو مدال‌آورترین رشته‌ها است ولی ورزشکاران در تمامی استان‌ها با کمترین امکانات و با نبود پیست استاندارد در مسابقات شرکت می‌کنند، دور از انصاف است که بخاطر چنین مسائلی حقی ضایع شود. درست است که داوران در تمامی رشته‌ها دریافتی کمتری دارند ولی متاسفانه در قایقرانی علاوه بر اینکه هیچ حق‌الزحمه‌ای دریافت نمی‌کنیم بلکه با هزینه‌های شخصی در مسابقات شرکت می‌کنیم. به نظرم در رشته قایقرانی همه داوران از روی علاقه در مسابقات حضور می‌یابند. کاش همان حداقل‌ حق‌الزحمه برای داوران قایقرانی نیز رعایت می‌شد تا انگیزه بیشتری برای ارتقا می‌گرفتند و این نوعی احترام به همه داوران است.
از تفاوت‌های داوری در رشته روئینگ با سایر رشته‌های ورزشی هم صحبت کنید.
مهمترین نکته‌ای که در این رابطه می‌توانم بگویم این است که ما در روئینگ حتی یک پیست استاندارد برای مسابقات نداریم که این یک مشکل در ارتقای داوری است. چطور می‌شود وقتی حداقل‌ها را نداریم، بتوانیم برای داوران از قوانین فدراسیون جهانی بگوییم و آموزش بدهیم. به همین علت همه اینها در حد تئوری برای داوران تبیین می‌شود و مجبور هستیم برای مسابقات قوانین داخلی وضع کنیم. از وضعیت داوری رشته‌های دیگر اطلاع چندانی ندارم ولی مطمئنم روئینگ به علت امکانات کمتر با مشکلات بیشتری مواجه است.

از طریق برادرانم جذب روئینگ شدم
چطور شد که داور قایقرانی شدید؟ در این رشته به عنوان ورزشکار هم فعالیتی داشتید؟
من ورزش را با رشته شنا شروع کردم و در ادامه بخاطر اینکه خانواده‌ام ورزشی هستند از طریق برادرانم با ورزش قایقرانی و روئینگ آشنا شدم. من از سال ۱۳۸۲ به‌عنوان ورزشکار رشته کانوپولو وارد ورزش قایقرانی شدم و در سمت‌های مختلفی از جمله مسئول کمیته، مربی و نایب رئیس هیات استان فعالیت کردم ولی علاقه خودم را بیشتر در حیطه داوری دیدم. به لطف خدا تلاش‌هایم به ثمر رسید و توانستم اولین داور بین‌المللی فدراسیون قایقرانی ایران در رشته روئینگ از میان آقایان و بانوان شوم.
 

 اگر قرار بود رشته دیگری را برای قضاوت انتخاب کنید کدام رشته را برمی‌گزیدید؟
همیشه انتخاب اولم قایقرانی است چون با این رشته ورزشی بزرگ شده‌ام ولی اگر قرار بر ورزش دیگر باشد داوری در والیبال را ترجیح می‌دهم و تجربه کمی در این رشته نیز دارم.

داوری در قایقرانی و روئینگ محدودیت سنی هم دارد؟
داوری در روئینگ را می‌توان از سن ۱۸ سالگی با حضور در دوره‌های آموزشی شروع کرد و پله به پله با کسب تجربه در مسابقات و شرکت در دوره‌های ارتقاء داوری درجه قضاوت را بالا برد. سن بازنشستگی برای داوران بین‌المللی در این رشته ۶۵ سال است.

اهمیت استفاده از تکنولوژی‌های داوری
نظرتان در مورد فناوری‌های نوین داوری مثل ویدئوچک چیست؟
در تمامی مسابقات سطح بالا و بین‌المللی باید از ویدئوچک استفاده شود. بهره‌مندی از این تجهیزات در داوری خیلی مهم است چراکه باعث سهولت در داوری و جلوگیری از خطاهای غیرعمد داوران می‌شود.

آیا در داوری قایقرانی و رشته روئینگ هم چنین تکنولوژی‌هایی استفاده می‌شود؟
در رشته روئینگ در مسابقات سطوح بالا و بین‌المللی از فتو فینیش استفاده می‌شود و از الزامات است. در چنین سطحی رقابت تنگاتنگ می‌باشد و با استفاده از تکنولوژی امکان اشتباه به حداقل می‌رسد.

 ماجرای کمک به قایقران نوجوان ایرانی
 خاطره‌ای از قضاوت‌هایتان دارید، اتفاقی شیرین یا تلخی که در ذهن‌تان ماندگار شده باشد.
در یکی از مسابقات آسیایی بعنوان داور استارت حضور داشتم و تیم نوجوانان ایران هم شرکت کرده بود، یکی از پاروزنان این تیم که برای اولین بار در مسابقه برون‌مرزی شرکت کرده بود چند دقیقه مانده به استارت که همه پاروزنان ساکت و متمرکز بودند با صدای بلند مرا صدا کرد و گفت “خانم نیک‌ور چقدر به زمان استارت باقی مانده است؟” من هم با اجازه سرداور مسابقات به او توضیح دادم، این موضوع دو دقیقه مانده به آغاز مسابقه اتفاق افتاد و همیشه برای من شیرین است چراکه توانستم کمک کنم.

اشتباه تاثیرگذار چطور؟
خوشبختانه تاکنون هیچ اشتباه داوری در مسابقات نداشته‌ام.

قایقرانی ایران با دنیا فاصله بسیار زیادی دارد، به نظرتان چرا این فاصله ایجاد شده و چطور می‌توان آن را کاهش داد؟
با اینکه در این رشته با کمبود امکانات مواجه هستیم ولی همیشه نتایج مطلوب گرفتیم. ما در سطح آسیایی مدال کسب کرده‌ایم و خداراشکر توانسته‌ایم نماینده‌ای در المپیک داشته باشیم. مطمئناً با کمی توجه بیشتر و فراهم کردن امکانات این فاصله کمتر و استعدادهای زیادی جذب این رشته و در کنار آن منجر به حفظ ورزشکاران مدال‌آور می‌شود. قایقرانی از رشته‌‌های افتخارآفرین کشور است و کافیست کمی به آن توجه کرد.

تغییر تابعیت؟
عاشق وطنم هستم

شما در طی سال‌های اخیر در کشور کانادا حضور داشتید، علت این مهاجرت چه بوده است؟
بالا بردن سطح علمی و پیشرفت کاری.

و از داوران برجسته روئینگ به شمار می‌روید، آیا تاکنون پیشنهاد تغییر تابعیت از طرف کشورهای دیگر را داشتید؟
بله داشته‌ام ولی بخاطر حس میهن‌پرستی و علاقه‌ای که به ایران و تبریزم دارم هیچ وقت چنین پیشنهادهایی برایم مهم نبوده است. خوشحالم که نماینده کشورم در میادین بین‌المللی هستم و نام ایران مطرح می‌شود.

آخرین بار که در تبریز حضور داشتید چه موقعی بوده و اینکه دلتان برای تبریز تنگ نمی‌شود؟
دو سال پیش بود. صد درصد که دلم برای خانواده‌ام که در تبریز زندگی می‌کنند و شهرم تنگ می‌شود.

 برای کجای {کدام منطقه} تبریز بیشتر دلتان تنگ می‌شود؟
برای محله خودم چهارراه منصور که از بچگی در آن محله بزرگ شده‌ام و باغشمال که مسیر همیشگی من به استادیوم تختی بود بیشتر از همه تنگ می‌شود.

ناگفته‌ای دارید که بخواهید بیان کنید؟
ناگفته‌ها که زیاد دارم ولی مهمترین آرزویم برابری حقوق زنان و مردان در جامعه است.
انتهای پیام/